KARAWANA Z MAGHREBU,

czyli kolejna wyprawa kinematograficzna do Afryki – tym razem północnej.

"Karawana z Maghrebu" to kolejna wyprawa kinematograficzna do Afryki - tym razem północnej. 
 Filmy z tego rejonu geograficznego coraz częściej goszczą na wielu międzynarodowych festiwalach filmowych i odnoszą sukcesy. Wystarczy wspomnieć chociażby nominację do Oscara dla Rachida Bouchareba. Są jednak mniej znane propozycje filmowe, które nie ustępują obrazom święcącym triumfy na czerwonych dywanach całego świata, ale równie warte uwagi. Aż kilkadziesiąt filmów dostarczy do Zwierzyńca „Karawana z Maghrebu”.

 

Wśród nich następujące tytuły:
1. ALI ZAOUA reż Nabil Ayouch, Maroko 2001
2. MAŁY SENEGAL reż. Rachid Bouchareb, Algieria 2001
3. CZEKAJĄC NA PASOLINIEGO (Fi intidar Pasolini) reż.: Daoud Aoulad-Syad, Maroko 2007
4.
DNI CHWAŁY (Indigénes) reż.: Rachid Bouchareb, Algieria/Maroko/Francja/Belgia 2006
5.
ŻÓŁTY DOM (La maison jaune) reż.: Amor Hakkar, Algieria/Francja 2007
6.
PONAD PRAWEM (Hors-la-loi) reż.: Rachid Bouchareb, Francja/Algieria/Belgia/Tunezja/Włochy 2010
7. PEGASUS reż. Mohamed Mouftakir, Maroko 2010
8. RACHIDA reż.. Yamina Bachir, Algieria 2002
9.
WIELKA PODRÓŻ (Le grand voyage) reż.: Ismaël Ferroukhi, Francja/Maroko 2004
10. BIZNES reż. Nouri Bouzid, Tunezja 1992
11. CHEB, reż. Rachid Bouchareb, Algieria 1991
12. UŚPIONE DZIECKO (L' Enfant endormi) reż.: Yasmine Kassari, Maroko 2004
13.
GRUDZIEŃ PUŁKOWNIKA ST. MERANA („Decembre”) reż.: Mohamed Lakhdar – Hamina, Algieria/ Francja 1973
14.
KRONIKA LAT POŻOGI (Chronique des annés de braise) reż.: Mohamed Lakhdar – Hamina, Algieria 1974
15. CASANEGRA reż.: Nour Eddine Lakhmari, Maroko 2008
16.
CIEŃ ZIEMI (Dhil al ardh) reż.: Taieb Louhichi, Tunezja/Francja 1983
17.
CZARNA WENUS (Vénus noire) reż.: Abdellatif Kechiche, Francja/Włochy/Belgia 2010
18. MIESIĄC DLA MĘŻCZYZN (La saison des hommes) reż.: Moufida Tlatli, Tunezja/Francja 2000
19. CZERWONY ATŁAS (Satin rouge) reż.: Raja Amari, Francja/Tunezja 2002
20.
CZŁOWIEK Z POPIOŁU  (Rih essed) reż.: Nouri Bouzid, Tunezja 1986
21. DROGI OJCIEC (Bab’Aziz) reż.: Nacer Khemir, Francja/Tunezja/Szwajcaria/Węgry/Niemcy/Iran 2005
22.
GLINIANE LALECZKI (Poupées d'argile) reż.: Nouri Bouzid, Francja/Maroko/Tunezja 2002
23. HALFAOUINE, DZIECKO TARASÓW (Asfour Stah) reż.: Férid Boughedir, Tunezja/Francja/Włochy 1990
24. INCH'ALLAH NIEDZIELO! (Inch'Allah dimanche) reż.: Yamina Benguigui, Francja/Algieria 2001
25. KRWAWE GODY (Bodas de sangre) reż.: Souheil Ben Barka, Maroko 1977
26. HARRAGAS reż.: Merzak Allouache, Francja/Algieria 2009
27. HERBATA W HAREMIE ARCHIMEDESA (Le thé Au harem d’Archimède) reż.: Mehdi Charef, Francja 1985
28.
KILKA DNI W ZAWIESZENIU (Quelques jours de répit) reż.: Amor Hakkar, Francja/Algieria 2010
29. MECZET (A Jamaâ) reż.: Daoud Aoulad-Syad, Maroko/Francja 2010
30. NIE PŁACZ JUŻ (Les yeux secs) reż.: Narjiss Nejjar, Maroko/Francja 2004
31. NOC PRZEZNACZENIA (La nuit du destin) reż.: Abdelkrim Bahloul, Francja 1997
32. PIEŚŃ MŁYNA (Le chant de la Noria) reż.: Abdellatif Ben Ammar, Tunezja 2002
33. TAJEMNICA ZIARNA (La graine et le mulet) reż.: Abdellatif Kechiche, Francja 2007
34. TANIEC WIATRU (La danse du vent) reż.: Taieb Louhichi, Tunezja 2003
35. TUNEZYJKI (Bent Familia) reż.: Nouri Bouzid, Tunezja 1998
36. TYSIĄC I JEDNA RĘKA (Mille et une mains) reż.: Souhel Ben Barka, Maroko/Włochy 1972
37. UNIK (L’esquive) reż.: Abdellatif Kechiche, Francja 2003
38. WEWĘTRZNY WRÓG (L' ennemi Intime) reż.: Florent Emilio Siri, Francja 2007
39. W GŁĘBI LĄDU (Gabbla) reż.: Tariq Teguia, Algieria/Francja 2008
40. WWW.WSPANIAŁY ŚWIAT (www.What a wonderful world) reż.: Faouzi Bensaïdi, Maroko/Francja/Niemcy 2006
41. ZAINA, JEŹDZIEC Z GÓR ATLASU (Zaïna, cavalière de l'Atlas) reż.: Bourlem Guerdjou, Francja/Niemcy 2005
42. ŻEGNAJCIE, MATKI (Adieu mères) reż.: Mohamed Ismail, Maroko 2007
43. PLAC (ESSAHA) reż.: Dahmane Ouzid, Algieria 2010

 

ALI ZAOUA, KSIĄŻĘ ULICY (Ali Zaoua)

reż.: Nabil Ayouch
scen.: Nabil Ayouch, Nathalie Saugeon
zdj.:
Renaat Lambeets , Vincent Mathias
muz.: Krishna Levy
w.: Mounïm Kbab (Kwita), Mustapha Hansali (Omar), Hicham Moussoune (Boubker), Abdelhak Zhayra (Ali Zaoua), Halima Frizi (stara kobieta), Jalila Boulhimez (dziennikarka), Amal Ayouch (matka Alego Zaoua), Saïd Taghmaoui (Dib)
prod.: Maroko/Tunezja/Francja/Belgia 2000 (99 min)
Bronze Horse na MFF w Sztokholmie’ 2000; nagroda jury ekumenicznego na MFF w Montrealu’ 2000; nagroda publiczność na MFF w Amiens’2000

Film „Ali Zaoua” należy do gatunku dzieł o trudnym życiu dzieci ulicy. Plasuje się tuż obok wybitnego obrazu Louis Buñuela ''Olvidados'' z 1950 roku czy znanego szerszej publiczności „Miasta Boga”.

