FILMY W SIECI

 

 Sieć Kin Studyjnych jest jednym ze współorganizatorów Letniej Akademii Filmowej. Przed 1989 rokiem w kinach studyjnych pokazywano filmy, których możliwość szerokiej dystrybucji została ograniczona przez cenzurę. Dziś kina studyjne są przeciwwagą dla ogarniającej polskie ekrany ekspansji kina hollywoodzkiego. SKS ma za zadanie promować kino artystyczne, a w szczególności dobre kino europejskie. Czyni to dotując wartościowe filmy wprowadzane na ekrany przez polskich dystrybutorów. W Zwierzyńcu zobaczycie najnowsze tytuły zauważone przez ekspertów Sieci.

  1. AJAMI, reż. Scandar Copti, Yaron Shani, Niemcy/Izrael 2009
  2. AMADOR, reż. Fernando León de Aranoa, Hiszpania 2010
  3. CYRK COLUMBIA, reż. Danis Tanović, Belgia, Francja, Niemcy, Wielka Brytania, Słowenia, Bośnia i Hercegowina, Serbia 2010
  4. CZARNY OCEAN (Noir Océan) reż.: Marion Hänsel, Belgia/Francja/Niemcy 2010
  5. DO SZPIKU KOŚCI, reż. Debra Granik, USA 2010
  6. DRAPACZ CHMUR (Skyskraber) reż.: Rune Schjøtt, Dania 2010
  7. FLAMENCO, FLAMENCO reż.: Carlos Saura, Hiszpania 2010
  8. GOETHE!, reż. Philipp Stölzl, Niemcy 2010
  9. HAPPY, HAPPY, reż. Anne Sewitsky, Norwegia 2010
  10. HEJ, SKARBIE, reż. Lee Daniels, USA 2009
  11. ILUZJONISTA reż.: Sylvain Chomet, Francja/Anglia 2010
  12. JESTEM Z TOBĄ, reż. Guido Chiesa , Włochy 2010
  13. KAJINEK reż.: Petr Jákl, Czechy 2010
  14. KAREN PŁACZE W AUTOBUSIE (Karen llora en un bus) reż.: Gabriel Rojas Vera, Kolumbia 2011
  15. KOLEJNY ROK, reż. Mike Leigh., Wielka Brytania 2010
  16. KOLOROWE WZGÓRZA, reż. Carlos César Arbeláez, Panama/Kolumbia 2010
  17. ŁONO (Méh) reż.: Benedek Fliegauf, Węgry/Niemcy/Francja 2010
  18. MAMAS & PAPAS, reż. Alice Nellis, Czechy 2010
  19. MISJA KADROWEGO (The Human Resources Manager) reż.: Eran Riklis, Izrael/Niemcy/Francja 2010
  20. NANNERL, MOZART’S SISTER, reż. Rene Feret, Francja, 2010
  21. NIE MA TEGO ZŁEGO (Smukke mennesker) reż.: Mikkel Munch-Fals, Dania 2010
  22. OBCA, reż. Feo Aladag, Niemcy 2010
  23. PARKING KRÓLÓW, reż. Valdís Óskarsdóttir, Islandia 2010
  24. POGORZELISKO (Incendies) reż.: Denis Villeneuve, Kanada 2010
  25. PONAD NAMI TYLKO NIEBO (Ü ber uns das all) reż.: Jan Schomburg, Niemcy 2011
  26. PRZYTUL MNIE, reż. Kaspar Munk, Dania 2010
  27. SCHRONIENIE, reż. François Ozon, Francja 2009
  28. SZUKAJĄC ERICA, reż. Ken Loach, Belgia, Francja, Hiszpania, Wielka Brytania, Włochy 2009
  29. WUJEK BOONMEE, KTÓRY POTRAFI PRZYWOŁAĆ SWOJE WCZEŚNIEJSZE WCIELENIA, reż. Apichatpong Weerasethakul, Francja, Hiszpania, Holandia, Niemcy, Wielka Brytania, Tajlandia 2010
  30. ALMANYA reż. Yasemin Samdereli, Niemcy 2010
  31. ARMADILLO - WOJNA JEST W NAS, reż. Janus Metz Pedersen, Dania 2010
  32. CHICO I RITA (Chico & Rita) reż.: Fernando Trueba, Javier Mariscal, Tono Errando, Hiszpania/Anglia 2010
  33. FRYZJERKA (Die Friseuse) reż.:Doris Dörrie, Niemcy 2010
  34. HISZPAŃSKI CYRK, reż. Álex de la Iglesia, Francja/Hiszpania 2010
  35. JASKINIA ZAPOMNIANYCH SNÓW, reż. Werner Herzog, Francja/Kanada/USA/Wielka Brytania 2010
  36. JEŚLI NIE MY TO KTO? (Wer wenn nich wir) reż.: Andres Veiel, Niemcy 2011
  37. KIEŁ, reż. Giorgos Lanthimos, Grecja 2009
  38. MIEJSKI SERWIS RANDKOWY, reż. Erika Hníková, Czechy/Słowacja 2010
  39. MIÓD, reż. Semih Kaplanoğlu, Niemcy/Turcja 2010
  40. MISS KICKI reż.: Hakon Liu, Szwecja 2009
  41. MOSKWA, BELGIA, reż. Christophe Van Rompaey, Belgia 2008
  42. NAWET DESZCZ (También la lluvia) reż.: Iciar Bollain, Hiszpania/Francja/Meksyk 2010
  43. PALACZ ZWŁOK, reż. Juraj Herz, Czechosłowacjaq 1969
  44. PUZZLE ( Rompecabezas ) reż.: Natalia Smirnoff, Argentyna/Francja 2009
  45. SEZON NA KACZKI, reż. Fernando Eimbcke, Meksyk 2004
  46. W LEPSZYM ŚWIECIE, reż. Susanne Bier, Dania/Szwecja 2010

