FESTIWALOWE REMANENTY

PLANETE + DOC FILM FESTIVAL

5 ROZBITYCH KAMER (5 Broken Cameras)

reż.: Emad Burnat, Guy Davidi 
zdj.: Emad Burnat
prod.: Palestyna/Francja/Izrael/Holandia 2011 (90 min)
Grand Prix na Planet + Doc Film Festiwal’2012

Palestyński rolnik-Emad, za pomocą pięciu kamer dokumentuje różne oblicza walki jego wioski z izraelską opresją. Emad mieszka w Bil'in, na zachód od miasta Ramallah, na Zachodnim Wybrzeżu. Pierwszą kamerą zarejestrował jak izraelskie buldożery w 2005 roku najechały na wioskę i wyrwały oliwne drzewka z ziemi. W tym miejscu, wzdłuż ziemi jego znajomego, powstał wielki mur oddzielający żydowskie miasta od Palestyńczyków. W pierwszych dniach oporu przeciwko żydowskim osadnikom i obecnym wszędzie żydowskim żołnierzom urodził się syn Mada - Gibreel. Emad dokumentował, jak chłopiec dojrzewał i stał się świadomym uczestnikiem pokojowych antyizraelskich protestów, a także jak szybko i silnie rozrastał się mur graniczny. Eman zarejestrował również, jak sympatycy z całego świata, również z Izreala, zapewniali pomoc wiosce, ale gdy opór się zwiększał i sytuacja mocno przybierała na sile, zaczynały się aresztowania, a mieszkańców wioski zabijano. Emad nadal kręci swój film, pomimo próśb żony, która boi się negatywnych konsekwencji.„5 rozbitych kamer” to nie tylko fasynujący obraz, dokumentujący unikalne zdarzenia z historii żydowsko- palestyńskiego konfliktu, lecz również bardzo osobista, poruszająca filmowa wypowiedź na temat walki palestyńskiej wioski przeciwko przemocy i opresji.

KUMARÉ. GURU DLA KAŻDEGO! (Kumaré!)

reż. i scen.: Vikram Gandhi
prod.: USA 2011 (84 min)

Kumaré to oświecony guru ze Wschodu, który zbudował wspólnotę ludzi, głęboko wierzących w głoszone przez niego przesłanie. Odwołując się do hinduskiej filozofii i jogi, Kumaré proklamował transcendentne idee, nakłaniając ludzi do życia w zgodzie z samymi sobą, nieszkodzenia innym i uspakajania ciała na drodze fizycznych i oddechowych ćwiczeń ruchowych. Jego poglądy okazały się równie pożądane, co skuteczne, bo do wspólnoty dołączali wciąż nowi ludzie, zarówno młodzi, jak i starzy, bez względu na płeć, zawód i zainteresowania.
Sedno w tym, że Kumaré to fikcyjna postać, w którą wcielił się reżyser Vikram Gandhi. Film jest zapisem tego szczególnego eksperymentu. Gandhi zdecydował się na ten krok wierząc, że w ten sposób uda się dociec, skąd w człowieku bierze się tak silna potrzeba duchowości. Ukrywając prawdziwą tożsamość pod postacią Kumaré, Gandhi ukazał jednak coś znacznie poważniejszego. Zobrazował, jak bardzo zagubiony jest dzisiejszy człowiek i jak silna jest w nim potrzeba transcendencji, nadziei i wiary. Jednocześnie udając kogoś innego niż jest w rzeczywistości, Gandhi musiał skonfrontować się z trudnym problemem własnej tożsamości. U szczytu popularności zdecydował się przekazać ludziom najważniejszą lekcję, jaką sam wyniósł z filmowego eksperymentu. Odsłonił przed nimi prawdziwe oblicze pokazując, kim tak naprawdę jest guru, któremu wszyscy wierzą.
Film jest zabawnym, choć równocześnie niezwykle szczerym i wnikliwym spojrzeniem na temat relacji człowieka i wiary. W sposób odważny przekracza również granice, które dla innych stanowią niepodważalne tabu. A wszystko po to, aby pokazać, że czasami z iluzji może nieoczekiwanie zrodzić się prawda.