MAŁY SENEGAL (Little Senegal)

reż.: Rachid Bouchareb
scen.: Rachid Bouchareb, Olivier Lorelle
zdj.: Benoît Chamaillard, Youcef Sahraoui
muz.: Safy Boutella 
w.: Adja Diarra (Biriam), Sharon Hope (Ida), Karim Traoré (Hassan), Adetoro Makinde (Amaralis), Sotigui Kouyaté (Alloune), Roschdy Zem (Karim), Malaaika Lacario (Eileen), Cheryl L. Williams (amerykańska dziewczyna)
prod.: Francja/Algieria /Niemcy 2001 (97 min)

Nagroda FIPRESCI na MFF w Valladolid’ 2001; Grand Prix na Festiwalu Filmów Afrykańskich w Mediolanie’ 2001, Nagroda Specjalna Jury na MFF w Troi’ 2001

Tytułowy "Mały Senegal" to zakątek nowojorskiego Harlemu, w którym osiedlają się Czarni emigranci z zachodniej Afryki. To także tytuł wielokrotnie nagradzanego na festiwalach filmu pochodzącego z Algierii Rachida Bouchareba - opowieści o spotkaniu rdzennego Afrykanina z jego dalekimi krewnymi, Afroamerykanami ze Stanów Zjednoczonych.

CZEKAJĄC NA PASOLINIEGO (Fi intidar Pasolini)
reż.: Daoud Aoulad-Syad
scen.: Ali Essafi, Youssef Fade
zdj.: Thierry Lebigre
w.: Mohamed Bastaoui, Mohamed Majd, Mustapha Tah-Tah
prod.: Maroko 2007 (114 min)

Thami pracuje jako statysta w zagranicznych filmach kręconych w jego wiosce, położonej niedaleko Warzazat. Tam też poznaje znanego reżysera Pasoliniego. Zaprzyjaźnia się z nim podczas kręcenia Króla Edypa w 1966 roku. Czterdzieści lat później do wioski przybywa włoska ekipa filmowa. Choć Thami wie od przyjaciela, że Pasolini zmarł dawno temu, jednak nie jest w stanie pogodzić się z tym.

DNI CHWAŁY (Indigénes)

reż.: Rachid Bouchareb
scen.:
Rachid Bouchareb, Olivier Lorelle
zdj.: Patrick Blossier
muz.: Armand Amar, Cheb Khaled
w.: Jamel Debbouze (
Saïd), Samy Naceri (Yassir), Roschdy Zem (Messaoud Souni), Sami Bouajila (Abdelkader), Bernard Blancan (sierż. Roger Martinez), Mathieu Simonet (kpr. Leroux), Benoît Giros (kpt. Durieux), Assaad Bouab (Larbi)
prod.: Algieria/Maroko/Francja/Belgia 2006 ( 128 min)

Nominacja do Oscara’ 2006 za najlepszy film zagraniczny; nagroda dla zespołu aktorskiego na MFF w Cannes’ 2006; nagroda publiczności na MFF w Valladolid’ 2006; Cezar’ 2007 za najlepszy scenariusz

Głośny dramat „Dni chwały” wzbudził przed dwoma laty poruszenie we Francji. Nominowana do Oscara opowieść o arabskich żołnierzach biorących udział w II wojnie światowej nie trafiła do polskich kin. Film w reżyserii Rachida Bouchareba to nie tylko świetnie zrealizowane kino wojenne, ale także ważny głos w toczących się we Francji sporach społecznych i politycznych.

UTRACONE PIĘKNO (La beauté éparpilée)

reż.: Lahcen Zinoun
scen.: Hicham Lasri, Lahcen Zinoun, Fatima Loukili
zdj.: Eric Biglietto
muz.: Mehdi Halib, Said Chraibi
w.: Mohamed Afifi (), Sanaâ Alaoui (), Touria Jabrane (), Mohamed Miftah (),Hanane Zouhdi (), Chems Eddine Zinoun (), Hassan Skalli ()
prod.: Maroko 2006 (90 min)

Akcja marokańskiej produkcji została osadzona w drugiej dekadzie XX wieku na terenie tego kraju. Jest to opowieść o niewolnicy, która grą na lutni oczarowuje swojego pana, rozpoczynając tym samym łańcuch przyczynowo-skutkowy, który najpierw doprowadzi do zniszczenia jej psychiki, by później ukoić jej zszargane nerwy łaską dojrzałej samoświadomości.

ŻÓŁTY DOM (La maison jaune)

reż.: Amor Hakkar
scen.:
Amor Hakkar
zdj.:
Nicolas Roche
muz.: Alain Roy
w.: Aya Hamdi (Aya), Amor Hakkar (Mouloud), Tounés Ait-Ali (Fatima), Bissa-Ratiba Ghomrassi (Bissa)
prod.: Algieria/Francja 2007 (86 min)

Grand Prix na Festiwalu Kinematografii Śródziemnomorskich w Walencji’ 2007

Żółty stanowi dla głównego bohatera kolor godności i pokory. Mężczyzna głęboko przeżywa utratę syna, ale ma świadomość, że od wyroków losu nie da się złożyć apelacji. Pustka jaka wytworzyła się w życiu rodzinnym bohatera uwidacznia się jeszcze mocniej w otoczeniu surowych krajobrazów algierskiej wsi.

PONAD PRAWEM (Hors-la-loi)

reż.: Rachid Bouchareb
scen.:
Rachid Bouchareb, Olivier Lorelle
zdj.:
Christophe Beaucarne
muz.:
Armand Amar
w.: Jamel Debbouze (Saïd), Roschdy Zem (Messaoud), Chafia Boudraa (matka), Sami Bouajila (Abdelkader), Bernard Blancan (płk. Faivre), Sabrina Seyvecou (Hélène), Thibault de Montalembert (Morvan), Assaad Bouab (Ali)
prod.: Francja/Algieria/Belgia/Tunezja/Włochy 2010 ( 138 min)

Nominacja do Oscara’ 2011 za najlepszy film zagraniczny

Zrealizowany z rozmachem epicki fresk "Poza prawem", o algierskiej drodze do niepodległości, nakręcony przez Rachida Bouchareba z udziałem trzech najpopularniejszych we Francji aktorów algierskiego pochodzenia. Grają trzech braci, którzy w dniu zwycięstwa, 8 maja 1945, w algierskim mieście Setif są świadkami masakry algierskich manifestantów domagających się niepodległości.