 

AJAMI
reż.: Scandar Copti, Yaron Shani
scen.: Scandar Copti, Yaron Shani
zdj.: Boaz Yehonatan Yaacov
muz.: Rabiah Boukhari
w.: Fouad Habash (Nasri), Nisrine Rihan (Ilham), Elias Saba (Shata), Youssef Sahwani (Abu-Lias), Abu George Shibli (Sido), Ibrahim Frege (Malek), Scandar Copti (Binj), Shahir Kabaha (Omar)
prod.: Izrael/Niemcy 2009 (120 min)

Nominacja do Oscara ‘2010 za najlepszy film zagraniczny; Grand Prix, nagroda za najlepszy scenariusz oraz nagroda publiczności na MFF w Salonikach ‘2009; Grand Prix na MFF w Jerozolimie ‘2009; Złota Kamera za najlepszy debiut na MFF w Cannes ‘2009; nagrody Izraelskiej Akademii Filmowej ‘2009 za najlepszy film, reżyserię, scenariusz, montaż i muzykę; nagroda za najlepszy debiut na MFF w Londynie ‘2009

W „Ajami” przeplatają się losy różnych bohaterów. W jednej z pierwszych scen chłopiec reperuje na ulicy samochód. Z przejeżdżającego motocykla padają strzały. Nie były przeznaczone dla niego. Chłopiec ginie zamiast kolegi Omara, nad którego rodziną wisi wyrok mafii, bo wuj restaurator zabił wymuszającego haracz gangstera. Lokalny boss chce pomóc zagrożonej rodzinie, ale ta pomoc kosztuje. Palestyńczyk Malik pracuje nielegalnie w Jaffie, by zdobyć pieniądze na operację ciężko chorej matki. Omar i Malik zaczynają razem wchodzić w brudne interesy.