MISTRZ TAŃCA POWRACA (Ballroom Dancer)

reż.: Christian Holten Bonke, Andreas Koefoed
zdj.: Christian Holten Bonke, Andreas Koefoed
muz.: Jens Bjørnkjær
prod.: Dania 2011 (80 min)

Taniec – ten konkursowy – jest dziś wielkim międzynarodowym biznesem. A Slavik (tak go najczęściej nazywają) zdobył w 2000 roku mistrzostwo świata w konkursie Tańców Latynoskich.
Film ukazuje go nie tylko na scenie. Kamera towarzyszy występom, treningom i życiu prywatnemu, z sypialnią włącznie. Sukcesy przed kilkunastu laty odnosił z partnerką Joanną Leunis, po czym wycofał się z estrady. Joanna kontynuuje z powodzeniem światową karierę, której Slavik nie przestaje śledzić. (…)

NIECH ŻYJĄ ANTYPODY! (Vivan las Antipodas!)

reż.: Wiktor Kossakowski 
zdj.:
prod.: Niemcy/ Holandia/ Argentyna 2011 (104 min)

Czy potrafisz zgadnąć, gdzie byś się wydostał, gdybyś nagle przekopał prosty tunel przez ziemię, z jednego jej krańca na drugi? To pytanie od zawsze pobudzało fantazję pisarzy, a także wyobraźnię dzieci. W końcu stało się również punktem wyjścia dla reżysera Wiktora Kossakowskiego. W jego filmie nie jest to jednak czyste marzenie na temat przeciwległych miejsc na ziemi, lecz prawdziwa podróż po świecie antypodów.
Argentyna i Chiny, Hiszpania i Nowa Zelandia, Hawaje i Botswana, Rosja i Chile - to cztery punkty na powierzchni Ziemi, które położone są w stosunku do siebie dokładnie po drugiej stronie naszej planety, tj. na drugim końcu jej średnicy. W filmie obserwujemy je na przestrzał, wbrew prawom fizyki. Raz unosimy się nad ziemią, innym razem przebijamy się przez nią, aby na własne oczy zobaczyć krańcowo przeciwległe obszary kuli ziemskiej.
Film jest pozbawiony tradycyjnej narracji, która nie wyznacza tu kierunku rozwoju akcji. Jej rolę pełni muzyka. To ona wskazuje nam gdzie się aktualnie znajdujemy. Dla Kossakowskiego ludzie są mniej istotni. Najbardziej liczy się piękno i niepowtarzalność krajobrazów. Reżyser czasami pokazuje nam je wprost: z oddali lub z góry, a innym razem zbliża się kamerą tak blisko, że wykrzywienia i nierówności krajobrazu w sposób naturalny dopasowują się do wielkości ekranu. Charakterystyczny dla Kossakowskiego styl filmowy jest bardzo łatwy do odszyfrowania, głównie w filmowanych przez niego szczegółach. Widzimy na przykład dwóch mężczyzn w Argentynie, którzy z zaangażowaniem dyskutują o swoich sprawach, w tym o pogodzie i jej prognozach na przyszły tydzień, wnioskowanych na podstawie gruchotania żab. Ich zwykła codzienna pogawędka, zestawiona z fascynującą w swej prostocie naturą sprawia, że "Niech żyją Antypody!" uznać można za hipnotyzujący filmowy traveloque.

OBURZENI ( Indignados)

reż.: Tony Gatlif
scen.: Stéphane Hessel
zdj.: Christian Holten Bonke, Andreas Koefoed
muz.: Valentin Dahmani, Delphine Mantoulet
prod.: Francja 2012 (90 min)

W komediach romantycznych fale wyrzucają na brzeg piękne syrenki. U Tony'ego Gatlifa morze wypluwa pojedyncze buty - adidasy, mokasyny. Należały do tych, którym nie udało się na łódkach przepłynąć nielegalnie z Afryki do Europy. Tylko jedna dziewczyna, Betty, przeżyła wyprawę. Wycieńczona dopłynęła do swojej ziemi obiecanej. Z nią widz odbędzie podróż po Starym Kontynencie.

"CZŁOWIEK W ZAGROŻENIU"

CUDZE LISTY

reż.: Maciej Drygas
scen.: Maciej Drygas
muz.: Paweł Szymański
prod.: Polska 2011 (56 min)

Nagroda im. Kazimierza Karabasza „Cierpliwe oko” na Festiwalu Mediów „Człowiek w zagrożeniu” w Łodzi’2011; Grand Prix na MFF w Budapeszcie’2012

Służby bezpieczeństwa PRL kontrolowały rocznie kilkadziesiąt milionów listów. Codziennie wyspecjalizowane komórki zajmowały się odklejaniem kopert, czytaniem i analizą prywatnej korespondencji, dzięki czemu powstawały raporty o nastrojach społecznych. Cudze listy pisane przez okres całego PRL - u: intymne, pełne bólu i rozpaczy, ale i te z pogróżkami na władzę, i również te - bardziej pragmatyczne, żeby coś załatwić, stały się tkanką do zbudowania przejmującego portretu wewnętrznego Polaków w PRL - u. Film jest złożony z unikatowych materiałów archiwalnych.

