RETROSPEKTIWA SIERGIEJA SOŁOWJOWA 

1. ASSA, reż. Siergiej Sołowiow, ZSRR 1987
2. ASSA 2, reż. Siergiej Sołowiow, Rosja 2007
3. CZUŁY WIEK, reż. Siergiej Sołowiow, Rosja 2000
4. ANNA KARENINA, reż. Siergiej Sołowiow, Rosja 2009
5. OBCA, BIAŁA I PSTROKATY, reż. Siergiej Sołowiow, ZSRR 1986
6. POCZMAJSTER, reż. Siergiej Sołowiow, ZSRR 1972
7. JEGOR BUŁYCZOW I INNI, reż. Siergiej Sołowiow, ZSRR 1971
8. KOLEDZY Z KLASY, reż. Siergiej Sołowiow, Rosja 2010

 

ASSA
reż.: Siergiej Sołowjow
scen.: Siergiej Liwniew, Siergiej Sołowjow
zdj.: Pawieł Lebieszew
muz.: Boris Griebienszczikow
w.: Siergiej Bugajew (Bananan), Tatiana Drubisz (Alika), Stanisław Goworuchin (Krymow), Dmitrij Szumiłow (Witia), Wiktora Bieszlaga (Albert), Anita Żukowska (Zoja), Andriej Chalawin (kagiebista), Irena Kuksenajte (jego towarzyszka), Aleksandr Domogarow (Aleksander I)
prod.: ZSRR 1987 (150 min)

Siergiej Sołowjow i młody współautor scenariuszu Siergiej Liwniew wplatają swojego Bananana (aktor Siergiej Bugajew) w niezwykłą, a nawet melodramatyczną historię, kończącą się wystrzałem. Wiele uwagi poświęca się tu trójkątowi miłosnemu – bohater chce wywrzeć wrażenie na ładnej, prościutkiej Alice (aktorka Tatiana Drubicz) rywalizując z pięćdziesięcioletnim, tajemniczym Krymowem (w tej roli reżyser filmowy Stanisław Goworuchin). Specjalnie o samej młodzieży nikt się nie wypowiada, tego tematu nikt w ogóle nie podejmuje. Metaforycznie rzecz ujmując, Bananan funkcjonuje w tej historii na zasadzie „czarnej skrzynki”: pokazuje nam, co było „na wejściu” (sytuacja, propozycje, obietnice, groźby), widzimy też, jaki to przybrało obrót „na wyjściu” (nienawiść, lekkomyślność, ale i twarde postanowienie, by stanąć w obronie własnej i innych, nie ustępować, nie dopuścić do skrzywdzenia bliskiego człowieka)...

ASSA-2
reż.: Siergiej Sołowjow
scen.: Siergiej Sołowjow
zdj.: Jurij Klimenko
muz.: Siergiej Sznurow
w.: Tatiana Drubicz, Siergiej Makowetski, Jurij Baszmet, Aleksandr Baszirow, Anna Sołowjowa, Olesia Sudzilowskaja, Siergiej Sznurow, Jekatierina Wołkowa
prod.: Rosja 2009 (120 min)

Assa-2 to kontynuacja  Assy. Jest jednocześnie częścią dylogii, na którą składa się jeszcze Anna Karenina, którą Sołowjow zaprezentował na otwarcie festiwalu w Chanty-Mansyjsku. Bohaterów filmu obserwujemy w czasie zdjęć do ekranizacji powieści Tołstoja. W ten sposób reżyser połączył ze sobą dwa, zdawałoby się różne filmy, które w jego założeniu mają być obrazem współczesnej Rosji.