 

AMADOR
reż.: Fernando León de Aranoa
scen.: Fernando León de Aranoa
zdj.: Ramiro Civita
muz.: Lucio Godoy
w.: Magaly Solier (Marcela), Celso Bugallo (Amador), Pietro Sibille (Nelson), Sonia Almarcha (Jolanda), Juan Alberto de Burgos (sprzedawca), Fanny de Castro (Puri), Raquel Pérez (farmaceuta), Christian Sampedro (sprzedawca)
prod.: Hiszpania 2010 (112 min)

Marcela mieszka ze swoim mężem Nelsonem, który zajmuje się sprzedażą kradzionych kwiatów. Dziewczyna musi podjąć pracę, by pomóc spłacić nową lodówkę, niezbędną do przechowywania roślin w gorącym, hiszpańskim klimacie. Zostaje zatrudniona przez córkę starszego, schorowanego mężczyzny Amadora, którym ma się opiekować. Z początku relacje Marceli i jej podopiecznego wydają się oschłe i zdystansowane, ale wraz z upływem czasu ta dwójka nawiązuje sympatyczną nic porozumienia, ciesząc się obcowaniem ze sobą nawzajem.

 

CYRK COLUMBIA (Cirkus Columbia)
reż.: Danis Tanović
scen. (na podst. powieści Ivicy Djikicia): Danis Tanović
zdj.: Walther van den Ende
w.: Miki Manojlović (Divko Buntić), Boris Ler (Martin Buntić), Mira Furlan (Lucija), Jelena Stupljanin (Azra), Mario Knezović (Pivac), Milan Štrljić (Ranko Ivanda), Svetislav Goncić (Savo), Almir Mehić (Bili)
prod.: Słowenia/Bośnia i Hercegowina/Serbia/Belgia/Francja/Niemcy/Wielka Brytania 2006 (113 min)

Akcja "Cyrku Columbia" rozgrywa się w roku 1991, pomiędzy dwoma poważnymi rozpadami komunizmu. Z jednej strony upadł właśnie Mur Berliński, z drugiej nadciągała burza zmian w całej Bośni i Hercegowinie. Do ojczyzny powraca Divko. Nowobogacki materialista przyjeżdża z Niemiec z młodą kobietą u boku i portfelem wypchanym markami. W zniszczonej i szukającej autorytetów ojczyźnie szybko staje się lokalnym decydentem. Z łatwością załatwia eksmisję byłej żony, kupuje do renowacji salon fryzjerski, a gdy w końcu zaginie jego przynosząca szczęście kotka Bonny, będzie jej szukać całe miasteczko.

 

CZARNY OCEAN (Noir Océan)
reż.: Marion Hänsel
scen.: Marion Hänsel
zdj.: Jan Vancaillie
muz.: René-Marc Bini
w.: Adrien Jolivet (Moriaty), Nicolas Robin (Massina), Romain David (Da Maggio), Alexandre de Seze (Glass), Jean-Marc Michelangeli (porucznik), Steve Tran (Schaff), Nicolas Gob (Mayer), Antoine Laurent (Lining)
prod.: Belgia/Francja/Niemcy 2010 (87 min)

Młodzi chłopcy płyną na statku wojskowym na poligon prób atomowych – Mururoa. Reżyser w genialny sposób oddaje dysonans między światem marzeń bohaterów, a rzeczywistością terroru. Mimo, że nie wiedzą iż transportują bombę atomową, której wybuch dane im będzie obserwować, zauważalne jest w ich ruchach i gestach niezidentyfikowane napięcie.

