DUŃSKA UCZTA

AMBASADOR (Ambassadøren), Dania 2011 (93 min)

BRATERSTWO (Broderskab), Dania 2009 (90 min)

DRAPACZ CHMUR, Dania 2011 (85 min)

EUROPA, Dania/Szwecja/Francja/Niemcy/Hiszpania/Szwajcaria 1991 (112 min)

MIAŁEM MARZENIE (Drømmen), Dania 2006 (109 min)

MISIACZEK (Teddy Bear), Dania 2012 (92 min)

NIE MA TEGO ZŁEGO (Smukke mennesker), Dania 2010 (93 min)

TANIEC Z REGITZE (Danser med Regitze), Dania 1989 (102 min)

UCZTA BABETTE (Babettes Gaestebud), Dania 1987 (102 min)

ZASTĘPSTWO (Vikaren), Dania 2007 (93 min)

AMBASADOR (Ambassadøren)

reż.: Mads Brügger
scen.: Mads Brügger, Maja Jul Larsen
zdj.: Johan Stahl Winthereik
muz.: Niklas Schak, Tin Soheili
prod.: Dania 2011 (93 min)

Jesteśmy w Republice Środkowoafrykańskiej - w kraju, który przypomina scenę samych blagierów i hochsztaplerów, skorumpowanych biznesmenów, mordujących niewygodnych ludzi polityków i zatopionych w skrajnej biedzie zwykłych ludzi. Przewodnikiem staje się Mads Brügger: dziennikarz przebrany (dosłownie: w garniturze, wysokimi butami i miną mistrza rozgrywek na wysokim szczeblu) za liberyjskiego ambasadora, z fałszywymi papierami dyplomatycznymi i ekscentryczną misją. Chce sfilmować, jak łatwo człowiek znikąd może stać się uwikłaną w nielegalne biznesy Ekscelencją, jak powszechny jest w Republice Środkowej Afryki proceder szmuglowania diamentów przez dyplomatów. I jak cienka staje się granica między dokumentalną prowokacją a niebezpiecznym zaangażowaniem w świat, który dokumentalista chce obnażyć.

BRATERSTWO (Broderskab)

reż.: Nicolo Donato  
scen.: Nicolo Donato, Rasmus Birch
zdj.: Laust Trier-Mork
muz.: Jesper Mechlenburg, Simon Brenting
w.: Thure Lindhardt (Lars), Signe Egholm Olsen (Karina), David Dencik (Jimmy), Jon Lange (Bo), Nicolas Bro (Grubas), Anders Heinrichsen (Lasse)
prod.: Dania 2009 (90 min)

Grand Prix na MFF w Rzymie’2009         

To opowieść o konflikcie rozmaitych lojalności – wobec homoseksualnego kochanka, neofaszystowskiej grupy, własnego brata – które są różnymi odmianami tytułowego braterstwa. Z tłumu szarych, jednakowych twarzy i brunatnych uniformów członków faszystowskiej organizacji, kamera wyławia dwóch bohaterów: Jimmy’ego i Larsa. To oni znajdą się w centrum zainteresowania reżysera, mniej zajętego wyjaśnieniem społecznych przyczyn powstania na duńskiej prowincji ekstremistycznej grupy, bardziej zaś prywatnymi motywacjami jej członków.

DRAPACZ CHMUR

reż.: Rune Schjøtt
scen.: Rune Schjøtt
zdj.: Marcel Zyskind
muz.: Jonas Bjerre
w.: Lucas Thorsteinsson (Jon), Marta Holm (Edith), Morten Suurballe (Big Daddy), Rikke Louise Andersson (Vivi), Lars Brygmann (Helge), Lucas Schultz (Ben)
prod.: Dania 2011 (85 min)

Siedemnastoletni Jon cierpi na stulejkę, co jest powodem jego seksualnej frustracji, gdyż uniemożliwia zbliżenie z niewidomą Edith, która ot tak, po prostu, poprosiła chłopaka o rozdziewiczenie. W dodatku nastolatek jest znienawidzonym przez wszystkich kozłem ofiarnym, bowiem jego z pozoru niewinny żart z sygnalizacją świetlną sprzed kilku lat doprowadził do kastracji jego ojca i wstrzymania rozwoju miasteczka – a przynajmniej tak sądzą jego rodzice i sąsiedzi. Kierowca nie chce go wpuścić do autobusu, więc Jon nie może jeździć do szkoły; dni spędza na pomaganiu matce alkoholiczce w klinice weterynaryjnej i podglądaniu sąsiadów.

