MARGUERITE DURAS

właściwie Marguerite Donnadieu (4 .04.1914 - 3.03.1006). Urodziła się we francuskich Indochinach, które stanowiły wielokrotnie inspirację dla jej twórczości.

Przez całe życie stworzyła wiele powieści, dobrze przyjmowanych przez krytykę, ale jej największym sukcesem okazała się wydana w 1984 powieść Kochanek (L'Amant), za którą otrzymałą nagrodę Goncourt. Jej twórczość obejmuje blisko 40 powieści i 10 sztuk teatralnych. Duras pisała także scenariusze filmowe, sama wyreżyserowała kilka filmów, m.in. India Song i Nathalie Granger.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

KOCHANEK (L’amant/The Lover), Francja/Anglia 1992 (115 min)

INDIA SONG, Francja 1974 (120 min)

HIROSZIMA, MOJA MIŁOŚĆ (Hiroshima, mon amour), Francja/Japonia 1959 (91 min)

MODERATO CANTABILE, Francja/Włochy 1960 (94 min)

TAK DŁUGA NIEOBECNOŚĆ (Une aussi longue absence), Francja/Włochy 1961 (101 min)

MARYNARZ Z GIBRALTARU ( The Sailor from Gibraltar), Anglia 1966 (91 min)

NATHALIE GRANGER, Francja 1972 (105 min)

TA MIŁOŚĆ (Cet amour – lá), Francja 2001 (100 min)

 

 

KOCHANEK (L’amant/The Lover)

reż.: Jean-Jacques Annaud
scen. (na podst. powieści Marquerite Duras): Gérard Brach, Jean-Jacques Annaud
zdj.: Robert Fraisse
muz.: Gabriel Yared
w.: Jane March (dziewczyna), Tony Leung (Chińczyk), Frédérique Meininger (matka), Arnaud Giovaninetti (przyrodni brat), Lisa Faulkner (Héléne Lagonelle), Xiem Mang (ojciec Chińczyka), Raymonde Heudeline (pisarz), Philippe Le Dem (nauczyciel)
prod.: Francja/Anglia 1992 (115 min)

Cezar’1993 za muzykę                          

Powieść ma charakter autobiografii znanej pisarki, urodzonej we Wietnamie, będącym wówczas pod francuskim protektoratem. Tam też, jako nastolatka, przeżyła ona szaloną miłość, która naznaczyła całe jej życie i twórczość. Świadectwem niewygasłej  namiętności jest ta właśnie książka, napisana pół wieku później. Arnaud zrobił film o miłości zmysłowej, cielesnej, o wzajemnym odkrywaniu fascynacji erotycznej pary głównych bohaterów: piętnastoletniej pensjonarki, Francuzki i dwudziestoośmioletniego bogatego Chińczyka.

 

INDIA SONG

reż.: Marguerite Duras
scen.: Marguerite Duras
zdj.: Bruno Nuytten
muz.: Carlos d’Alessio

w.: Delphine Seyrig (Anne-Marie Stretter), Michael Lonsdale (francuski wicekonsul), Mathieu Carrière (niemiecki attache), Claude Mann (Michael Richardson), Vernon Dobtcheff (Georges Crawn), Didier Flamand (gość), Claude Juan (służący)
prod.: Francja 1974 (120 min)

Historia miłosna rozgrywająca się w latach 30. w środowisku francuskiej dyplomacji wiodącej osamotnione życie w kolonii w Azji Południowo-Wschodniej. Film jest jednym z arcydzieł francuskiej kinematografii lat 70. W innowacyjny sposób wykorzystuje ścieżkę dźwiękową.

 

HIROSZIMA, MOJA MIŁOŚĆ (Hiroshima, mon amour)

reż.: Alain Resnais
scen. (na podst. własnego opowiadania): Marguerite Duras
zdj.: Sacha Vierny, Micho Takahashi
muz.: Giovanni Fusco, Georges Delerue
w.: Emmanuelle Riva (Francuzka), Eiji Okada (Japończyk), Bernard Fresson (Niemiec), Stella Dassas (matka), Pierre Barbaud (ojciec)
prod.: Francja/Japonia 1959 (91 min)     

Najpoważniejsza intelektualnie prowokacja nouvelle vague: humanistyczny protest przeciw wojnie wbrew zdawkowemu współczuciu, ciasnocie sądów moralnych i bezkolizyjnej akceptacji dobra nieskażonego. Bohaterką jest trzydziestotrzyletnia aktorka, która przybyła do Hiroszimy na zdjęcia międzynarodowego filmu poświęconego idei obrony pokoju. W przeddzień powrotu do Paryża poznaje starszego o dwa lata japońskiego architekta; trochę nieoczekiwanie dla siebie daje się wciągnąć w przygodę, która nie tylko wynika z odkrytej wzajemnej namiętności, ale z przeżyć czasu wojennego.

 

MODERATO CANTABILE

reż.: Peter Brook
scen. (na podst. powieści Marguerite Duras): Marguerite Duras, Gérard Jarlot, Peter Brook
zdj.: Armand Thirard
muz.: Diabelli
w.: Jeanne Moreau (Anna), Jean-Paul Belmondo (Chauvin), Didier Haudepin (syn Anny), Valeric Dobouzinsky (morderca), Pascale de Boysson (właścicielka kawiarni), Colette Régis (panna Giraud)
prod.: Francja/Włochy 1960 (94 min)

Nagroda za najlepszą rolę kobiecą na MFF w Cannes’1960           

Tematem jest miłość zrodzona z fascynacji zabójstwem na tle miłosnym. Cały przebieg akcji określa i wyznacza ta fascynacja, stawiająca w końcu parę bohaterów na skraju tej samej zbrodni.

