FILMY W SIECI

ALPY (Alpeis)

reż.: Giorgos Lanthimos        
scen.: Giorgos Lanthimos, Efthymis Filippou          
zdj.: Christos Voudouris
w.: Stavros Psyllakis (ojciec pielęgniarki), Aris Servetalis (sanitariusz), Johnny Vekris (trener), Ariane Labed (gimnastyczka), Aggeliki Papoulia (pielęgniarka), Erifili Stefanidou
prod.: Grecja 2011 (93 min)
Nagroda za scenariusz na MFF w Wenecji’2011

Alpy to nazwa grupy. Członkowie stowarzyszenia zajmują się zastępowaniem zmarłych. Pogrążona w żalu rodzina może sobie wynająć kogoś, kto nauczy się zwyczajów, sposobu mówienia i gestów osoby, która odeszła. Dubler odtwarza sceny z przeszłości albo kontynuuje codzienne życie. Pomaga bliskim pożegnać się ze zmarłym.

 

AVE

reż.: Konstantin Bożanow
scen.: Konstantin Bożanow, Arnold Barkus
zdj.: Nenad Borojewicz, Radosław Goczew
w.: Andżela Nedjalkowa (Avé), Ovanes Torosian (Kamen), Martin Brambach (kierowca tira), Swietła Janczewa (matka Wiktora), Bruno S. (dziadek Wiktora), Nikoła Dodow (kierowca volvo), Bojka Welkowa (matka Avé)
prod.: Bułgaria 2011 (87 min)

Nagroda FIPRESCI na Warsz. Fest. Filmowym’2011; nagroda za najlepszy bułgarski film oraz nagroda za reżyserię na MFF w Sofii’2012; Nagroda specjalna jury na MFF w Sarajewie’2011; nagroda za debiut reżyserski na MFF w Hamburgu’2011

Sportretowane w filmie bezdroża stają się areną spotkania dwojga nieznajomych, którzy postanawiają udawać parę zakochanych. W rzeczywistości chłopak i dziewczyna nawiązują ze sobą dwuznaczną więź rozpiętą pomiędzy pożądaniem a nienawiścią, potrzebą bliskości a chłodnym dystansem. Zgodnie z wymogami kina drogi, podjęta przez nich wspólna podróż szybko zamienia się także w metaforyczną wyprawę po samopoznanie.

 

BABYCALL

reż.: Pål Sletaune
scen.: Pål Sletaune
zdj.: John Andreas Andersen
muz.: Fernando Velázquez
w.: Noomi Rapace (Anna), Kristoffer Joner (Helge), Vetle Qvenild Werring (Anders), Stig R. Amdam (Ole), Maria Bock (Grete), Torkil Johannes Swensen Høeg (syn sąsiadów), Kaia Varjord (policjantka)
prod.: Norwegia/Niemcy/Szwecja 2011 (96 min)

Nagroda za najlepszą rolę kobiecą (N. Rapace) na MFF w Rzymie’2011  

Anna i jej ośmioletni syn trafiają do zastępczego mieszkania w bloku. Pracownicy z opieki społecznej nie wyglądają na chętnych do pomocy ani specjalnie życzliwych, ale zapewniają, że tam przynajmniej pozostaną bezpieczni. Mocno przestraszona kobieta jest po ciężkich przejściach. Jej mąż uciekał się do przemocy, katował dziecko. Teraz wszystko budzi jej lęk, wszędzie widzi niebezpieczeństwo.

 

CHIŃCZYK NA WYNOS (Un cuento chino)

reż.: Sebastián Borensztein
scen.: Sebastián Borensztein
zdj.: Rolo Pulpeiro
muz.: Lucio Godoy
w.: Ricardo Darin (Roberto), Ignacio Huang (Jun), Muriel Santa Ana (Mari), Enric Cambray (młody Roberto), Iván Romanelli (Leonel)
prod.: Argentyna/Hiszpania 2011 (93 min)

Goya Award’2012 za najlepszy film iberoamerykański; Argentyńskie Nagrody Filmowe’2011 za najlepszy film, główną rolę męską (R. Darin) i drugoplanową rolę kobiecą (M. Santa Ana)                  