 

DO SZPIKU KOŚCI
reż.: Debra Granik
scen. (na podst. powieści Daniela Woodrella): Debra Granik, Anne Rosellini
zdj.: Michael McDonough
muz.: Dickon Hinchliffe
w.: Jennifer Lawrence (Ree Dolly), John Hawkes (Teardrop), Lauren Sweetser (Gail), Kevin Breznahan (mały Arthur), Isaiah Stone (Sonny), Shelley Waggener (Sonya), Ashlee Thompson (Ashlee), Valerie Richards (Connie)
prod.: USA 2010 (100 min)

Nominacje do Oscara ‘2010 za najlepszy film, scenariusz adoptowany, najlepszą rolę kobiecą (J. Lawrence) i drugoplanową rolę męską (J. Hawkes); Grand Prix oraz nagroda za najlepszy scenariusz na Sundance Film Festival ‘2010; nagrody za reżyserię i najlepszą rolę kobiecą na MFF w Seattle ‘2010

Jessup Dolly wyszedł właśnie z więzienia. Tylko dlatego, że zdecydował się zastawić ziemię, czyli to wszystko, co pozostało żyjącej na krawędzi ubóstwa rodzinie, jako gwarancję swojej obecności na procesie. By zapewnić sobie i najbliższym podstawowe środki od życia, zajmował się gotowaniem metaamfetaminy. Z takie rzeczy ot tak nie wypuszczają, musiał więc sypać. A skoro sypał, naturalną koleją rzeczy zmuszony był po wyjściu z aresztu jak najszybciej zniknąć. Rolę Jessupa w rodzinie przejmuje jego 17-letnia córka Ree. Dziewczyna zresztą zastępuje nie tylko ojca, bowiem matka cierpiąca na chorobę psychiczną zupełnie nie reaguje na bodźce zewnętrzne, przez co bardziej przypomina jeszcze jedno wymagające opieki dziecko, niż żywicielkę rodziny. Dla dwójki młodszego rodzeństwa nastoletnia siostra jest zatem wszystkim.

 

DRAPACZ CHMUR (Skyskraber)
reż.: Rune Schjøtt
scen.: Rune Schjøtt
zdj.: Marcel Zyskind
muz.: Jonas Bjerre
w.: Lukas Thorsteinsson (Jon), Marta Holm (Edith), Morten Suurballe (ojciec Jona), Lars Brygmann (Helge), Rikke Louise Andersson (Vivi)
prod.: Dania 2010 (90 min)

Spędza on całe dnie pomagając swojej matce alkoholiczce w weterynaryjnym fachu i szpiegując sąsiadów z kumplem Benem. Jego uwagę zwraca niewidoma dziewczyna Edith, prowadząca wraz z wiecznie uśmiechniętym ojcem sklep spożywczy. Zainteresowanie atrakcyjną Edith staje się obsesyjne. Niewidoma dziewczyna również zamierza zacieśnić relacje z Jonem by zrealizować swój plan jak najszybszej utraty dziewictwa. Napotykają jednak na szereg trudności - od działań ojców nieakceptujących procesu dojrzewania swoich chorych dzieci począwszy, po problemy natury fizjologicznej – Jon cierpi na stulejkę uniemożliwiającą mu zbliżenie seksualne.

 

FLAMENCO, FLAMENCO
reż.: Carlos Saura
scen.: Carlos Saura
zdj.: Vittorio Storaro
w.: Sara Baras, José Miguel Carmona, Montse Cortés, Paco de Lucía, Farruquito, Israel Galván, José Mercé, Estrella Morente, Soledad Morente, Niña Pastori
prod.: Hiszpania 2010 (100 min)

"To nie jest ortodoksyjne, klasyczne flamenco, ale flamenco, które pozostając w ramach tego gatunku integruje w sobie różne rodzaje muzyki i otwiera się na inne kultury. Pokazujemy flamenco takie, jakie jest dzisiaj, w szerszym niż klasyczny horyzoncie" - mówił Saura.