 

PEGASUS (Pégase)

reż.: Mohamed Mouftakir
scen.: Mohamed Mouftakir
zdj.: Xavier Castro
muz.: Taoufik Mekraz
w.: Majdouline Drissi (Ryhana), Sadia Ladib (Zineb), Driss Roukh (Chrif), Anas El Baz (Zayd)
prod.: Maroko 2010 (104 min)

Jest to historia dziewczyny (Ryhanny), która znalazła się na ulicy. Dramatu dopełnia fakt, iż jest ranna i nic nie pamięta ze swojej przeszłości. W rozwiązaniu zagadki swojego pochodzenia pomaga jej w miejscowym szpitalu psychiatra dr Zineb.

RACHIDA

reż.: Yamina Bachir
scen.:
Yamina Bachir
zdj.: Mustafa Ben Mihoub
muz.: Anne-Olga De Pass
w.: Ibtissem Djouadi (Rachida), Bahia Rachedi (Aïcha), Rachida Messaoui En (Zohra), Hamid Remas (Hassen), Zaki Boulenafed (Khaled), Abdelkader Belmokadem (Mokhtar), Azzedine Bougherra (Tahar)
prod.: Algieria/Francja 2002 (100 min)

Tematem filmu  jest wojna domowa w Algierii, widziana oczyma niezależnie myślącej, niepokornej nauczycielki Rachidy.

WIELKA PODRÓŻ (Le grand voyage)

reż.: Ismaël Ferroukhi
scen.: Ismaël Ferroukhi
zdj.: Katell Djian
w.: Nicolas Cazalé (Réda), Mohamed Majd (ojciec), Jacky Nercessian (Mustapha), Ghina Ognianova ( ), Kamel Belghazi (Khalid), Atik Mohamed (Ahmad), Malika Mesrar EL Hadoui (matka)
prod.: Francja/Maroko 2004 (108 min)

Nagrody za najlepszy film i role męską (M. Majd) na MFF w Mar del Plata’2005; nagroda za najlepszą role męską (N. Cazalé) na MFF w Newport ‘2005

„Wielka podróż” to opowieść o pielgrzymce marokańskich imigrantów z Francji do Mekki w Arabii Saudyjskiej. Ferroukhi skupia się na skomplikowanej relacji ojca i syna, która diametralnie zmienia się w trakcie długiej podróży. Podczas gdy dla Mustaphy jest to najważniejsze wydarzenie w życiu, dla jego syna Mekka w istocie nic nie znaczy.

BIZNES (Bezness)

reż.: Nouri Bouzid
scen.:
Nouri Bouzid
zdj.:
Alain Levent
muz.: Anouar Brahem

w.: Abdellatif Kechiche (Roufa), Ahmed Ragoubi (Navetta), Jacques Penot (Fred), Ghalia Lacroix (Khomsa), Manfred Andrae (Niemiec), Mustapha Adouani (komisarz)
prod.: Francja/Niemcy/Tunezja 1992 (100 min)

Obraz podziałów, które coraz wyraźniej zarysowują się między bogatym zmodernizowanym Zachodem a biednym i tradycyjnym Wschodem. Fotograf Fred, przyjeżdża do Tunezji gdzie ma przygotować reportaż o "beznessach" czyli młodych gigolo, sprzedających swoje ciała turystom.

CHEB
reż.: Rachid Bouchareb
scen.: Rachid Bouchareb, Abdelkrim Bahloul, Christian Zerbib
zdj.:
Youcef Sahraoui
muz.: Safy Boutella

w.: Mourad Bounaas (Merwan), Nozha Khouadra (Malika), Pierre-Loup Rajot (Ceccaldi), Boualem Benani (kapitan), Nadji Beida (Miloud), Houari Bellamou (Ali),
prod.: Algieria/Francja 1991 (79 min)

Głównym bohaterem jest dziewiętnastoletni syn algierskich imigrantów – Merwan. Mimo, że dorastał we Francji, nadal był obywatelem innego kraju, gdyż urodził się w Algierii. Zaowocowało to przymusową ekstradycją zarządzoną przez francuskie władze. Merwan wraca do ojczyzny, w której traktowany jest jak obcy. Rodacy wykazują ogromną wrogość dla takich jak on.

 

GRUDZIEŃ PUŁKOWNIKA ST. MERANA („Decembre”)

reż.: Mohamed Lakhdar – Hamina
scen.: Mohamed Lakhdar – Hamina
zdj.: Jean Charvein
muz.: Philippe Arthuys
w.: Ali Kouiret (Si Ahmed), Michel Auclair (płk Saint –Méran), Julien Guiomar (gen. Beaumont), Jean – Claude Berg (mjr Leteil), André Thorent (gen. Michon), Leila Shenna (Khedija), Mustapha Kateb (Smail)
prod.: Algieria/ Francja 1973 (91 min)

Kiedy pewien generał francuski ma czelność kpić sobie z faktu stosowania tortur w Algierii - Lakhdar – Hamina postanawia nie pominąć tego aspektu wojny algierskiej, czyniąc z tej sprawy w „Grudniu…” oś dramaturgiczną filmu i uwydatniając ją poprzez zbyt późno przeżywaną rozterkę moralną pewnego oficera komandosów.

 

KRONIKA LAT POŻOGI (Chronique des annés de braise)

reż.: Mohamed Lakhdar – Hamina
scen.: Mohamed Lakhdar – Hamina, Tewfik Fares, Rachid Boudjedra
zdj.: Marcello Gatti
muz.: Philippe Arthuys
w.: Jorge Voyagis (Ahmed), Mohamed Lakhdar – Hamina (derwisz Miloud), Leila Shenna (żona Ahmeda), Cheikh Nourredine (syn Said), Larbi Zekkal (Si Larbi)
prod.: Algieria 1974 (175 min)

Złota Palma na MFF w Cannes ‘1975

Epopeja rodziny Ahmeda rozpoczyna się latem „roku popiołu”, gdy bezlitosne słońce wypaliło zasiew. Zdesperowany brat Ahmeda postanawia rzucić gospodarkę i przenieść się do miasta, przepowiadając, że rychło za nim pójdą inni. Słowa te sprawdzają się wcześniej, niż mógł Ahmed przypuścić. Po rozpaczliwej i bezskutecznej walce o skierowanie biegu rzeki na swoje pole, postanawia dołączyć do brata.