CZUŁY WIEK (Nieżnyj wozrast)
reż.: Siergiej Sołowjow
scen.: Siergiej Sołowjow, Dmitrij Sołowjow
zdj.: Borys Griebienszczykow, Enri Lolaszwili
w.: Dmitrij Sołowjow, Jelena Kamajewa, Walentin Gaft, Borys Griebienszczykow, Irina Grigorjewa, Kirił Ławrow, Andriej Panin, Siergiej Sołowjow
prod.: Rosja 2000 (130 min)

W „Czułym wieku” rodzice głównego bohatera, Iwana Gromowa, reprezentanta „moskiewskiej złotej młodzieży” początku lat 90. ub. wieku, pojawiają się tylko raz – w chwili przyjazdu z Paryża dorosłej Leny. Kiedyś była szczenięcą miłością Wani. Uwodziła go niewinną nagością małej baletnicy, teraz kusi zmysłowym ciałem wziętej modelki, ale myśli o kimś innym, jako kandydacie na męża. Rozczarowany Iwan, wychowany na romantycznej tradycji, decyduje się na radykalny krok – wyrusza na Kaukaz, by wziąć udział w pierwszej wojnie czeczeńskiej. (…)

ANNA KARENINA (Anna Karenina)
reż.: Siergiej Sołowjow
scen. (na podst. powieści Lwa Tołstoja): Siergiej Sołowjow
muz.: Siergiej Kurjokin
w.: Tatiana Drubicz (Anna Karenina), Oleg Jankowski (Aleksiej Karenin), Jarosław Bojko (hrabia Aleksiej Wroński), Aleksandr Abdulow (Stiwa), Marija Anikanowa (Kitty), Jekatierina Wasiliewa (hrabina Wrońska), Siergiej Garmasz (Lewin), Ingeborga Dapkunaite (Dolly), Ludmiła Sawaljewa (księżniczka Szerbatskaja)
prod.: Rosja 2009 (114 min)

Filmowy trójkąt miłosny obejmuje Annę (graną przez cudowną Tatianę Drubicz), która ucieka od nieudanego małżeństwa ze starszym biurokratą Aleksiejem (Oleg Jankowski) w ramiona przystojnego hrabiego Wrońskiego (Jarosław Bojko). Kilkukrotne wahania bohaterów, nieudane próby powrotu do siebie i odrzucenie przez społeczeństwo, doprowadzają Annę do ostateczności – w akcie rozpaczy rzuca się pod nadjeżdżający pociąg.

JEGOR BUŁYCZOW I INNI (Jegor Bułyczow i drugije)
reż.: Siergiej Sołowjow
scen. (na podst. dramatu Maksima Gorkiego): Siergiej Sołowjow
zdj.: Leonid Kałasznikow
muz.: Izaak Szwarc
w.: Michaił Uljanow (Jegor Bułyczow), Maja Bułgakowa (Ksenia), Jekatierina Wasiliewa (córka z nieprawego łoża), Zinaida Sławina (Warwara), Anatolij Romaszin (mąż Warwary), Walentina Carykina, Gieorgij Burkow, Inna Rusłanowa, Władimir Jemielianow, Jefim Kopieljan, Wiaczesław Tichonow, Jurij Nazarow
prod.: Rosja 1971 (90 min)
 

Jegor Bułyczow ze strachem odkrywa, że całe dotychczasowe życie – tak jakby nie było jego (podkreśla to pamiętna fraza: „Żyję na niewłaściwej ulicy!”). Nadejście rewolucji pogłębia tragiczną sytuację głównego bohatera. Bułyczow postawiony przed wyborem: żyć jak dawniej czy też zrobić krok w stronę nowego życia, które właśnie nadchodzi. Ale jego bunt przeciwko obłudzie i zakłamaniu, przeciw temu społeczeństwu, w którym przeżył całe życie – to jest metamorfoza, jakościowa zmiana jednostki, ale ważniejsze być może jest to, na jakiej w końcu zamieszka ulicy.

 

KOLEDZY Z KLASY (Odnokłassniki)
reż.: Siergiej Sołowjow
scen.: Sonia Karpunina
zdj.: Miriam Vinocour
w.: Aristarch Wienies (Stiepan), Aljona Bondarczuk (matka), Michaił Jefremow (pijany Aborygen), Sonia Karpunin (Tatiana), Konstantin Kriukow (Fiodor), Andriej Rudieński (ojciec), Daniel Olbrychski
prod.: Rosja 2010 (99 min)
 

Najnowszy film Siergieja Sołowjowa to komediodramat o eskapizmie.
Idea filmu zrodziła się, gdy studentka Sonia Karpunina przyniosła Sołowjowowi krótkie opowiadania własnego autorstwa, czym urzekła reżysera lubującego się w przedstawianiu trudów dojrzewania. Mało tego, powierzył jej nawet główną rolę w swoim filmie. W 2000 r. reżyser stworzył film o generacji 1990 („Czuły wiek”), na podstawie scenariusza autorstwa swojego syna. Teraz postanowił odszukać to pokolenie pod koniec 2000 r. i zobaczyć, w którym jest obecnie miejscu.