 

TAK DŁUGA NIEOBECNOŚĆ (Une aussi longue absence)

reż.: Henri Colpi
scen.: Marguerite Duras, Gérard Jarlot, Jack Harden
zdj.: Marcel Weiss
muz.: Georges Delerue
w.: Alida Valli (Teresa), Georges Wilson (Włóczęga), Charles Blavette (Fernand), Amédée (Marcel), Paul Faivre (rentier), Catherine Fontenay (Alice), Diane Lepvrier (Martina), Nane Germon (Simone)
prod.: Francja/Włochy 1961 (101 min)

Złota Palma na MFF w Cannes’1961

Historia właścicielki małego bistro na paryskim przedmieściu, które odkrywa we włóczędze zaginionego przed dwudziestu laty męża – swoją „ładnością” i sentymentalizmem budzi nieufność. Włóczęga cierpi na zanik pamięci, tak więc między dwojgiem ludzi nie może dojść do świadomej konfrontacji. Wszystkie wysiłki kobiety okazują się zawodne; po długiej nieobecności Odyseusz nie poznaje swojej wiernie czekającej Penelopy. Zresztą czy na pewno jest tym oczekiwanym mężem?

 

MARYNARZ Z GIBRALTARU ( The Sailor from Gibraltar)

reż.: Tony Richardson
scen.(na podst. powieści Marguerite Duras): Christopher Isherwood, Don Magner, Tony Richardson
zdj.: Raoul Coutard
muz.: Antoine Duhamel
w.: Jeanne Moreau (Anna), Ian Bannen (Alan), Vanessa Redgrave (Sheila), Orson Welles (Louis), Zia Mohyeddin (Noori), Hugh Griffith (Llewellyn), Umberto Orsini (sprzedawca pocztówek), Erminio Spalla (Eolo), Eleonora Brown (Carla)
prod.: Anglia 1966 (91 min)

Alan, znudzony biurokrata na wakacjach z przyjaciółką Sheilą zakochuje się w tajemniczej Annie, właścicielce pięknego jachtu z pełną załogą. Podróżuje ona z portu do portu poszukując kochanka, który opuścił ją przed laty po tym, jak popełnił morderstwo i uciekł przed policją. Obsesyjne dążenie Anny, by znaleźć swojego marynarza, jest wyraźnie mityczną podróżą, a Alan opuszcza Sheilę, by przyłączyć się do nowej kochanki w jej nieskończonej wędrówce, zdając sobie sprawę, że jest jedynie chwilowym zastępstwem.


NATHALIE GRANGER

reż.: Marguerite Duras
scen.: Marguerite Duras
zdj.: Ghislain Cloquet
w.: Lucia Bosé (Isabelle), Jeanne Moreau (inna kobieta), Luce Garcia-Ville (nauczycielka), Gérard Depardieu (sprzedawca), Dionys Mascolo (Granger), Valerie Mascolo (Nathalie), Nathalie Bourgeois (Laurence)
prod.: Francja 1972 (105 min)

Nie można obejrzeć pobieżnie filmu "Nathalie Granger." By go zobaczyć, trzeba patrzeć przez cały czas jego trwania, podczas gdy on patrzy na swoje postacie, jakby kamera była syjamskim kotem, którego uczucia zraniono.

Bez jakiegokolwiek zaangażowania kamera rejestruje wygląd dwóch pozbawionych wyrazu kobiet, które bardzo przypominają Jeanne Moreau i Lucię Bose. Mieszkają razem z dwojgiem dzieci, z których jedno, Nathalie, najwyraźniej ma problem. „Ona chciała wszystkich zabić”- mówi jedna z kobiet, które wydają się być wymienne. „Chciałaby być sierotą, portugalską pokojówką'”. Nathalie jest jednak posłuszna – to jest kino minimalistyczne.

 

TA MIŁOŚĆ (Cet amour – lá)

reż.: Josée Dayan
scen. (na podst. powieści Yanna Andréi): Josée Dayan, Gilles Taurand
zdj.: Caroline Champetier
muz.: Angelo Badalamenti
w.: Jeanne Moreau (Marguerite Duras), Aymeric Demarigny (Yann Andréa), Christiane Rorato (kobieta w koszuli), Sophie Milleron (pielęgniarka), Justine Lévy (pracownica szpitala), Stanislas Sauphanor (kelner), Didier Lesour (barman), Tanya Lopert (żona ambasadora)
prod.: Francja 2001 (100 min)

Film „Ta miłość” oparty jest na wspomnieniach Yanna Andrei z jego 16-letniego związku z Duras (..), która wycofywała się wówczas z czynnego życia artystycznego i cierpiała na liczne choroby.
Jednak pojawienie się dużo młodszego Andrei (Aymeric Demarigny) sprawia, że Duras się ożywia. Faktycznie, z jego pomocą jako stenografa zaczyna pracować nad powieścią. Zachęca go też do pisania. Mieszkając razem, te dwa samotne serca zaczynają się zbliżać jeszcze bardziej i młoda muza Duras staje się jej kochankiem.