 

CASANEGRA

reż.: Nour Eddine Lakhmari
scen.:
Nour Eddine Lakhmari, Youssef Fade, Haitham Idrissi
zdj.:
Luca Coassin
muz.: Richard Horowitz, Amine Snoop
w.:  Anas El Baz (Karim), Omar Lotfi (Adil), Mohamed Benbrahim (Zrirek), Ghita Tazi (Nabila), Fatima Harrandi (matka Adila), Zakaria Atifi (taksówkarz), Raouia (Barmaid), Boughara Mohamed (ojciec Karima), Michel Botbol (Ramil), Touria El Hajjaji (matka Karima)
prod.: Maroko 2008 (131 min)

Casanegra to smutna opowieść o dwóch chłopcach z Casablanki. Samo miasto można z powodzeniem określić mianem głównego bohatera filmu – klimat ulic Casablanki, ciemne zaułki z gdzieniegdzie widocznym żarem cygara, mężczyźni w gangsterskich marynarkach opierający się o latarnie.
Karim i Adil doskonale odnajdują się w mrocznym mieście zarabiając na drobnych oszustwach. Sporo czasu spędzają po prostu na ulicy marząc o przyszłości. Karim roztacza wizję romantycznego „love story” z piękną Nabilą, a Adil rozważa od dłuższego czasu emigrację do Szwecji, ale jego wizje nie przeradzają się w jakiekolwiek działanie. Pojawia się jednak okazja aby w końcu zrealizować swoje marzenie – wystarczy tylko przyjąć zlecenie od lokalnego gangstera…
Casanegra jest manifestem, odą do nadziei na lepsze życie...

CIEŃ ZIEMI (Dhil al ardh)

reż.: Taieb Louhichi
scen.: Taieb Louhichi
w.: Abdellaziz Ben Mahmoud (), Mohammed Ben Othman (), Hélène Catzaras (), Abdellatif Hamrouni (), M'Barka Jrad (),Rachel Khémir (),Mohammed Mansour ()
prod.: Tunezja/Francja 1983 (90 min)

To bolesny poemat opowiadający o koczowniczej społeczności żyjącej w niewielkim obozie na granicy pól. Obóz ten składa się zaledwie z czterech namiotów, zagrody, patriarchy rodu oraz młodszych pokoleń jego rodziny. Można powiedzieć, że w Tunezji widok taki jest dość typowy. Jednak bardziej istotne jest to, że za chwilę zobaczymy kolejne typowości, które szokują. Jak co roku, w obozie zabraknie zboża, bydło padnie zarażone dziwnym wirusem, a mężczyźni będą musieli opuścić rodziny i udać się na północ w poszukiwaniu ratunku. Tym ratunkiem jest służba w obcych wojskach, która stosunkowo często kończy się śmiercią.

 

CZARNA WENUS (Vénus noire)

reż.: Abdellatif Kechiche
scen.:
Abdellatif Kechiche, Ghalia Lacroix
zdj.:
Lubomir Bakchev
w.: Yahima Torres (Saartjie "Sarah" Baartman), Olivier Gourmet (Réaux), Jean-Christophe Bouvet (dziennikarz), Andréw Jacobs (Hendrick Caezar), Jonathan Pienaar (Alexander Dunlop), Olivier Loustau (kapitan huzarów), Ralph Amoussou (Harry), Violaine Carne (Diane de Mery), Elina Löwensohn (Jeanne), François Marthouret (Georges Cuvier), Michel Gionti (Jean-Baptiste Berré)
prod.: Francja/Włochy/Belgia 2010 (159 min)

"Czarna Wenus", bohaterka francuskiego filmu Kechiche'a, jest postacią historyczną. Nazywała się Saartjie Baartman i pochodziła z Południowej Afryki. W początkach XIX wieku była atrakcją music-halli i paryskich salonów. Biały menedżer podczas specjalnego "show" demonstrował ją jako kobietę zwierzę przywiezioną prosto z buszu.

MIESIĄC DLA MĘŻCZYZN (La saison des hommes)
reż.: Moufida Tlatli
scen.: Nouri Bouzid, Moufida Tlatli
zdj.: Youssef Ben Yousse
muz.: Anouar Brahem
w.: Rabia Ben Abdallah (Aicha), Sabah Bouzouita (Zeineb), Ghalia Benali (Meriem), Hend Sabri (Emna), Ezzedine Gannoun (Said), Mouna Noureddine (Matriarch), Adel Hergal (Aziz)
prod.: Tunezja/Francja 2000 (122 min)

Miesiąc dla mężczyzn” to złożony portret arabskiej kobiety powoli uwalniającej się od krzywdzącej ją tradycji. Każde nowe pokolenie jest już odważniejsze od poprzedniego. Wymaga to jednak wielu poświęceń i jednostkowych dramatów.

CZERWONY ATŁAS (Satin rouge)
reż.: Raja Amari
scen.: Raja Amari
zdj.: Diane Baratier
muz.: Nawfel El Manaa
w.: Hiam Abbass (Lilia), Hend El Fahem (Salma), Maher Kamoun (Chokri), Monia Hichri (Folla), Faouzia Badr (kuzynka Lilii), Nadra Lamloum (Hela), Abou Moez El Fazaa (Cabaret Owner), Salah Miled (wujek Bechir)
prod.: Francja/Tunezja 2002 (100 min)

Nagroda dla najlepszego filmu afrykańskiego na MFF w Montrealu’ 2002

Czerwony atłas, powstał w 2002 roku i zawiera wątki autobiograficzne Amari. Ona sama szkoliła się w tańcu brzucha, lecz jak twierdzi nigdy nie odważyła się wstąpić do kabaretu, gdzie odbywały się występy zawodowych tancerek. Tworząc ten film, wykorzystała istniejący w rzeczywistości kabaret, który jest niedaleko jej domu. Tancerki występujące w większości scen, nie są aktorkami lecz kobietami parającymi się tym zawodem na co dzień, w wyżej wymienionym klubie.

CZŁOWIEK Z POPIOŁU  (Rih essed)

reż.: Nouri Bouzid
scen.: Nouri Bouzid
zdj.:
Youssef Ben Youssef
muz.: Salah Mehdi

w.: Mustapha Adouani (Ameur), Yacoub Bchiri (Levy), Wassila Chaouki (Sejra), Mohamed Dhrif (Azaiez), Khaled Ksouri (Farfat), Imed Maalal (Hachemi), Sonia Mansour (Amina), Mouna Noureddine (Nefissa)
prod.: Tunezja 1986 (109 min)

Film Człowiek z popiołu jest debiutem reżyserskim Nouri Bouzida. Zdawałoby się, że historia chłopców zgwałconych w dzieciństwie przez swojego mistrza-stolarza, jest mało wdzięcznym tematem filmowym. Nouri Bouzid skupia się nie na samej traumie, ale na tym co można z nią zrobić.