CZEKAJĄC NA SOBOTĘ

reż.: Irena Morawska, Jerzy Morawski
scen.: Irena Morawska, Jerzy Morawski
zdj.: Jacek Knopp
muz.: Iwona Szałwińska
prod.: Polska 2010 (70 min)

Dyplom Honorowy na Festiwalu Mediów „Człowiek w zagrożeniu” w Łodzi’2011

Gdzieś obok nas istnieje świat, na widok którego jadąc samochodem, dociskamy gaz do dechy. Świat, z którym nie chcemy mieć nic wspólnego. Nie nasz. Obcy, odległy, choć przecież tuż za rogiem. Czekając na sobotę to dokument o nudzie na prowincji. Tam, gdzie młodym ludziom los w spadku zostawił beznadzieję i niechęć do robienia czegokolwiek poza oczekiwaniem na ten jeden dzień - na sobotę. Jak mówią bohaterowie filmu, sobota jest spełnieniem, ładowaniem akumulatorów na kolejny, monotonny tydzień, odstresowaniem się, piciem i oglądaniem w dyskotece erotycznego show. Sensem życia staje się czekanie. I szukanie kumpla, który zgodzi się w sobotę nie pić i zawieźć starym gratem na pobliską imprezę. Bo sobota jest magią, treścią i celem życia. Dotknięcie erotycznej gwiazdki z dyskoteki, nakręcenie jej występu telefonem komórkowym i oglądanie potem filmiku to tematy do rozmów na kolejny tydzień. A ci, którym nie udało się znaleźć trzeźwego w sobotę, przy piwku, w autobusowej wiacie, sączą opowieści o minionych dyskotekach, o bójkach, dziewczynach i planach, które nie sięgają dalej niż kolejna sobota.

I BÓG STWORZYŁ SEKS

reż.: Konrad Szołajski
scen.: Konrad Szołajski
zdj.: Michał Ślusarczyk
muz.: Wojciech Bronakowski
prod.: Polska 2010 (40 min)

Nagroda im. Aleksandra Kamińskiego na Festiwalu Mediów „Człowiek w zagrożeniu” w Łodzi’2011

Teresa i Jan, Ania i Maciej oraz Iwona i Leszek - trzy pary na różnych etapach związku, które łączy jedno - żarliwa wiara w Boga. Nakazy religii katolickiej czasami trudno pogodzić z rosnącym napięciem erotycznym, a niewiedza na temat co małżonkom wolno, a czego nie, prowadzi często do frustracji. Przewodnikiem par po świecie seksu jest kapucyn, ojciec Ksawery Knotz, który od blisko dziesięciu lat zajmuje się problemami małżeństw. Ojciec Knotz jest redaktorem portalu internetowego skierowanego do katolików, którzy potrzebują porad seksualnych i odpowiedzi na nurtujące ich pytania związane z seksem, wydał też kilka książek na ten temat. Jego poglądy, choć dla wielu kontrowersyjne, są zgodne ze stanowiskiem polskiego episkopatu i nauką Kościoła katolickiego.

PAPARAZZI

reż.: Piotr Bernaś
scen.: Piotr Bernaś
zdj.: Łukasz Żal, Piotr Bernaś
prod.: Polska 2011 (33 min)

Dyplom Honorowy na Festiwalu Mediów „Człowiek w zagrożeniu” w Łodzi’2011; „Złota Żaba” w konkursie filmów krótkometrażowych na Międzynarodowym Festiwalu Sztuki Autorów Zdjęć Filmowych „Plus Camerimage” w Bydgoszczy’2011; nagroda dla najlepszego filmu europejskiego na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Krakowie’2011

Dokument  opisuje kulisy budzącego emocje i powszechnie krytykowanego zawodu, pokazuje jedne z najważniejszych w Polsce wydarzeń medialnych roku 2010 z punktu widzenia codziennej pracy paparazzi.

