REKOLEKCJE FILMOWE

DZIECI KSIĘDZA (Svecenikova djeca)

reż.: Vinko Brešan
scen.: Mate Matisić
zdj.: Mirko Pivcević
w.: Křesimir Mikić (o. Fabian), Niksa Butijer (Petar), Marija Skaricić (Marija), Inge Appelt (Strina), Anna Begić (Verica), Mile Blažević (Gaši Bedri), Goran Bogdan (Jure)
prod.: Chorwacja 2013 (93 min)

 Bałkańska mieszanka śmieszno-tragiczna. Klimaty jak z Kusturicy, ale najbliżej temu filmowi do poetyki z pamiętnego „Odgrobadogroba”. Mała chorwacka wyspa to idealne miejsce do życia, ale dla turystów. Starsi ludzie wymierają, dzieci nie rodzą się tu prawie wcale, w perspektywie czasu wyspie grozi wyludnienie. Ten problem najbardziej zaprząta głowę nowego kandydata na proboszcza, który ma objąć parafię po swoim emerytowanym poprzedniku. Najważniejsze to zadbać o przyrost naturalny. Życie erotyczne, sądząc po liczbie sprzedawanych na wyspie prezerwatyw, kwitnie. Co z tego, skoro efektów w postaci dzieci brak. W tej sytuacji, jedyna nadzieja w makiawellicznym planie, jaki wikary wprowadza w życie wspólnie z kioskarzem i aptekarzem. Wskutek zawiązanego spisku, w sprzedaży będą się ukazywać kondomy uszkodzone mechanicznie. A jako, że ogólnie wiadomo kto z kim tutaj cudzołoży (zarówno z obserwacji własnych, jak i ze spowiedzi), dosyć łatwo ułożyć listę kiedy powinny przyjść na świat kolejne dzieci i z jakich konfiguracji. Zaczyna się to wszystko prosto i zabawnie, ale stopniowo tonacja filmu poważnieje. Bowiem intryga prowadzi do sytuacji, których sprawcy nie byli w stanie przewidzieć. No cóż, cel nie zawsze uświęca środki. Nawet te pobłogosławione ręką urzędnika Pana Boga.

 

HABEMUS PAPAM. MAMY PAPIEŻA (Habemu papam)

reż.: Nanni Moretti
scen.: Nanni Moretti, Francesco Piccolo, Federica Pontremoli
zdj.: Alessandro Pesci                    
muz.: Franco Piersanti
w.: Michel Piccoli (papież), Nanni Moretti (psychoanalityk), Jerzy Stuhr (rzecznik), Renato Scarpa (kard. Gregori), Margherita Buy (terapeutka), Franco Graziosi (kard. Bollati), Camillo Milli (kard. Pescardona), Roberto Nobile (kard. Cevasco), Ulrich von Dobschütz (kard. Brummer)
prod.: Włochy/Francja 2011 (102 min)

Don di Donatello’2012 za rolę męską (M. Piccoli)

Na placu świętego Piotra tłum oczekuje na dym z Kaplicy Sykstyńskiej, telewizyjni sprawozdawcy rozgrzewają emocje, watykaniści spekulują. Wśród kardynałów szala zwycięstwa przechyla się to na jedną, to na drugą stronę. W końcu jest zwycięzca – grono wskazuje kardynała Melville’a (jakże subtelna w swej powściągliwości kreacja Michela Piccoli). Biały dym nad Kaplicą, wybór papieża zostaje ogłoszony światu, ale nagle Melville odmawia wyjścia do wiernych – zanim zdążono podać nazwisko nowego ojca świętego.

 

JEZUS MNIE KOCHA (Jesus Loves Me)

reż.: Florian David Fitz
scen.(na podst. powieści Davida Safiera): Florian David Fitz
zdj.: Stefan Unterberger
muz.: Marcel Barsotti         
w.: Florian David Fitz (Jeshua), Jessica Schwarz (Marie), Johannes Allmayer (Kellner), Hannelore Elsner (Sylvia), Michael Gwisdek (Bóg), Henry Hübchen (Gabriel), Nicholas Ofczarek (Szatan), Peter Prager (Werner), Marc Benjamin Puch (Sven), Palina Rojinski (Svetlana)
prod.: Niemcy 2012 (100 min)

