Rabindranath Tagore i Satyajit Ray. Dwóch wielkich z subkontynentu indyjskiego. Pierwszy z nich był pisarzem (malarzem i kompozytorem), otrzymał Nagrodę Nobla, zmarł w 1941. Drugi jest filmowcem (pisarzem i kompozytorem) wciąż w pełni sił twórczych. Film „Dom i świat” Satyajita Raya z roku 1984 powstał na podstawie powieści pod tym samym tytułem Rabindratha Tagore z roku 1921. Temat – pierwsze lata XX wieku w Indiach. Jakby prolog do innego filmu – „Gandhiego” Attenborougha (…). W powieści Tagore świat i ludzie są pokazani „od wewnątrz”, to rodzaj zapisu myśli i uczuć; z tej delikatnej tkanki wyłania się - zresztą wyrazisty – zarys świata obiektywnego, historycznego, społecznego, indywidualnego. W filmie Raya rzecz ma się odwrotnie, to świat i ludzie pokazani „od zewnątrz”, to znaczy przede wszystkim opis sytuacji, w mniejszym stopniu wydobycie owej tkanki myślowej i uczuciowej. Stąd większa obrazowość filmu niż powieści, ale mniejsza refleksyjność; stąd niektóre wątki w filmie przeobrażają się niemal w klasyczny trójkąt melodramatyczny.