Świetny pomysł, aż trudno uwierzyć, że nie jest wymysłem scenarzysty. Początek to prawdziwe wejście smoka, a właściwie krowy, spadającej z nieba na łódkę z zakochaną parą. Dalej też jest niebanalnie. Ocalały z tej niecodziennej katastrofy Chińczyk trafia do Argentyny. Nie zna języka, wie tylko tyle, że mieszka tam jego wuj. Przypadek sprawia, że zaopiekuje się nim pewien dziwak i odludek, nieznający z kolei chińskiego. Jakoś jednak muszą się porozmawiać i prowadzić zarazem poszukiwania tajemniczego wujka. Oto wyzwanie dla scenarzysty, żeby uczynić tę historię dwójki bohaterów, z których każdy mówi tylko w swoim języku, zrozumiałą dla widza. Scenarzysta i reżyser dobrze wywiązali się z tego zadania, tworząc oryginalne, sprawnie opowiedziane kino.

 

CHWAŁA DZIWKOM (Whore’s Glory)

reż.: Michael Glawogger      
scen.: Michael Glawogger
zdj.: Wolfgang Thaler
prod.: Austria/Niemcy 2011 (119 min)             

Ukazany na ekranie ekskluzywny tajski dom publiczny stanowi ponowoczesną hybrydę świątyni, supermarketu i teatru. Odbywające się tu przedstawienie stanowi afirmację pozornie wolnego wyboru, którego charakter narzucają jednak rozmaite czynniki ekonomiczne i społeczne. Zarówno wdzięczące się prostytutki, jak i korzystający z ich usług klienci biorą udział w grze, prowadzonej według niezrozumiałych dla nich zasad.

 

COŚ PIĘKNEGO (La prima cosa bella)

reż.: Paolo Virzi         
scen.: Paolo Virzi, Francesco Bruni, Francesco Piccolo       
zdj.: Nicola Pecorini
muz.: Carlo Virzi       
w.: Micaela Ramazzotti/ Stefania Sandrelli (Anna), Giacomo Bibbiani/Valerio Mastandrea (Bruno), Aurora Frasca/Claudia Pandolfi (Valeria), Sergio Albelli (Mario), Fabrizia Sacchi (Sandra)
prod.: Włochy 2010 (122 min)
Nagrody David di Donatello’2010 za scenariusz, najlepszą rolę męską (V. Mastandrea) i kobiecą (M. Ramazzoti)                      

Pogrążony w depresji  Bruno najchętniej spędzałby dnie, leżąc na haju w parku i gapiąc się w niebo, nie dbając ani o swoją posadę nauczyciela, ani o związek z wyrozumiałą i kochającą Sandrą. Z marazmu wyrywa go niespodziewany przyjazd siostry Valerii, która przemocą wywozi Bruna do rodzinnego Livorno, by pożegnał się z umierającą na raka matką Anną.
Bohaterka „Czegoś pięknego” to niegdysiejsza piękność, która leży na łożu śmierci i obserwuje swój gasnący z każdą chwilą blask. W sytuacji Anny najbardziej interesuje Virziego jej pogmatwana relacja z synem Brunonem, który wyrósł na nieprzystosowanego do rzeczywistości intelektualistę.

 

CZARODZIEJKA (La Fée)

reż.: Dominique Abel, Fiona Gordon, Bruno Romy
scen.: Dominique Abel, Fiona Gordon, Bruno Romy
zdj.: Claire Childeric
w.: Dominique Abel (Dom), Fiona Gordon (Fiona), Philippe Martz (John), Bruno Romy (niewidomy kelner), Vladimir Zongo (imigrant), Destiné M'Bikula Mayemba (imigrant), Willson Goma (imigrant), Lenny Martz (Jimmy), Anaïs Lemarchand (śpiewaczka)
prod.: Francja/Belgia 2011 (93 min)

Reżysersko-aktorskie trio pokazuje Hawr jako barwne miejsce, w którym Anglik w pięć minut perfekcyjnie uczy się francuskiego, a jeden z wieczorów w lokalnej knajpie umila utalentowana wokalnie drużyna rugbystek. W tak urządzonej rzeczywistości nie dziwi pojawienie się ekscentryczki, która przedstawia się skromnemu hotelowemu recepcjoniście jako najprawdziwsza czarodziejka. Zachowanie tajemniczej kobiety zostaje podporządkowane jednemu celowi.