DROGI OJCIEC (Bab’Aziz)
reż.: Nacer Khemir
scen.: Nacer Khemir, Tonino Guerra
zdj.: Mahmoud Kalari
muz.: Armand Amar
w.: Parviz Shahinkhou (Bab'Aziz), Maryam Hamid (Ishtar), Hossein Panahi (derwisz), Nessim Khaloul (Zaid), Mohamed Graïaa (Osman), Golshifteh Farahani (Nour), Soren Mehrabiar (derwisz)
prod.: Francja/Tunezja/Szwajcaria/Węgry/Niemcy/Iran 2005 (96 min)

Film Nacera Khemira, mimo swej wielonarodowej produkcji pokazuje typowy, piękny świat orientu, który zniewala widokami, muzyką, zapachami i cudowną, bardzo specyficzną poetyką.
Sędziwy Bab Aziz wędruje przez pustynię wraz ze swą wnuczką Ishtar, by dotrzeć na ogromny zjazd derwiszów, mający miejsce co trzydzieści lat. Nikt jednak nie zna ani miejsca, w którym będzie się odbywał, ani nikogo, kto mógłby je wskazać.

GLINIANE LALECZKI (Poupées d'argile)

reż.: Nouri Bouzid
scen.:
Nouri Bouzid
zdj.:
Gilberto Azevedo, Tarek Ben Abdallah
muz.: Rabii Zamouri
w.: Hend Sabri (Rebeh), Ahmed Hefiane (Omrane), Oumeyma Ben Afsia (Fedhah), Lotfi Abdelli (Riva)
prod.: Francja/Maroko/Tunezja 2002 (100 min)

Omrane (Ahmed Hafiana) zajmuje się zaopatrywaniem bogatych mieszkańców miast w urodziwe dziewczęta z małych wiosek. Wybiera wioski dotknięte ubóstwem, gdzie rodzice chętnie oddają młode dziewczyny za obietnicę ochrony ich czystości.
Fedhah jest uroczym dzieckiem, które matka nauczyła wypalać gliniane lalki, co bardzo lubiła. Mimo swojego młodego wieku (9 lat) też wylądowała w ciężarówce Omrana zmierzającej do Tunisu. W filmie poznajemy też piękną Rebeh, która została wykorzystana i porzucona jako wybrakowany towar, ponieważ zaszła w ciążę.

HALFAOUINE, DZIECKO TARASÓW (Asfour Stah)
reż.: Férid Boughedir
scen.: Férid Boughedir, Nouri Bouzid
zdj.:
Georges Barsky
muz.: Anouar Brahem

w.: Selim Boughedir (Noura), Mustapha Adouani (Si Azzouz), Rabia Ben Abdallah (La Jamila), Mohammed Driss (Salih), Héléne Catzaras (Latifa), Fatima Ben Saidane (Salouha), Jamel Sassi (Moncef)
prod.: Tunezja/Francja/Włochy 1990 (98 min)

Proces dojrzewania jest taki sam dla wszystkich, niezależnie od regionu. Młodzi ludzie napotykają na problemy o podobnej naturze i w podobny sposób próbują im zaradzić. „Halfaouine” to opowieść o sytuacji kobiety w społeczeństwie, co zdaje się jest tunezyjską specjalnością. Boughedir skupia się na relacjach damsko-męskich, w których eksponuje się kobiecą lubieżność. Mężczyźni nie odgrywają w tej relacji większego znaczenia, gdyż ich natura podatna jest na manipulację ze strony płci pięknej. Dążą za wszelką cenę do zrozumienia świata kobiet, ale po to głównie by zaowocowało to możliwością zobaczenia ich jędrnych piersi i pup.

INCH'ALLAH NIEDZIELO! (Inch'Allah dimanche)
reż.: Yamina Benguigui
scen.: Yamina Benguigui
zdj.:
Antoine Roch
w.: Fejria Deliba (Zouina), Rabia Mokeddem (teściowa), Amina Annabi (Malika), Anass Behri (Ali), Hamza Dubuih (Rachid), Zinedine Soualem (Ahmed), Marie-France Pisier (Melle Manant)
prod.: Francja/Algieria 2001 (98 min)

Nagroda FIPRESCI na MFF w Toronto’ 2001; Złota Gwiazda na MFF w Marakeszu’ 2001; Złota Fala dla najlepszego filmu i najlepszej aktorki (F. Deliba) na MFF w Bordeaux’ 2001

Inch’Allah Niedzielo! to rozdzierający dramat w neorealistycznym stylu. Czasami wręcz ma się wrażenie, że ogląda się film dokumentalny. Yamina Benguigui opowiada historię o algierskiej imigrantce zmagającej się ze skostniałą tradycją i nieprzychylnym środowiskiem. Zouina żyła przez ostatnie dziesięć lat bez męża, który wyemigrował do Francji za chlebem. Kiedy trójka dzieci podrosła, kobieta postanowiła udać się w podróż życia i zamieszkać na emigracji z małżonkiem.

 

KRWAWE GODY (Bodas de sangre)
reż.: Souhel Ben Barka
scen. (na podst. dramatu Federico Garcii Lorki) : Souheil Ben Barka
zdj.: Giralamo Larosa
muz.: Babel

w.: Iréne Papas (matka), Laurent Terzieff (Amrouch), Jamila (narzeczona), Muni (narzeczony)
prod.: Maroko 1977 (82 min)

Treść dramatu Federico Garcii Lorki, na podstawie którego powstał film, oparta jest na trzech motywach: miłości, nienawiści i śmierci. Kochający wciąż, choć obecnie żonaty, mężczyzna porywa swą byłą narzeczoną w dniu jej ślubu. Dochodzi do walki między rywalami…

HARRAGAS
reż.: Merzak Allouache
scen.: Merzak Allouache
zdj.:
Philippe Guilbert
muz.: David Hadjadj

w.: Lamia Boussekine (Imene), Nabil Asli (Rahid), Samir El Hakim (Mustapha), Seddik Benyagoub (Nasser), Mohamed Terekkat (Hakim), Okacha Touita (Hassan), Yassine Naceur (Omar)
prod.: Francja/Algieria 2009 (95 min)

Nagroda Specjalna Jury i Nagroda FIPRESCI na MFF w Dubaju’ 2009

Harragas to inaczej horda uchodźców. Ci z obrazu Allouache żyją w małym, algierskim porcie Mostaganem. Marzeniem wszystkich mieszkańców jest ucieczka do Europy - wyidealizowanego Eldorado. Najkrótsza droga wiedzie przez Morze Śródziemne. Harragas są gotowi zapłacić każdą cenę za pomoc w przeprawie, z czego korzystają przemytnicy. Często, podczas takich przepraw w chybotliwej łódce, dochodzi do tragedii. To jednak nie odstrasza przed pogonią za marzeniami.