Zbliża się nieuchronnie dzień apokalipsy. Przed ostatecznym końcem świata ponowną wizytę na Ziemi składa … Jezus. Chce przekonać się na ile ludzie są gotowi na Sąd Ostateczny. Za przewodnika obiera sobie prowincjonalnego proboszcza o swojskim imieniu Gabriel. Niebyt gorliwego w wypełnianiu pasterskich obowiązków, za to nie ukrywającego swoich słabości. To on przed niespodziewaną wizytą Pana, w stanie wskazującym na spożycie, udziela niefortunnego ślubu Marie. Dziewczyna wpada wkrótce Jezusowi w oko, bo dziwnie przypomina mu kobietę, którą poznał i obdarzył uczuciem jakieś 2000 lat temu. Może tylko nos ma trochę mniejszy. Już wkrótce będzie musiał ratować ją z opresji – przyda się przy okazji sztuka chodzenia po wodzie. W tak przełomowym dla ludzkości momencie również Szatan nie zasypuje gruszek w popiele. Koniec świata to doskonały moment by ożywić ruch w piekielnym biznesie. Tylko Marie może pokrzyżować mu szyki, bo pałający do niej uczuciem Jezus mógłby dla wybranki pomieszać  trochę w planach swego Ojca. Szatan wyzywa więc Mesjasza na pojedynek. I tutaj, w imię celów wyższych, Jezus ustępuje z ortodoksyjnego traktowania zasady mówiącej o nadstawieniu drugiego policzka…

 

MARYJA, MATKA JEZUSA (Io sono conte)

reż.: Guido Chiesa
scen.: Guido Chiesa, Nicoletta Micheli, Filippo Kalomenidis
zdj.: Gherardo Gossi
muz.: Nicola Tescari
w.: Fabrizio Gifuni (Mędrzec), Carlo Cecchi (Herod), Giorgio Colangeli (Mędrzec), Jerzy Stuhr (Mędrzec), Ahmen Afiene (Mardocheo), Nadia Khlifi (Maria), Mustapha Benstiti (Józef), Mohamed Idoudi (Jezus)
prod.: Włochy 2010 (103 min)

Historia Marii z Nazaretu, matki Jezusa Chrystusa, opowiedziana z nieco innej perspektywy niż zazwyczaj. Reżyser skupił się przede wszystkim na kluczowej roli Marii w formowaniu człowieczeństwa w młodym Jezusie, a samą historię życia Matki Boskiej i jej syna uczynił o wiele bardziej przyziemną, skupiając się na aspektach, które mogą interesować współczesnego widza: wychowywaniu i edukacji dzieci, roli kobiety w społeczeństwie oraz znaczeniu słowa miłość.

 

METEORA (Metéora)

reż.: Spiros Stathoulopoulos
scen.: Asimakis Alfa Pagidas,  Spiros Stathoulopoulos
zdj.: Spiros Stathoulopoulos
anim.: Matthias Daenschel, Anna Jander
w.: Theo Alexander (Theodore), Tamila Koulieva-Karantinaki (Urania), Adonis Kapsalis
prod.: Grecja/Niemcy/Francja 2012 (82 min)

Mnich i zakonnica rozdarci między uczuciem a powołaniem. Czy miłość to grzech? Przed tym dylematem stoją bohaterowie greckiego filmu „Meteora". To piękna opowieść o wierze, w której trudno wytrwać, kiedy pojawia się miłość.

 

RAJ: WIARA (Paradies: Glaube)

reż.: Ulrich Seidl
scen.: Ulrich Seidl, Veronika Franz
zdj.: Edward Lachman, Wolfgang Thaler
w.: Maria Hofstätter (Anna Maria), Nabil Saleh (Nabil), Natalya Baranova (Natalya), Rene Rupnik (pan Rupnik)
prod.: Austria/Niemcy/Francja 2012 (113 min)

Nagroda Specjalna Jury na MFF w Wenecji’2012

"Raj: wiara" to druga część okrutnej trylogii Ulricha Seidla. Składają się na nią wzięte z życia historie, ofiarnie zagrane przez aktorów i naturszczyków, dzięki czemu tworzą złudzenie dokumentalnego zapisu. Bohaterkami trylogii są samotne Austriaczki - dwie siostry i córka jednej z nich - metodycznie poszukujące recepty na szczęście. Każda z nich przeżyje na tej drodze gorzkie rozczarowanie.

 

STRAŻNIK PORANKA

reż.: Grzegorz Linkowski
scen.: Grzegorz Linkowski
zdj.: Jacek Knopp
muz.: Jacek Tarasiuk
prod.: Polska 2013 (55 min)

Wydaje się, że oglądamy postać przyszłościową. Kogoś, kto jak jeden z jego mistrzów duchowych, mnich Thomas Merton, odszedł przedwcześnie i nagle, ale swoją postawą zapowiadał taki Kościół, jaki mógłby kiedyś być. Film o arcybiskupie Józefie Życińskim to spotkanie z kimś zadziwiającym, kogo nie określała forma, strój ani żadna ideologia. Gdy ten filozof i eseista nieoczekiwanie został metropolitą lubelskim, ujawnił talenty głęboko ewangeliczne. Był postacią ewangeliczną także dlatego, że budził sprzeciw faryzeuszy.