 

DŁUGIE DZIECIŃSTWO (Una sconfinata giovinezza)

reż.: Pupi Avati
scen.: Pupi Avati
zdj.: Pasquale Rachini
muz.: Riz Ortolani
w.: Fabrizio Bentivoglio (Lino), Francesca Neri (Francesca), Serena Grandi (ciocia Amabile), Gianni Cavina (Preda), Lino Capolicchio (Emilio), Manuela Morabito (Teta), Marcello Caroli (Leo), Brian Fenzi (Lino jako dziecko)
prod.: Włochy 2010 (98 min)

Bohaterów poznajemy u szczytu powodzenia: on jest cenionym dziennikarzem i komentatorem sportowym, ona pracuje na uniwersytecie, bada języki średniowieczne. Nie są już pierwszej młodości, ale poza tym mają prawie wszystko: bogaci, urodziwi, spełnieni zawodowo. Do pełnego szczęścia brakuje im jedynie dzieci. Jednak w zasadzie z dnia na dzień mężczyzna zaczyna zapominać słów, wyrażeń, zapada się w siebie. Przemiennie reaguje autystycznym wycofaniem lub agresją. Alzheimer.

 

DOBRE CHĘCI (Din dragoste cu cele mai bune intentii)

reż.: Adrian Sitaru     
scen.: Adrian Sitaru   
zdj.: Adrian Silisteanu
w.: Bogdan Dumitrache (Alex), Natasa Raab (matka), Marian Ralea (ojciec), Alina Grigore (Delia), Tibi Dina (dr Georgescu), Adrian Titieni (dr Crisan), Clara Voda (dr Nuti), Orsolya Tóth (Alinuta)
prod.: Rumunia/Węgry 2011 (105 min)
Nagrody za reżyserię i najlepszą rolę męską (B. Dumitrache) na MFF w Locarno’2011

Film pokazuje nam trzydziestoparoletniego mężczyznę o imieniu Alex, który dostaje telefon z informacją, że jego matka miała wylew. Jedzie do rodzinnego miasteczka, gdzie zastaje chorą w całkiem dobrej kondycji – wypadek nie był groźny, rokowania są jak najlepsze. A jednak Alex wpada w jakąś nerwicę. Chce natychmiast przewozić matkę do lepszych, jego zdaniem, szpitali, nachodzi lekarzy i kłóci się z nimi o metody leczenia.

 

DOKĄD TERAZ (Et maintenant, on va où?)

reż.: Nadine Labakiscen.: Nadine Labaki, Jihad Hojeily, Rodney Al Haddad
zdj.: Christophe Offenstein
muz.: Khaled Mouzannar
w.: Claude Baz Moussawbaa (Takla), Leyla Hakim (Afaf), Nadine Labaki (Amale), Yvonne Maalouf (Yvonne), Antoinette Noufaily (Saydeh), Julian Farhat (Rabih)
prod.: Francja/Liban 2011 (100 min)

Nagroda publiczności na MFF w Toronto’2011; nagroda publiczności na MFF w San Sebastian’2011; nagroda publiczności na MFF w Oslo’2011

Było to dawno, dawno temu, a może całkiem niedawno, za górami, za lasami, w nienazwanej krainie, a może w Libanie, gdzie w pewnej wiosce mieszkali od wieków obok siebie chrześcijanie i muzułmanie. Niestety nie byli dobrymi sąsiadami, zatem często dochodziło do waśni, wskutek których ginęli mężczyźni. Pogrążone w żałobie kobiety w czerni odwiedzały groby bliskich na dwóch położonych nieopodal, lecz oddzielonych od siebie cmentarzach. Już w pierwszej scenie filmu widzimy niewiasty udające się na cmentarz w malowniczej, rozkołysanej grupie.  Porozumiewają się ponad podziałami, by wpłynąć na swych mężów, ojców i synów i zapobiec kolejnym konfliktom.