HERBATA W HAREMIE ARCHIMEDESA (Le thé Au harem d’Archimède)
reż.: Mehdi Charef
scen. (na podst. powieści własnej): Mehdi Charef
zdj.: Dominique Chapuis
muz.: Karim Kacel
w.: Kader Boukhanef (Madjid), Rémi Martin (Pat), Laure Duthilleul (Josette), Saïda Bekkouche (Malika), Nicole Hiss (Solange), Brahim Ghenaim (ojciec), Nathalie Jadot (Chantal), Frédéric Ayivi (Bengston)
prod.: Francja 1985 (110 min)

Nagroda jury młodzieżowego na MFF w Cannes ’1985; Prix Jean Vigo ’1985 za najlepszy film; Cezar’ 1986 za najlepszy film.

Jesteśmy w środowisku egzotycznym także dla Francuzów. W nowoczesnym osiedlu wielkich bloków na peryferiach stolicy mieszkają robotnicze rodziny Francuzów i imigrantów; większość z nich, zwłaszcza młodych, to bezrobotni. Dwaj bohaterowie mają po 18-20 lat; są to Francuz Pat (Rémi Martin) i Algierczyk Medżid (Kader Boukhanef), zaprzyjaźnieni od dzieciństwa. Zajmują dominującą pozycję wśród rówieśników i młodszych mieszkańców bloku, ale nie przewodzą żadnemu gangowi: nade wszystko cenią sobie wolność. Uczestniczymy w wydarzeniach kilku zimowy miesięcy ich życia.

 

KILKA DNI W ZAWIESZENIU (Quelques jours de répit)

reż.: Amor Hakkar
scen.: Amor Hakkar
zdj.: Nocolas Roche
w.: Amor Hakkar (Moshen), Samir Guesmi (Hassan)Marina Vlady (Yolande)
prod.: Francja/Algieria 2010 (80 min)

Dwóch emigrantów z Iranu przekracza nielegalnie terytorium Francji. Nic o nich nie wiemy. Mimochodem wtrącają tylko, że nie chcieliby wisieć na placu w Teheranie. W Iranie jest to możliwe pod byle pozorem. Wynajmują wspólny pokój w tanim hotelu, ale to normalne w ich sytuacji finansowej. Kiedy jeden z nich przyjmuje fuchę od poznanej w pociągu kobiety, a drugi okazuje z tego powodu swoje niezadowolenie, to też nie dziwi – jest w obcym środowisku, nie chce zostać sam.
Ale kiedy Moshenowi grożą poważne problemy z policją, Hassan bez wahania dosiada się w pociągu do eskortowanego przyjaciela. Ich spojrzenia mówią wtedy wszystko. To niema, wzruszająca scena miłosna. Wielka scena.

 

MECZET (A Jamaâ)
reż.: Daoud Aoulad-Syad
scen.: Daoud Aoulad-Syad
zdj.:
Thierry Lebigre
muz.:
Jérôme Ayasse
w.: Oujri Naceur (Naceur Oujri), Mustapha Tah-Tah (Mustapha Tahtah), Bouchra Hraich, Abdelhadi Tohrach,Salem Dabella
prod.: Maroko/Francja 2010 (85 min)

Nagroda Specjalna Jury na MFF w San Sebastian’ 2010

„Meczet” jest kontynuację historii opowiedzianej w filmie „Czekając na Pasoliniego”.
Do niewielkiej wioski przyjeżdża ekipa filmowa, która na ziemi wydzierżawionej od mieszkańców organizuje plan filmowy. Wiąże się to z szeregiem większych i mniejszych inwestycji. Najistotniejszą jest postawienie meczetu na ziemi Moha – jednego z miejscowych rolników. Kiedy zdjęcia dobiegają końca, ekipa filmowa przechodzi do rozbiórki scenografii.
Wszystko jest niszczone z wyjątkiem meczetu, który stał się prawdziwym miejscem modlitwy dla całej wioski. Dar filmowców, będący wybawieniem dla wiernych, jest dużym problemem dla Moha i jego rodziny, która na tej ziemi uprawiała warzywa zapewniające im byt.
Co się stanie z poszkodowaną rodziną? Co wybiorą mieszkańcy wioski – meczet czy życie jednego ze swych braci? Reżyser stawia szereg podstawowych dla natury ludzkiej pytań i na wszystkie stara się znaleźć odpowiedź.
„Meczet” to prosta i piękna historia o marzeniach, życiu i wierze.

NIE PŁACZ JUŻ (Les yeux secs)

reż.: Narjiss Nejjar
scen.: Narjiss Nejjar
zdj.: Denis Gravoui
muz.: Guy-Roger Duvert
w.: Siham Assif (Hala), Khalid Benchagra (Fahd), Raouia (Mina), Rafika Belhaj (Zinba)
prod.: Maroko/Francja 2004 (116 min)

Jest on wizualnie przepiękną opowieścią o losach pewnej starszej prostytutki Miny, która wychodzi z więzienia. Były strażnik więzienny Fahd (Khalid Benchegra), obecnie kierowca autobusu, towarzyszy jej w podróży do wioski Berberów. Wioska berberyjska jest zamieszkana tylko przez prostytutki, z usług których korzystają okoliczni mężczyźni. Zbliżenia odbywają się w noce pełni księżyca. Córka Miny, Hala, która miała zaledwie 8 tygodni gdy aresztowano jej matkę, jest jedną z dziewczyn świadczących usługi seksualne. Fahd zakochuje się w Hali. Miłość do kobiety z wioski, gdzie każda młoda dziewczyna sprzedaje swoje ciało, nie wróży jednak niczego dobrego.

 

NOC PRZEZNACZENIA (La nuit du destin)
reż.: Abdelkrim Bahloul
scen.: Abdelkrim Bahloul, Pascal Bonitzer, Neïla Chekkat
zdj.: Jean-Luc Rigaut
muz.: Jean-Claude Petit
w.: Philippe Volter (inspektor Leclerc), Boris Terral (Alilou), Gamil Ratib (Slimani), Sonia Mankaï (Noria), Marie-José Nat (żona Slimaniego)
prod.: Francja 1997 (90 min)

Pan Slimani, stary Arab, muzułmanin, jest świadkiem morderstwa na jednej z paryskich ulic. Ścigany przez zabójców postanowił schronić się w meczecie. Lęk, który go ogarnął, jest paraliżujący, co pogarsza jeszcze świadomość iż zleceniodawcą jest osoba wysoko postawiona. Prześladowcom nie udaje się go dopaść. W Paryżu rozpoczyna się śledztwo prowadzone przez inspektora Leclerca.