EUROPA

reż.: Lars von Trier
scen.: Lars von Trier, Niels Vørsel
zdj.: Hennig Bendtsen, Edward Kłosiński, Jean-Paul Meurisse
muz.: Joachim Holbek
w.: Jean-Marc Baar (Leopold Kessler), Barbara Sukova (Katharina Hartmann), Udo Kier (Lawrence Hartmann), Ernst-Hugo Järegård (wujek Kessler), Erik Mørk (Pater), Jørgen Reenberg (Max Hartmann), Hennig Jensen (Siggy), Eddie Constantine (płk Harris), Max von Sydow (głos narratora)

prod.: Dania/Szwecja/Francja/Niemcy/Hiszpania/Szwajcaria 1991 (112 min)

Nagroda jury oraz nagrody za walory artystyczne i techniczne na MFF w Cannes’ 1991; Grand Prix oraz nagroda za zdjęcia na MFF w Sitges’ 1991; Grand Prix na MFF w Gandawie’ 1991

Rzecz dzieje się w Niemczech tuż po wojnie, w roku 1945, gdzie przybyły zza Oceanu młody amerykański Niemiec zaczyna, dzięki wujowi, pracować na kolei i natychmiast wciągnięty zostaje w jakiś mroczny spisek. Co zresztą fatalnie się dla niego kończy. Trudno jednak mówić o jakiejś akcji. Od pierwszego obrazu ekran wciąga hipnotycznie w ciemny kafkowski świat totalnego więzienia.

MIAŁEM MARZENIE (Drømmen)

reż.: Niels Arden Oplev
scen.: Niels Arden Oplev, Steen Bille
zdj.: Lars Vestergaard
w.: Bent Mejding (Lindum-Svendsen), Anders W. Berthelsen (Freddie Svale), Jens Jørn Spottag (Peder), Anne-Grethe Bjarup Riis (Stine), Peter Hesse Overgaard (Erling), Sarah Juel Werner (Iben), Janus Dissing Rathke (Frits)
prod.: Dania 2006 (109 min)

Rok 1969, czas przemian społecznych. Mieszkający w Danii 13-letni Frits jest zafascynowany zmieniającym się światem, z uwagą ogląda wydarzenia w USA, jest pod wielkim wpływem osoby Martina Luthera Kinga. Młody umysł bohatera chłonie obrazy wieców wolnościowych i wystąpień przeciwko dyskryminacji rasowej. Zasłyszane hasła, fascynacja buntem zaowocują w szkole, do której uczęszcza bohater. Despotyczny nauczyciel, srogie kary, dorośli, którzy nie popierają nowych przemian - to wszystko pchnie Fritsa do jego własnej wojny.

MISIACZEK (Teddy Bear)

reż.: Mads Matthiesen          
scen.: Mads Matthiesen, Martin Zandvliet
zdj.: Laust Trier-Mørk
muz.: Sune Martin    
w.: Kim Kold (Dennis), Elsebeth Steentoft (Ingrid), David Winters (Scott), Lamaiporn Hougaard (Toi), John Winters (Jeff), Barbara Zatler (Sasha)
prod.: Dania 2012 (92 min)

Nagroda za reżyserię na MFF w Sundance’2012 ; Grand Prix na Off Plus Camera w Krakowie’2012