 

DROGA NA DRUGĄ STRONĘ (Crulic – drumul spre dincolo)

reż.: Anca Damian
scen.: Anca Damian
muz.: Piotr Dziubek
głosy.: Maciej Stuhr (Crulic), Andrzej Olejnik (narrator)
prod.: Rumunia/Polska 2011 (73 min)

Nagroda jury ekumenicznego na MFF w Cottbus’2011; Nagroda Specjalna, nagrody za muzykę i dźwięk oraz nagroda Polskiej Federacji DKF „Don Kichot” na FPFF w Gdyni’2012; Grand Prix na MFFA w Annecy’2012

 33-letni Rumun został oskarżony o kradzież portfela sędziego. Trafił do aresztu, choć miał dowody na to, że gdy doszło do zdarzenia, jechał autokarem do Mediolanu. Zza krat więzienia na Montelupich w Krakowie wydostał się dopiero po czterech miesiącach, tyle że martwy, bo zagłodził się na śmierć.

 

ELENA (Jelena)

reż.: Andriej Zwiagincew
scen.: Oleg Niegin, Andriej Zwiagincew
zdj.: Michaił Krichman
muz.: Philip Glass
w.: Nadieżda Markina (Elena), Jelena Ljadowa (Katierina), Aleksiej Rozin (Siergiej), Andriej Smirnow (Władimir)
prod.: Rosja 2010 (109 min)

Nagroda Jury Un Certain Regard na MFF w Cannes ‘2011; Grand Prix na MFF w Gandawie ‘2011

On, człowiek zamożny, szuka kontaktu z córką, bon vivantką oderwaną od rzeczywistości. Ona (Elena) – troskliwa kobieta ze społecznych nizin – z apartamentów męża patrzy na biedę syna-alkoholika i jego rodziny.

 

FAUST

reż.: Aleksander Sokurow
scen. (na podst. dramatu Johanna Wolfganga Goethego): Jurij Arabow, Aleksander Sokurow, Marina Kareniewa
zdj.: Bruno Delbonnel
w.: Johannes Zeiler (Heinrich Faust), Anton Adasinsky (lichwiarz), Isolda Dychank (Małgorzata), Georg Friedrich (Wagner), Hanna Schygulla (żona lichwiarza), Antje Lewald (matka Małgorzaty), Florian Bruckner (Walenty), Sigurdur Skulason (ojciec Fausta), Maxim Mehmet/Andreas Schmidt/Oliver Bootz (przyjaciele Walentego), Joel Kirby (o. Philippe), Lars Rudolph (karczmarz)
prod.: Rosja 2011 (134 min)

Złoty Lew na MFF w Wenecji ‘2011

Film otwiera mocna scena sekcji zwłok. Doktor w martwym ciele szuka duszy. Asystuje mu odrażający typ, lichwiarz, obleśnie nakłaniający Fausta do podpisania cyrografu, w zamian za miłość niewinnej Małgorzaty. Brudny lichwiarz zastąpił pysznego szatana. W ślad za takim intelektualnym konceptem podąża forma filmu.  Oglądamy świat w stanie rozkładu. Wszystko na naszych oczach gnije, pleśnieje. Kostiumy, ludzie i pragnienia. Ktoś odprawia mszę, słychać kościelne śpiewy, ale to tylko takie same, spleśniałe rytuały.

 

GUNNAR SZUKA BOGA (Gunnar Goes God)

reż.: Gunnar Hall Jensen
scen.: Elin Sander, Gunnar Hall Jensen
zdj.: Zulfikar Fahmy, Anne Dorthe Kalve, Gunnar Hall Jensen, Anders Jørgensen
muz.: Erlend Fauske
w.: Gunnar Hall Jensen, Zulfikar Fahmy, Oyvind Rydland, Elin Sander
prod.: Norwegia 2010 (85 min)

Tytułowy bohater norweskiego dokumentu „Gunnar szuka Boga" to przykładny ojciec dość zamożnej rodziny, który na pierwszy rzut oka ma wszystko, czego potrzeba do szczęścia.
Wygodny dom z dużym ogródkiem, samochód, dobrej klasy sprzęt, spokojne, poukładane życie. I choć wydaje się, że Gunnar nie ma większych powodów do zmartwień, to jednak daleko mu do pełni samozadowolenia.