 

PIEŚŃ MŁYNA (Le chant de la Noria)

reż.: Abdellatif Ben Ammar
scen.:
Abdellatif Ben Ammar, Gérard Martin
zdj.:
Christophe Paturange
muz.: Jacques Davidovici
w.: Houyem Rassaa (Zeinab), Ahmed Hefiane (M’Hamed), Hichem Rostom (), Jamila Chihi (), Ahmed Snoussi ()
prod.: Tunezja 2002 (107 min)

Dzięki nowemu prawodawstwu w Tunezji udręczona Zeinab (Houyem Rassaa) może wreszcie rozwieść się z mężem tyranem. Jednak wciąż żyje w strachu i ma obsesję na punkcie śledzenia jej, toteż ciągle ucieka przed byłym współmałżonkiem i jego despotyczną rodziną. Przypadkowo spotyka M’Hameda (Ahmed Hafiene), w którym kochała się zanim rodzina wybrała jej męża.

 

TAJEMNICA ZIARNA (La graine et le mulet)

reż.: Abdellatif Kechiche
sce.: Abdellatif Kechiche
zdj.: Lubomir Bakcher
w.: Habib Boufares (Slimane Beiji), Hafsia Herzi (Rym), Farida Benkhetache (Karima), Abdelhamid Aktouche (Hamid), Bouraouïa Marzouk (Souad), Alice Houri (Julia), Leila D’Lssernio (Lilia), Abelkader Djeloulli (Kader), Olivier Loustau (José), Sabrina Ouazani (Olfa)
prod.: Francja 2007 (151 min)

Nagroda Specjalna Jury oraz nagroda FIPRESCI na MFF w Wenecji ‘2007; Cezary ‘2008 za najlepszy film, reżyserię, scenariusz i aktorską nadzieję (H. Herzi)

Realistyczna historia o tym, jak 61-letni samotny pan Slimani , czując, że poniósł życiową klęskę, postanowił otworzyć restaurację z kuskusem i zaprosić na jej otwarcie wszystkich, bliskich i dalszych, swoich i obcych, niepostrzeżenie nabiera cech symbolicznej przypowieści. Europejczyk odnajdzie w niej chrześcijańskie tropy, które okazują się tropami głęboko islamskimi, a może po prostu ludzkimi.

TANIEC WIATRU (La danse du vent)
reż.: Taieb Louhichi
scen.: Taieb Louhichi
zdj.: Franck Rabel
muz.: Erwann Kermorvant
w.: Hatem Berrabeh, Haifa Bouzouita, Mohamed Chouikh, Chakera Rammeh
prod.: Tunezja 2003 (90 min)

Główny bohater filmu, czyli reżyser, poszukuje odpowiedniej lokalizacji dla swojego najnowszego filmu. Historia się komplikuje, kiedy wyrusza on w nocną, samotną przejażdżkę w głąb pustyni, a samochód odmawia mu posłuszeństwa. Jest zdany na siebie i musi sobie poradzić w nieprzyjaznym środowisku, które przestaje już być orientalnym, wdzięcznym planem do pracy ekipy filmowej. Zaczyna dostrzegać miraże, a ukojenie znajduje jedynie w obsesyjnych snach z Beduinką w roli głównej.

 

TUNEZYJKI (Bent Familia)
reż.: Nouri Bouzid
scen.: Nouri Bouzid
zdj.:
Armand Marco
muz.: Naseer Shamma

w.: Amel Hedhili (Aida), Nadia Kaci (Fatiha), Leila Nassim (Amina), Raouf Ben Amor (Majid), Kamel Touati (Slah), Wafa Salem (Aroussia), Kaouthar Bardi (Meriam)
prod.: Tunezja 1998 (105 min)

Nagroda Elviry Notari na MFF w Wenecji’ 1997

Tunezyjki to bardzo inteligentny i sympatyczny zarazem film Nouri Bouzida. Jest to kolejny film o kobietach i ich różnych losach.

TYSIĄC I JEDNA RĘKA (Mille et une mains)
reż.: Souhel Ben Barka
scen.: Ahmed Badri, V. Cerami, L. Trevisan, Souhel Ben Barka
zdj.:
Giralamo Larosa
muz.: Tahar Abdou

w.: Mimsy Farmer (Nadine), Elglazi Aissa (Moha), Abdou Chaibane (jego syn), Si Ahmed (szaleniec), Zaid (Jamal)
prod.: Maroko/Włochy 1972 (75 min)

Temat warunków socjalnych w przemyśle tekstylnym reżyser wybrał nie tylko dlatego, że eksploatacja siły roboczej jest w tej branży szczególnie nieludzka, ale także dlatego, że drogocenne tkaniny i dywany są symbolem zbytku i bogactwa. Stąd ogromne znaczenie ma dla filmu scena, w czasie której Miloud z wściekłością wyciera brudne obuwie w wytworny, bogaty dywan w apartamentach milionera.

 

UNIK (L’esquive)

reż.: Abdellatif Kechiche
scen.:
Abdellatif Kechiche, Ghalia Lacroix
zdj.: Lubomir Bakchev
w.: Osman Elkharraz (Krimo), Sara Forestier (Lydia), Sabina Ouazani (Frida), Nanou Benhamou (Nanou), Hafet Ben-Ahmed (Fathi), Aurélie Ganito (Magalie), Hajar Hamlili (Zina), Rachid Hami (Rachid), Hanane Mazouz (Hanane), Sylvain Phan (Slam)
prod.: Francja 2003 (117 min)

Cezar’ 2005 za najlepszy film, reżyserię, dla najbardziej obiecującej aktorki (S. Forestier); Nagroda Specjalna Jury na MFF w Stambule’ 2004; nagroda za najlepszą reżyserię oraz nagroda FIPRESCI na MFF w Turynie’ 2004

"L'esquive" (we francuskim slangu słowo to oznacza "unik") łączy w sobie nastoletnią impulsywność i namiętność w scenerii paryskiego domu komunalnego, zamieszkiwanego przez grupę niezwykłej młodzieży. Pomimo zupełnie nieznanych aktorów, prostej fabuły i surowości obrazu zarejestrowanego kamerą cyfrową, film ten wywołał niemałe zamieszanie na berlińskim festiwalu filmowym.
Głównym bohaterem "L'esquive" jest Krimo, zamknięty w sobie nastolatek. Choć ma on problemy z wysłowieniem się i jest ogólnie niekomunikatywny, czuje się, że problemy te są powodowane bardziej wrażliwością niż niechęcią do otoczenia. Pewnego dnia Krimo wpada na przepiękną blondynkę – Lydię (Sara Forestier).

