CHARULATA reż.: Satyajit Ray, scen. (na podstawie powieści Rabindranatha Tagore): Satyajit Ray, zdj.: Subrata Mitra, muz.: Satyajit Ray
w.: Madhabi Mukherji (Charulata Dutt), Soumitra Chatterji (Amal), Sailen Mukherji (Bhupati Dutt), Shyamal Ghoshal (Umapada), Geetali Roy (Mandakani), prod.: Indie 1964 (117 min)
Srebrny Niedźwiedź za reżyserię na MFF w Berlinie Zach.‘1965
Ulubiony film Raya znów czerpie – nie po raz ostatni – ze źródła pisarstwa jego mistrza i jest portretem osamotnionej młodej mężatki z bengalskiej elity sprzed osiemdziesięciu kilku lat, gdy stolicą Indii brytyjskich była Kalkuta, rozkwitające centrum przemysłowe i kulturalne, siedziba założonego w 1857 roku uniwersytetu. Mąż Charulaty, wydawca założonej przez siebie gazety „Posterunek”, aktywnie uczestniczy w narodowym renesansie (choć właściwie najbardziej ożywia go walka polityczna pomiędzy liberałami a konserwatystami w Londynie, ponieważ nadzieje na przyszłość ojczyzny widzi w rozluźnieniu reżimu imperium królowej Wiktorii); bohaterka spędza dni w domowej ciszy, kontrastującej z jej energią wewnętrzną, co od razu ujawniają pierwsze ujęcia, gdy krąży pomiędzy pokojami. Stanowczo nie może jej zadowolić haft, partyjki kart, lornetowanie świata z wnętrza mieszczańskiego salonu czy lektura literackiej klasyki; natura Charulaty pragnie wyzwolenia i wyrażenia siebie.
w.: Madhabi Mukherji (Charulata Dutt), Soumitra Chatterji (Amal), Sailen Mukherji (Bhupati Dutt), Shyamal Ghoshal (Umapada), Geetali Roy (Mandakani), prod.: Indie 1964 (117 min)
Srebrny Niedźwiedź za reżyserię na MFF w Berlinie Zach.‘1965
Ulubiony film Raya znów czerpie – nie po raz ostatni – ze źródła pisarstwa jego mistrza i jest portretem osamotnionej młodej mężatki z bengalskiej elity sprzed osiemdziesięciu kilku lat, gdy stolicą Indii brytyjskich była Kalkuta, rozkwitające centrum przemysłowe i kulturalne, siedziba założonego w 1857 roku uniwersytetu. Mąż Charulaty, wydawca założonej przez siebie gazety „Posterunek”, aktywnie uczestniczy w narodowym renesansie (choć właściwie najbardziej ożywia go walka polityczna pomiędzy liberałami a konserwatystami w Londynie, ponieważ nadzieje na przyszłość ojczyzny widzi w rozluźnieniu reżimu imperium królowej Wiktorii); bohaterka spędza dni w domowej ciszy, kontrastującej z jej energią wewnętrzną, co od razu ujawniają pierwsze ujęcia, gdy krąży pomiędzy pokojami. Stanowczo nie może jej zadowolić haft, partyjki kart, lornetowanie świata z wnętrza mieszczańskiego salonu czy lektura literackiej klasyki; natura Charulaty pragnie wyzwolenia i wyrażenia siebie.