 

KLATKA (Isolerad)

reż.: Johan Lundborg, Johan Storm
scen.: Johan Lundborg, Johan Storm
zdj.: Johan Lundborg
muz.: Jukka Rintamäki
w.: Emil Johnsen (Frank), Peter Stormare (Micke), Ylva Gallon (Lotte), Örjan Landström (Lenny), Eric Stern (Olof), Margreth Weivers (Ann), Bo Wettergren (Anton), Olle Wirenhed (Vakt), Victoria Brattström/ Tone Helly-Hansen (policjantki)
prod.: Szwecja 2010 (76 min)


Frank niechętnie zatrzymuje się na wezwanie nieznajomej, ale w końcu pomaga jej wnieść ciężki mebel po krętych schodach. Na próby nawiązania bliższej znajomości reaguje chłodno, właściwie opryskliwie. Ma przecież własne, ważne sprawy i nawet możemy zrozumieć jego irytację, gdy zostaje wybity z rytmu zajęć, którego stara się rygorystycznie przestrzegać. A czeka go właśnie trudny i ważny egzamin na medycynie. Rozwijająca się znajomość z ową sąsiadką, Lotte, narazi bohatera na lawinę niespodziewanych konsekwencji.

 

MINISTER (L’exercise de L’état)

reż.: Pierre Schöller
scen.: Pierre Schöller
zdj.: Julien Hirsch
muz.: Philippe Schöller
w.: Olivier Gourmet (Bertrand Saint-Jean), Michel Blanc (Gilles), Zabou Breitman (Pauline), Sylvain Deblé (Martin Kuypers)
prod.: Francja/Belgia 2011 (112 min)

Nagroda FIPRESCI na MFF w Cannes’2011; Cezary’2012 za scenariusz, drugoplanową rolę męską (M. Blanc) i dźwięk

Minister transportu zostaje wyrwany ze snu – zdarzyła się katastrofa autokaru, są ofiary. Trzeba jechać na miejsce pochylić się w milczeniu nad trupami, okazać solidarność, wygłosić przemówienie, a od rana udzielać w mediach wywiadów, które podeprą linię polityczną rządu. W służbowym samochodzie, gdzie rozgrywa się duża część akcji filmu, rzeczniczka prasowa podsuwa ministrowi kwestie, które on natychmiast przyswaja. Będą brzmiały w jego ustach osobiście i szczerze.

 

NAJSAMOTNIEJSZA Z PLANET (The Loneliest Planet)

reż.: Julia Loktev
scen.: Julia Loktev
zdj.: Inti Briones
muz.: Richard Skelton
w.: Hani Furstenberg (Nica), Gael Garcia Bernal (Alex), Bidzina Gujabidze (Dato)
prod.: USA/Niemcy 2011 (113 min)

Do Gruzji wybiera się para amerykańskich 30-latków. To nie klienci renomowanych biur podróży, z naamiotami w wielkich plecakach  zwiedzili już wiele miejsc, ta wyprawa jest jednak szczególna - jest to podróż przedślubna. Wynajmują miejscowego przewodnika i ruszają w góry. Ale to tylko tło, na którym zresztą przez długie minuty nic istotnego się nie dzieje. Możemy co najwyżej obserwować, jak zmieniają się relacje między młodymi Amerykanami i przewodnikiem. Im wyżej w góry, tym jego przewaga staje się wyraźniejsza. Ale zagrożenie, stanowiące kulminację filmu, pojawi się z zewnątrz i tylko na moment...