PLANETA KIRSAN

reż.: Magdalena Pięta
scen.: Magdalena Pięta
zdj.: Michał Popiel-Machnicki
muz.: Maciej Cieślak
prod.: Polska 2010 (51 min)

„Biała Kobra” na Festiwalu Mediów „Człowiek w zagrożeniu” w Łodzi’2011

Czy szachy mogą zbawić świat? Kirsan Ilumzynow, przywódca rosyjskiej republiki Kałmucji, prezes Światowej Federacji Szachowej - FIDE, zdaje się uważać, że tak. To dzięki niemu wszystkie dzieci w Kałmucji grają w szachy, dzięki niemu zbudowano na stepie Szachowe Miasto. Jak wygląda życie w szachowej rewolucji? 13-letni Alehan razem ze swoim bratem Amirem spędza nad szachownicą codziennie kilka godzin. Jego największym marzeniem jest zostać mistrzem świata w szachach. Droga do tytułu rozpoczyna się od wyjazdu na zawody do Szachowego Miasta. Pobyt z chłopcami na zawodach odsłania kałmucką szachową bajkę, przybliża jej twórców i uczestników, pokazuje mechanizmy zgodnie z którymi funkcjonuje.

SEANS W KINIE „TATRY”

reż.: Igor Chojna
scen.: Igor Chojna
zdj.: Jakub Czerwiński
muz.: Raphael Rogiński
prod.: Polska 2010 (26 min)

„Srebrny Lajkonik” dla najlepszego filmu dokumentalnego na KFF’2010; „Srebrny Zamek” na MFF „Off Cinema” w Poznaniu’2010; Nagroda Wytwórni Filmów Oświatowych w Łodzi na Festiwalu Mediów „Człowiek w zagrożeniu” w Łodzi’2011

Dariusz Ambroszczyk prowadzi jedno z najstarszych łódzkich kin - "Tatry". Jest szefem obiektu, a zarazem jego jedynym pracownikiem, w związku z czym do jego obowiązkó należy sprzedawanie biletów, wpuszczanie na widownię, jak również wyświetlanie filmów. Choć pan Dariusz codziennie uparcie wyczekuje widzów, co jakby zupełnie zapomnieli o jego kinie, odwiedzając je jedynie od przypadku do przypadku. Do mężczyzny zaczyna docierać, że kino, będące sensem jego życia, powoli chyli się ku upadkowi.

MIĘDZYNARODOWY FESTIWAL FILMOWY
"ŻYDOWSKIE MOTYWY"

MOJA AUSTRALIA (My Australia)

reż.: Ami Drozd
scen.: Ami Drozd
zdj.: Adam Sikora 
muz.: Ofir Leibovitz 
w.: Aleksandra Popławska (matka Tadka i Andrzeja), Jakub Wróblewski (Tadek), Łukasz Sikora (Andrzej), Marcin Tyrol (milicjant), Igor Obłoza (Staszek Badura), Iwo Pawłowski (murarz)
prod.: Polska/Izrael 2011 (90 min)

Polska, czasy powojenne. Tadek, dziesięcioletni chłopiec, marzy o Australii, kraju kangurów. Razem ze starszym bratem Andrzejem, wychowują się bez ojca, a zajęta pracą matka nie zauważa, kiedy chłopcy przystępują do chuligańskiej grupy. Dopiero napaść grupy na żydowską szkołę, po której chłopcy zostają aresztowani, uświadamia jej, co się dzieje. Wtedy podejmuje decyzję o wyjeździe rodziny z Polski do... Australii. U końcu podróży okazuje się, że jej celem był Izrael, a bracia odkrywają pochodzenie swoje i swojej rodziny.

NASZE DZIECI (Our Children)

reż.: Natan Gross
scen.: Saul Goskind, Natan Gross
zdj.: Leonard Zajączowski
muz.: Szaul Berezowski
prod.: Polska 1948 (78 min)

Rok 1948. Ocalone z Holokaustu żydowskie dzieci z sierocińca w Helenówku oglądają występ Dżigana i Szumachera – komików, którzy po wojnie spędzonej w Związku Radzieckim powrócili do Polski. Teraz prezentują na scenie sztukę na temat getta. Dzieci, które mają za sobą tragiczne, osobiste doświadczenia i które okupacyjną rzeczywistość poznały od najgorszej strony, z całą siłą odczuwają fałsz przedstawianych sytuacji. Głośno protestują i doprowadzają do przerwania występów... Artyści zostają zaproszeni do sierocińca, aby mogli poznać prawdziwą historię getta. Najpierw zabawiają dzieci skeczem Szołema Alejchema Pożar w Kasrylewce, lecz cały czas mają wątpliwości, czy w ten sposób uwolnią je od traumy, nieustannego poczucia zagrożenia, czy oswobodzą je z okowów straszliwych wspomnień...
W dokumencie Natana Grossa opowiadającym o pełnych dramatyzmu czasach wzięli udział autentyczni bohaterowie – dzieci naprawdę ocalone z Holokaustu. Mimo osobistej tragedii, czasem śmiejąc się przez łzy, ukazują siłę odnowienia, zwycięstwo życia nad bólem i tęsknotą za bliskimi i światem, który został bezpowrotnie utracony.
Yaakow Gross, który czuwał nad rekonstrukcją i reedycją filmu, oparł się na czterech niekompletnych kopiach odnalezionych w Polsce, Izraelu, Francji i USA.