Trójka przyjaciół ze szkolnych lat (Tatiana, Fiodor i Stiepan) próbuje znaleźć swoje miejsce w świecie. Pochodzą z bogatych rodzin, co pozwala im na dłuższe poszukiwania. Zdaje się, że jest to ich największym problemem. Rodzice od dawna zaplanowali przyszłość swoich dzieci, niemal dzień po dniu, na co pociechy nie bardzo się godzą.

OBCA, BIAŁA i PRSTROKATY (Czużaja, Biełaja i Riaboj)
reż. Siergiej Sołowjow
scen. (na podst. Powieści Borisa Riachowskiego): Siergiej Sołowjow
zdj. Jurij Klimienko
w.: Sława Iluszczenko (Siwy), Lubomiras Lauciavičius (ojciec), Ludmiła Sawieljewa (Ksenia), Sułtan Bapow (Murat), Andriej Bitow (P.P.), Ilja Iwanow (Žus), Władimir Stiekłow (Cygan), Boris Olechnowicz (Martyn), Anatolij Sliwnikow (Pułkownik), Aleksandr Baszyrow (Czudik), Boris Riachowski (Rakow)
prod. ZSRR 1986 (89 min)

Srebrny Lew na MFF w Wenecji’ 1986

„Obca Biała i Pstrokaty” zwiastuje powrót Siergieja Sołowjowa do problematyki, która przyniosła mu rozgłos. Jego trylogia „Zapamiętajmy to lato” – „Ratownik” – „Potomek w linii prostej” nawoływała do ochrony młodzieńczej wrażliwości, akcja „Obcej” toczy się w latach czterdziestych, a znajomym motywom towarzyszy eksperyment formalny, a to próba przełożenia poetyki wspomnień na język filmu.

Czternastoletni hodowca zdobywa cenną gołębicę do swego stada, lecz zawistni konkurencji wykradają ją z gołębnika. Doznana krzywda i konieczność samodzielnego pokonania trudności związanych z odzyskaniem ptaka sprawią, że chłopiec wcześniej niż jego rówieśnicy przekroczy próg społecznej dojrzałości. Tytułowa para gołębi, którym nie dane było połączyć się w stadło, to jednocześnie metafora niespełnionej miłości. Ojciec bohatera – owdowiały malarz, kontuzjowany na wojnie – darzy uczuciem opuszczoną przez męża aktorkę, którą wojenne losy rzuciły do miasta bez teatru. O ile jednak Biała odzyska wolność – kobieta, nie dostrzegając troskliwości zakochanego w niej mężczyzny, targnie się na życie…

 

POCZMISTRZ (Stancionnyj smotritiel)
reż.: Siergiej Sołowjow
scen. (na podst. opowiadania Aleksandra Puszkina): Siergiej Sołowjow
zdj.: Leonid Kałasznikow
muz.: Izaak Szwarc
w.: Nikołaj Pastuchow (Samson Wyrin), Marianna Kusznirowa (Dunia), Nikita Michałkow (Miński), Giennadij Szumski, Walentina Ananyna, Aleksandr Borisow, Jelena Bracławska, Aleksandr Lebiediew, Aleksandr Jakimow
prod.: ZSRR 1972 (64 min)

Grand Prix na MFF Telewizyjnych w Wenecji ‘1972

Zamienić oburzenie na szczere współczucie. Do tego nakłania nas Iwan Pietrowicz Biełkin na początku swojej opowieści o Samsonie Wyrinie, radząc postawić się w sytuacji poczmistrza. Nie na wiele to się zdaje, kiedy przychodzi bić się ze sprzecznymi uczuciami jeszcze długo po skończeniu lektury. (...)