 

OPOWIEŚCI, KTÓRE ŻYJĄ TYLKO W PAMIĘCI (Histórias que só existem quando lembradas)

reż.: Julia Murat
scen.: Julia Murat, Marcia Clara Escobar, Felipe Sholl
zdj.: Lucio Bonelli
muz.: Lucas Marcier
w.: Lisa Fávero (Rita), Sonia Guedes (Madalena), Luiz Serra (Antonio), Josias Ricardo Merkin (ksiądz)
prod.: Brazylia/Argentyna/Francja 2011 (98 min)

Maleńka wioska Jotuomba, zagubiona gdzieś w brazylijskiej dżungli. Garstka starych mieszkańców, co dzień wykonujących te same, proste czynności. Pieczenie chleba, parzenie kawy, msza, wspólny obiad wyznaczają rytm ich życia. Rytm, którego nie zaburzy niespodziewane przybycie Rity, samotnej, młodej dziewczyny, uwieczniającej na zdjęciach prozaiczne z pozoru drobiazgi. Jej obecność pozwoli jednak mieszkańcom Jotuomby jeszcze raz wrócić do czasów młodości.

 

PORTRET O ZMIERZCHU (Portret w sumierkach)

reż.: Andżelina Nikonowa
scen.: Olga Dychowicznaja, Andżelina Nikonowa
zdj.: Eben Bull
w.: Olga Dychowicznaja (Marina), Siergiej Borysow, Siergiej Goliudow, Roman Merinow, Wsiewołod Woronow
prod.: Rosja 2011 (105 min)

Grand Prix na MFF w Salonikach’2011; Grand Prix na MFF w Reykjaviku’2011; Grand Prix na MFF w Cottbus’2011            

Tytuł filmu odnosi się do jednej ze scen, w których główna bohaterka Marina (Olga Dychowicznaja) robi takie zdjęcie mężczyźnie. Siedzą wieczorem we dwójkę na dachu pod niebem jednego z rosyjskich miast. Popijają piwo, nie rozmawiają o niczym konkretnym. W pewnym momencie ona wyjmuje aparat, on zachowuje obojętność. Powoli usta układają mu się jednak w drobny uśmiech.
Kobieta ma męża biznesmena, na co dzień pracuje jako psycholog socjalny z młodzieżą z trudnych rodzin. Choć z pozoru jej codzienna egzystencja wydaje się ułożona, bohaterka przeżywa ciężki kryzys - zarówno małżeński, jak i zawodowy. Rosnąca frustracja czyni ją coraz bardziej obojętną wobec otaczającego ją świata. Pewnego dnia życie Mariny gwałtownie się odmienia....

 

PROJEKT NIM (Project Nim)

reż.: James Marsh
scen.: Elizabeth Hess
zdj.: Michael Simmonds
muz.: Dickon Hinchliffe
prod.: Anglia/USA 2011 (93 min)

Nagroda za reżyserię na MFF w Sundance’2011

Szympans jako niemowlę zostaje odebrany matce, żeby stać się bohaterem eksperymentu, prowadzonego przez Herba Terrace'a w nowojorskim Uniwersytecie Columbia. Terrace chciał sprawdzić, czy szympansa można nauczyć komunikowania się z ludźmi w sposób zbliżony do mowy. Realnym narzędziem wydał mu się język migowy.

 

PRZEBACZENIE KRWI (The Forgiveness of Blood)

reż.: Joshua Marston
scen.: Joshua Marston, Andamion Murataj
zdj.: Rob Hardy
muz.: Leonardo Heiblum, Jacobo Lieberman
w.: Tristan Halilaj (Nik), Sindi Lacej (Rudina), Refet Abazi, Ilire Vinca Celaj
prod.: USA/Albania/Dania/Włochy 2011 (109 min)
Srebrny Niedźwiedź na MFF w Berlinie’2011; Srebrny Hugon na MFF w Chicago’2011

Dramat obyczajowego o rodowej zemście. Gdy krewni 17-letniego Nika w trakcie sprzeczki mordują znienawidzonego sąsiada, bliscy ofiary pragną skorzystać z prawa umożliwiającego im zabicie męskiego członka klanu przeciwnika. Bardzo szybko staje się jasne, że najbardziej zagrożony będzie w tej sytuacji niewinny Nik, który może ochronić się przed zemstą jedynie, gdy nie będzie opuszczał rodzinnego domu.