Najpierw ten film drażni, trudno zrozumieć zachowanie jego bohatera. Misiek jest napakowany, składa się z samych muskułów i sam produkuje na siłowni podobnych sobie mięśniaków. Jego postura i masa stoją w wyraźnej sprzeczności z wnętrzem. Pod masą mięśni Misiek skrywa bowiem pewną wrażliwość, która utrudnia mu funkcjonowanie w normalnym świecie. Ma trudności w nawiązywaniu kontaktów z otoczeniem, zwłaszcza tych o charakterze męsko-damskim. Źródłem tych problemów jest niewątpliwie mamuśka: kobieta zaborcza, która traktuje prawie 40-letniego Miśka jak małe dziecko i nie dopuszcza myśli by w jego życiu mogła pojawić się inna kobieta-rywalka. Misiek urywa się w pewnym momencie ze smyczy na wypad do Tajlandii, ulubionego miejsca seks turystyki znudzonych Europejczyków. Ale Misiek ma inny cel, chce znaleźć sobie kobietę, z dala od czujnej kontroli mamuśki. Jest w tym nieporadny, irytujący i śmieszny. Ale, o dziwo, zaczyna z wolna budzić sympatię widza. Tym bardziej, kiedy jego kontrastowo filigranowa wybranka tworzy z Miśkiem wręcz karykaturalną parę. Mamuśka nie przyjmuje tego do wiadomości i wymusza na nim zerwanie. Ale Misiek czuje, że teraz ma jedyną szansę na odcięcie pępowiny. Toksyczny związek między matką a Miśkiem został przekonująco poprowadzony. Wątek miłosny z Tajką jest nieco bajkowy, ale ma w sobie urok i ociepla postać głównego bohatera.

NIE MA TEGO ZŁEGO (Smukke mennesker)

reż.: Mikkel Munch-Fals
scen.: Mikkel Munch-Fals
zdj.: Eric Kress
w.: Bodil Jørgensen (Ingeborg), Sebastian Jessen (Jonas), Henrik Prip (Anders), Mille Lehfeldt (Anna), Stefan Pagels Andersen (współlokator), Michelle Bjørn-Andersen (Tove), Ida Dwinger (Hanne), Karl-Erik Falkentorp (Flemming), Mia Lyhne (Vivian), Camilla Lykke (Kvinde), Rasmus Bjerg (sprzedawca w sex shopie)
prod.: Dania 2010 (93 min)

Odwaga reżysera polega na tym, by zaskakujące perypetie kwartetu bohaterów  odnieść przede wszystkim do sfery seksualnej. Twórca „Nie ma tego złego” nie próbuje przy tym przebierać się w szaty moralisty. Choć erotyczne zachowania postaci wydają się rozpaczliwe, dziwaczne, a nawet patologiczne, z ust Muncha-Falsa nie usłyszymy ani słowa potępienia. Co więcej, reżyser zdaje się rozumieć swoich bohaterów, kibicować im i wspierać jakiekolwiek próby wyjścia z życiowego marazmu.
Karkołomną fabułę wieńczy zaskakujący finał, który rozgrywa się pomiędzy zdjęciami do amatorskiego pornosa a wigilijną kolacją. W takich okolicznościach zazębiające się w końcu losy wszystkich bohaterów mają wreszcie szansę na pozytywne zakończenie. Wystarczy tylko, że będą oni w stanie dostrzec szansę na szczęście w pojawiającym się znienacka absurdzie. Prawdę mówiąc, nic lepszego im zresztą nie pozostało.

TANIEC Z REGITZE (Danser med Regitze)

reż.: Kaspar Rostrup
scen. (na podst. powieści Marthy Christensen): Kaspar Rostrup, Karen Bentzon
zdj.: Claus Loof
muz.: Fuzzy
w.: Ghita Nørby (Regitze), Frits Helmuth (Karl, jej mąż), Rikke Bendsen (młoda Regitze), Mikael Helmuth (młody Karl), Henning Moritzen (Borge), Michael Moritzen (młody Borge), Anne Werner Thomsen (Isle), Dorthe Simone Lang (młoda Ilse), Henning Ditlev (Rikard), Kim Rømer (młody Rikard), Birgit Sadolin (Annie), Nanna Møller (młoda Annie), Kirsten Rolffes (matka Regitze)
prod.: Dania 1989 (102 min)