UŚPIONE DZIECKO (L' Enfant endormi)
reż.: Yasmine Kassari
scen.: Yasmine Kassari
zdj.: Yorgos Arvanitis
muz.: Koussan Achod, Armand Amar, Lévon Minassian
w.: Mounia Osfour (Zeinab), Rachida Brakni (Halima), Nermine Elhaggar (Siham), Fatna Abdessamie (babka), Khamsa Abdessamie (matka), Issa Abdessamie (Amziane), Mimoun Abdessamie (Ahmed), Driss Abdessamie (Hassan), Siham Darghal (Jemäa)
prod.: Maroko/Belgia 2004 (95 min)

Nagroda FIPRESCI na MFF w Wenecji’ 2005

WEWĘTRZNY WRÓG (L' ennemi Intime)

reż.: Florent Emilio Siri
scen.:
Patrick Rotman
zdj.:
Giovanni Fiore Coltellacci
muz.: Alexandre Desplat
w.:
Benoît Magimel (por. Terrien), Albert Dupontel (sierż. Dougnac), Aurélien Recoing (komend. Vesoul), Marc Barbé (kpt. Berthaut), Eric Savin (sierżant), Mohamed Fellag (Idir Danoun), Lounès Tazairt (Saïd), Abdelhafid Metalsi (Raszid), Vincent Rottiers (Lefranc), Lounès Machene (Amar)
prod.: Francja 2007 (111 min)

Akcja "Wewnętrznego wroga" obejmuje wydarzenia z lat 1959-1963, kiedy to wiara w ostateczne zwycięstwo przez Francuzów była coraz mniejsza, a morale żołnierzy drastycznie spadło. W takich okolicznościach do oddziału zostaje oddelegowany nowoprzybyły porucznik, który nie zna panujących realiów na froncie, a poza tym wciąż wierzy w piękne, szlachetne ideały, które zostaną brutalnie sponiewierane w zetknięciu z obfitującą w okrucieństwo wojenną rzeczywistością.

W GŁĘBI LĄDU (Gabbla)
reż.: Tariq Teguia
scen.: Tariq Teguia, Yacine Teguia
zdj.: Hacène Ait Kaci, Nasser Medjkane
muz.: Ina Rose Djakou
w.: Kader Affak (Malek), Ina Rose Djakou (dziewczyna), Ahmed Benaissa (Lakhdar), Fethi Ghares (działacz polityczny), Kouider Medjahed (Kouider), Djalila Kadi-Hanifi (żona Maleka)
prod.: Algieria/Francja 2008 (140 min)

Nagroda FIPRESCI na MFF w Wenecji’ 2008

Dwu i pół godzinny film Tariqa Tequi to wycieczka po pięknej Algierii, na którą wybieramy się z Malekiem. Jest on znudzonym światem topografem, który od kilku lat żyje jak pustelnik. Pewnego dnia dostaje od znajomego zlecenie, aby wykonać badania topograficzne wioski Oran w odległej Algierii. Zadanie obejmuje uzupełnienie raportu przygotowywanego w czasie wojny domowej i z tego powodu nieukończonego. Obecnie teren ten nadal uważany jest za niebezpieczny dla obcokrajowca. Malek decyduje się licząc, że wyprawa ta urozmaici jego nudny żywot. Szybko okazuje się, że się nie mylił.

 

WWW.WSPANIAŁY ŚWIAT (www.What a wonderful world)
reż.: Faouzi Bensaïdi
scen.: Faouzi Bensaïdi
zdj.:
Gordon Spooner
muz.: Jean-Jacques Hertz, François Roy

w.: Faouzi Bensaïdi (Kamel), Nezha Rahile (Kenza), Fatima Attif (Souad), Hajar Masdouki (Fatima), El Mehdi Elaarnoubi (Hicham), Mohamed Bastaoui (ojciec Hichama)
prod.: Maroko/Francja/Niemcy 2006 (99 min)

„www.wspaniały świat” to rodzaj czarnej komedii z prostytutką i najemnym zabójcą w tle. Mimo to, film ma bardzo poważny wydźwięk społeczny. Traktuje o zachwianiu zasad komunikacji między ludźmi wynikających ze zdominowania świata przez Internet i powstania globalnej wioski, w której każdy może skryć się za anonimowym nickiem i stworzyć swoją postać.

 

ZAINA, JEŹDZIEC Z GÓR ATLASU (Zaïna, cavalière de l'Atlas)
reż.: Bourlem Guerdjou
scen.: Bourlem Guerdjou, Juliette Sales
zdj.:
Bruno de Keyzer
muz.: Cyril Morin

w.: Aziza Nadir (Zaina), Sami Bouajila (Mustapha), Michel Favory (Abdellatif), Simon Abkarian (Omar), Assaad Bouab (Kadour), Lounès Tazairt (Barak), Hassam Ghancy (Djilhali)
prod.: Francja/Niemcy 2005 (100 min)

Nagroda publiczności na MFF w Locarno’ 2005

Niezwykłe przygody małej Zainy, która po śmierci matki spotyka swego nigdy niewidzianego ojca i wraz z nim wyrusza w podróż do Marrakeszu...

 

ŻEGNAJCIE, MATKI (Adieu mères)
reż.: Mohamed Ismail
scen.: Mohamed Ismail, Reine Danan
zdj.:
Ivan Oms Blanco
w.: Marc Samuel (Henry), Rachid El Ouali (Brahim), Souad Amidou (Ruth), Hafida Kassoui (Fatima), Christian Drillaud (Benchetrit), Rachel Huet (Éliane), Nazha Regragui (Chouchana), Ahmed Alaoui (Ouaknine)
prod.: Maroko 2007 (115 min)

Żegnajcie matki - marokański kandydat do Oscara - opowiada historię przyjaźni między dwoma partnerami z tartaku – Brahimem (muzułmaninem) i Henrym (Żydem). Ich zażyłość trwa od dzieciństwa i przekłada się na pozostałe osoby z najbliższego otoczenia. Żony przyjaciół również pracują w jednej firmie ubezpieczeniowej i chętnie spotykają się ze sobą. Zwłaszcza, że Fatima nie może mieć dzieci i korzysta z każdej wolnej chwili pozwalającej jej na przebywanie w towarzystwie pociech Ruth.

 

PLAC (ESSAHA)
reż.: Dahmane Ouzid
scen.: Abdelkim Bouguera
zdj.: Semchedine Touzane
muz.: Salim Aissa, Amine Hamerouch, Youcef Boukella, Cheikh Sidi Bemol
w.: Amine Boumediene (), Karim Zenimi (), Habib Aichouche (), Omar Remichi ()
prod.: Algieria 2010 (113 min)

Nagroda International Arab Film Festival 2010’


„Essaha” to pierwsza algierska komedia muzyczna.  W filmie można usłyszeć sporo ironicznych i zjadliwych piosenek, śpiewanych przez grupę młodzieży koczującą w centrum swojego miasta by wyrazić swój sprzeciw planowanej budowie centrum handlowego. Budynek miałby bowiem stanąć w miejscu ich spotkań - na jedynym obszarze wolności i zjednoczenia dla młodzieży, która na co dzień musi borykać się z problemem bezrobocia i niezadowalającym statusem społecznym kobiet. W filmie tym doszło do przełamania wielu tabu. W repertuarze muzycznym hip hop, rap i R’n’R miesza się z tradycyjnymi, algierskimi pieśniami.