 

ROZSTANIE (Jodaeiye Nader az Simin)

reż.: Asghar Farhadi
scen.: Asghar Farhadi
zdj.: Mahmoud Kalari
muz.: Sattar Oraki
w.: Peyman Moaadi (Nader), Leila Hatami (Simin), Sareh Bayat (Razieh), Shahab Hosseini (Hodjat), Sarina Farhadi (Termeh)
prod.: Iran 2011 (123 min)

Złoty Niedźwiedź na MFF w Berlinie’2011; Złoty Glob’2012 za najlepszy film zagraniczny; Oscar’2012 za najlepszy film zagraniczny

Nieporozumienia między Naderem i Simin stają się jednocześnie wyrazem konfliktu między tradycją a nowoczesnością, wolnością jednostki a dobrem ogółu. Asghar Farhadi ma w sobie mądrość, by nie opowiadać się po żadnej ze stron. Zamiast tego nieustannie myli tropy, mnoży wątpliwości i dopuszcza do głosu sprzeczne interpretacje. W tych zabiegach nie ma jednak nic z wirtuozerskiego popisu. Reżyserowi zależy po prostu na oddaniu złożoności opowiadanej historii.

 

SAMOTNOŚĆ LICZB PIERWSZYCH (La solitudine dei numeri primi)

reż.: Saverio Costanzo          
scen. (na podst. powieści Paola Giordano): Paolo Giordano, Saverio Costanzo    
zdj.: Fabio Cianchetti
muz.: Mike Patton     
w.: Alba Rohrwacher (Alice), Luca Marinelli (Mattia), Martina Albano (Alice jako dziecko), Arianna Nastro (Alice jako nastolatka), Tommaso Neri (Mattia jako dziecko), Vittorio Lomartire (Mattia jako nastolatek), Aurora Ruffino (Viola Bai), Isabella Rossellini (matka Mattii)
prod.: Włochy/Francja/Niemcy 2011 (118 min)

Nagroda za najlepszą rolę kobiecą (A. Rohrwacher) na MFF w Wenecji’2010                

Rzecz jest o osamotnieniu, dysfunkcjonalności i nieumiejętności okazywania uczuć na skutek traumy wyniesionej z dzieciństwa. Grana przez Albę Rohrwacher 30-letnia malarka i fotografka cudem przeżyła poważny wypadek na stoku narciarskim, od tego czasu kuleje, a jej kalectwo nie budziło raczej litości rówieśniczek. Drugim nieszczęśliwym bohaterem filmu jest nieprzeciętnie uzdolniony fizyk (Luca Marinelli), nieustannie obwiniający się o tragiczną śmierć upośledzonej umysłowo siostry bliźniaczki, którą w wieku ośmiu lat pozostawił bez opieki na ławce w parku.

 

SHE MONKEYS (Apflickorna)

reż.: Lisa Aschan      
scen.: Lisa Aschan, Josefine Adolfsson
zdj.: Linda Wassberg
muz.: Sami Sänpäkkilä
w.: Mathilda Paradeiser (Emma), Linda Molin (Cassandra), Isabella Lindquist (Sara), Siergiej Mierkusjow (ojciec), Kevin Caicedo Vega (Sebastian), Adam Lundgren (Jens), Sigmund Hovind (Tobias)
prod.: Szwecja 2011 (83 min)

Emma i Cassandra są w szkole jeździeckiej i przygotowują się do występu, który wymaga akrobacji. Cassandra proponuje Emmie, że będzie z nią trenowała, ale w takim układzie to ona przejmuje rolę wiodącą, z kolei Emma jest uparta,. Kwestia, kiedy wyraźnie ujawni się konkurencja w stosunkach obu dziewcząt jest tylko kwestią czasu. A dodatkowym, niejako przyspieszającym konflikt czynnikiem jest seksualność.