Nominacja do Oscara’ 1989 za najlepszy film zagraniczny; nagroda za walory artystyczne na MFF w Montrealu’ 1990; nagroda publiczności na Fest. Filmów Nordyckich w Lubece’ 1990

 Karl (Frits Helmuth) jest cichym indywidualistą, jego żona Regitze (Ghita Nørby) to porywająca i żywiołowa osoba. Regitze dowiaduje się, że ma raka i zostało jej bardzo mało czasu. Pragnie więc ostatni raz spotkać się z całą rodziną i wszystkimi przyjaciółmi. Organizuje małe przyjęcie w ogrodzie. Ta smutna chwila jest okazją do podsumowań – Regitze z uśmiechem na twarzy wspomina swoje życiowe wzloty i upadki, a Karl uświadamia sobie, że mając świadomość swojego życia z Regitze bez wahania podjąłby taką samą decyzję, jak kilkadziesiąt lat temu. Ponownie poprosiłby Regitze do tańca w małym klubie tanecznym, gdzie wirowaliby jak niegdyś między ułożonymi na stołach krzesłami. Ze łzą w oku wspomina wspólne chwile: miłość od pierwszego wejrzenia, narodziny syna, a także walkę z teściową o prawo do własnych decyzji.

UCZTA BABETTE (Babettes Gaestebud)

reż.: Gabriel Axel
scen. (na podst. opowiadania Karen Blixen): Gabriel Axel
zdj.: Henning Kristiansen
muz.: Per Nørgaard
w.: Stéphane Audran (Babette), Bodil Kjer (Filippa), Birgitte Federspiel (Martine), Jean-Philippe Lafont (Achille Papin), Jarl Kulle (Lorenz), Bibi Andersson (dama dworu)
prod.: Dania 1987 (102 min)

Oscar’1987 za najlepszy film zagraniczny     

Tytułową ucztę wyprawia  Francuzka przybyła do małej  duńskiej wioski u wybrzeży Morza Północnego przed wielu laty z obcych stron, z innego świata. Uczta, na którą Babette przeznacza wszystkie pieniądze wygrane pewnego dnia na loterii, jest jej wielkim dziełem sztuki. Wreszcie, po tylu latach pozostawania w ukryciu, jej talent może zabłysnąć najjaśniejszym światłem. Światło to ogrzewa swoim blaskiem nawet najdalej posuniętych w dewocji uczestników biesiady. Wbrew sobie rozsmakowują się w wykwintnych potrawach, poddają nastrojowi błogości, wzajemnej życzliwości.

ZASTĘPSTWO (Vikaren)

reż.: Ole Bornedal
scen.: Ole Bornedal, Henrik Prip
zdj.: Dan Lautsen
muz.: Marco Beltrami
w.: Paprika Steen (Ulla Harms), Ulrich Thomsen (Jesper Osböll), Jonas Wandschneider (Carl), Nikolaj Falkenberg-Klok (Philip), Emma Juel Justesen (Rikke), Mollie Maria Gilmartin (Lotte), Josephine Gents (Camilla), Emma Claudia Søndergaard (Laura), Jakob Fals Nygaard (Albert), Andreas Gram Nielsen (Tobias)
prod.: Dania 2007 (93 min)

W niezwykłej sytuacji znaleźli się uczniowie klasy 6b jednej z duńskich szkół podstawowych. Pewnego dnia dyrektor placówki ogłosił dzieciakom, iż ich wychowawczyni ciężko zachorowała i musiała udać się na leczenie. W jej miejsce ministerstwo wysłało inną nauczycielkę, świetną pedagog z doskonałymi referencjami. Uczniowie jednak już po pierwszym spotkaniu zaczynają podejrzewać, iż ich nowa pani nie jest tym, za kogo się podaje. Jej niezwykłe, oparte na agresji i wywołujące strach metody nauczania, sprawiają, iż dzieci zaczynają obawiać się o własne bezpieczeństwo.