OBIETNICA (Promise)

reż.: Morten BH, Kirsten Dehlholm, Henning Carlsen
scen.: Richard Raskin
zdj.: Laust Trier Mørk
muz.: Jacob Kirkegaard
w.: Jacob August Ottensten, Emmanuel Limal, Rune T. Kidde
prod.: Dania 2010 (8 min)

Akcja Obietnicy dzieje się w Wilnie w okresie międzywojennym. Pomimo wielkiej biedy matka przepowiada swemu 10-letniemu synowi Romainowi świetlaną przyszłość. Tylko starzejący się Pan Piekielny wierzy w jej słowa, ale też zmusza chłopca do złożenia dziwacznej obietnicy; tylko czas pokaże czy Romain jej dotrzyma. Ten fragment rzeczywistości został opisany w Obietnicy poranka, autobiografii Romain Gary’ego, francuskiego dyplomaty i pisarza; trzech reżyserów przyrzekło wzajemnie sobie coś, co następnie przekształcili w film.

PRZESŁUCHANIE (Audition)

reż.: Udo Prinsen
scen.: Udo Prinsen, Hans Heesen
muz.: Eric Vloeimans, Martin Fondse
prod.: Holandia 2011 (6 min)

Film opowiada historię ojca i syna zamkniętych w obozie zagłady. Syn, trębacz, jest przesłuchiwany do obozowej orkiestry by zwiększyć szanse przeżycia. Pluton egzekucyjny zadecyduje czy zostanie przyjęty. Ojciec słucha go z oddali…

THE „SOCALLED” MOVIE

reż.: Garry Beitel
scen.: Garry Beitel
zdj.: Marc Gadoury
prod.: Kanada 2010 (88 min)

Ponad 2,5 miliona wejść na YouTube na teledysk You Are Never Alone spowodowało, że mieszkający w Montrealu muzyk, filmowiec, rysownik i czarodziej Josh Dolgin, zwany Socalled, zelektryzował świat sztuki. Jego niezwykły styl łączy surrealistyczne wizualizacje z własną mieszanką hip-hopu, funku i tradycyjnej muzyki żydowskiej. Reżyser Garry Beitel zabiera widzów w podróż po wnętrzu mózgu człowieka, który został nazwany „Jamesem Brownem w wersji jidysz”, zgłębiając jego sztukę, życie i wszystko co powoduje, że jest tak cholernie fascynujący.

UCIĘTA DYSKUSJA (Partly Private)

reż.: Danae Elon
zdj.: Andrew T. Dunn
muz.: David Buchbinder
prod.: Kanada 2009 (82 min)

Ucięta dyskusja to dowcipne ujęcie problemu męskiego obrzezania i odczuć na ten temat ludzi z Zachodu. W filmie w sposób jednocześnie komiczny i pouczający zastanawiamy się, jak doszło do tego, że starodawny obrzęd stał się normalnym zabiegiem medycznym w Ameryce Północnej i innych częściach świata. Film wykracza poza stwierdzanie, co jest dobre a co złe i zabiera nas do współczesnego świata rzekomego pogaństwa, plemiennego i rodzinnego dziedzictwa. Śledzimy podróż autorki filmu od Nowego Jorku i Jerozolimy, do Włoch i Turcji, w trakcie której zmuszona jest zadać pytanie.

WESOŁYCH ŚWIĄT (Happy Holidays)

reż. i scen.: Luca Marvanyi
zdj.: Hagai Ben Kuzari
muz.: Asher Goldschmidt
w.: Lujza Juhasz, Edit Decsi
prod.: Izrael 2011 (32 min)

Magda i Yutka, siostry, które emigrowały z Węgier, mieszkają w ośrodku dla imigrantów w Izraelu. 24 grudnia Magda odrzuca prośbę Yutki, by razem obchodzić święta Bożego Narodzenia tak jak to było w dzieciństwie. Tego dnia muszą się zmierzyć ze swoją złożoną tożsamością.