 

WSTYD (Shame)

reż.: Steve McQueen
scen.: Abi Morgan, Steve McQueen
zdj.: Sean Bobbitt
muz.: Harry Escott
w.: Michael Fassbender (Brandon Sullivan), Carey Mulligan (Sissy Sullivan), James Badge Dale (David Fisher), Nicole Beharie (Marianne), Mari-Ange Ramirez (Alexa)
prod.: Anglia 2011 (101 min)

Nagroda za najlepszą rolę męską (M. Fassbender) oraz nagroda FIPRESCI na MFF w Wenecji’2011

Bohater „Wstydu” Steve’a McQueena jest seksoholikiem. 30-letni zamożny menedżer, zatrudniony w nowojorskiej firmie komputerowej, zalicza dziesiątki kobiet, nałogowo ogląda porno, korzysta z usług prostytutek. W biurze, nocnym barze, metrze – nigdzie nie potrafi się uwolnić od pokusy uwodzenia. Szybki stosunek bez zobowiązań czy masturbacja przynoszą tylko chwilową ulgę. To wiecznie niezaspokojony niewolnik pożądania.

 

WYSPA SKAZAŃCÓW (Kongen av Bastøy)

reż.: Marius Holst      
scen.: Dennis Magnusson, Eric Schmid       
zdj.: John Andreas Andersen
muz.: Johan Söderqvist         
w.: Stellan Skarsgård (Bestyreren), Benjamin Helstad (Erling), Kristoffer Joner (Bråthen), Trond Nilssen (Olav), Morten Løvstad (Øystein), Daniel Berg (Johan), Odin Gineson Brøderud (Axel), Magnar Botten (Lillegutt), Magnus Langlete (Ivar)
prod.: Norwegia/Francja/Szwecja/Polska 2010 (116 min)

Nagrody publiczności na Fest. Filmów Nordyckich w Lubece’2011; Norweskie Nagrody Filmowe’2011 za najlepszy film, drugoplanową rolę męską (T. Nilssen) i muzykę         

Oparta na faktach historia rozgrywa się na początku XX w. na wyspie Bastøy, gdzie norweskie władze urządziły ośrodek przymusowej pracy dla nastoletnich chłopców (zlikwidowany dopiero w 1953 r.). Trafiali do niego drobni przestępcy, sieroty, dzieci z patologicznych rodzin. Większość bez wyroków i bez szans na szybki powrót do normalności. Poddawani drakońskiej musztrze, głodzeni, jak Sybiracy od świtu do nocy harowali przy wyrębie lasu, na dodatek bywali seksualnie wykorzystywani.     

 

ZAPISKI Z TOSKANII (Copie conforme)

reż.: Abbas Kiarostami
scen.: Abbas Kiarostami, Massoumeh Lahidji, Caroline Eliacheff
zdj.: Luca Bigazzi
w.: Juliette Binoche (Ona), William Shimell (James Miller), Adrian Moore (syn), Gianna Giachetti (właścicielka kawiarni), Jean-Claude Carrière (turysta)
prod.: Francja/Włochy/Belgia 2011 (101 min)

Nagroda za najlepszą rolę kobiecą (J. Binoche) na MFF w Cannes’2010; Grand Prix na MFF w Valladolid’2010

On to angielski pisarz, który przyjeżdża do małego toskańskiego miasteczka, by promować swoją książkę. Ona prowadzi mały sklepik z antykami. Gdy spotkanie z włoskimi czytelnikami dobiega końca, ona zabiera go na przejażdżkę. Pokazuje mu lokalne zabytki i zaprasza na kawę. Właścicielka kawiarni bierze tych dwoje za skłócone małżeństwo – a oni gładko wchodzą w tę rolę.

 

ŻYCIE TO JEST TO (La chispa de la vida)

reż.: Alex de la Iglesia
scen.: Randy Feldman
zdj.: Kiko de la Rica
muz.: Joan Valent      

w.: José Mota (Roberto), Salma Hayek (Luisa), Blanca Portillo (Mercedes), Juan Luis Galiardo (burmistrz), Fernando Tejero (Johnnie), Manuel Tallafé (Claudio), Santiago Segura (David Solar), Antonio Garrido (dr Velasco)

prod.: Hiszpania 2011 (98 min)

Roberto, kiedy był młody, wymyślił hasło reklamowe Coca-Coli. Dziś jego życie   z obrazkiem z reklamy nie ma nic wspólnego: kolejne bezowocne rozmowy o pracę, rosnące długi, chłód dawnych przyjaciół. Pozostaje tylko gest rozpaczy - wycieczka do hotelu, w którym razem z żoną spędzili miesiąc miodowy.