 

GOETHE!
reż.: Philipp Stölzl
scen.: Philipp Stölzl, Christoph Muller, Alexander Dydyna
zdj.: Kolja Brandt
muz.: Ingo L. Frenzel

w.: Alexander Fehling (Goethe), Miriam Stein (Lotte Buff), Moritz Bleibtreu (Albert Kestner), Volker Bruch (Wilhelm Jerusalem), Burghart Klaussner (pan Buff), Henry Hubchen (ojciec Goethego), Xaver Hutter (przyjaciel Goethego)
prod.: Niemcy 2010 (102 min)

Jest rok 1772. Młody Johann Goethe studiuje prawo na Uniwersytecie w Strasburgu. Studia jednak mają dla niego mniej uroku niż inne sfery życia, toteż jego praca dyplomowa kończy się niepowodzeniem. Skazany za karę przez ojca na życie na prowincji (miasteczko Wetzlar) Goethe skupia się na poszukiwaniach sensu życia. Jego życie odmienia się w momencie spotkania Lotte Buff. Płomienny romans zostaje zakłócony przez ujawnienie faktu, iż kochanka zaręczona jest już z kimś innym i nie sprzeciwi się woli rodziców.

 

HAPPY, HAPPY (Sykt lykkelig)
reż.: Anne Sewitsky
scen.: Ragnhild Tronvoll
zdj.: Anna Myking
muz.: Stein Berge Svendsen
w.: Agnes Kittelson (Kaja), Henrik Rafaelsen (Sigve), Maibritt Saerens (Elisabeth), Joachim Rafaelsen (Eirik), Oskar Hernæs Brandsø (Theodor), Ram Shihab Ebedy (Noa)
prod.: Norwegia 2010 (85 min)

Grand Prix na MFF w Sundance’ 2011

Kaja i Eirik to na pierwszy rzut oka dobre małżeństwo, wychowujące syna na uboczu cywilizacji. Ich życie zmienia się po decyzji o wynajęciu drugiego domu parze z adoptowanym dzieckiem.

 

HEJ, SKARBIE (Precious)
reż.: Lee Daniels
scen. (na podst. powieści „Push” Sapphire): Geoffrey Fletcher
zdj.: Andrew Dunn
muz.: Mario Grigorov
w.: Gabourney Sidibe (Clareece “Precious” Jones), Mo’Nigue (Mary), Paula Patton (panna Rain), Mariah Carey (pani Weiss), Lenny Kravitz (John), Nealla Gordon (pani Lichtenstein), Stephanie Andujar (Rita)
prod.: USA 2009 (110 min)

Oscary ‘2009 za scenariusz adaptowany i drugoplanową rolę kobiecą (Mo’Nigue); nagroda publiczności na MFF w Toronto ‘2009; Nagroda Jury za reżyserię, Nagroda Specjalna Jury za rolę kobiecą (Mo’Nigue) oraz nagroda publiczności na Sundance Film Festival ‘2009; nagroda za rolę kobiecą (Mo’Nigue) oraz nagroda FIPRESCI na MFF w Sztokholmie ‘2009; nagroda publiczności na MFF w San Sebastian ‘2009; Złoty Glob ‘2009 za drugoplanową rolę kobiecą (Mo’Nigue); nagroda publiczności na MFF w Chicago ‘2009

Precious nie umie ani pisać, ani czytać. Wciąż chodzi do podstawówki, mimo że skończyła 16 lat. A także od wielu lat gwałcona jest przez własnego ojca, który właśnie spłodził jej drugie dziecko (pierwsze urodziło się z zespołem Downa). Wyśmiewana przez rówieśników, terroryzowana przez matkę, która traktuje ją jak rywalkę i służącą, szuka schronienia w świecie fikcji. Wyobrażenie siebie jako gwiazdy kina, estrady czy wybiegu pojawia się za każdym razem, gdy bohaterka jest bita i poniżana.

 

ILUZJONISTA
reż.: Sylvain Chomet
scen. (na podst. oryginalnego scenariusza Jacques’a Tati): Sylvain Chomet
muz.: Sylvain Chomet
prod.: Francja/Anglia 2010 (90 min)

Europejska Nagroda Filmowa ‘2010 za najlepszy film animowany; nominacja do Złotych Globów ‘2010 za najlepszy film animowany; nominacja do Oscara ‘2010 za najlepszy pełnometrażowy film animowany

Edynburg, koniec lat 50. ubiegłego wieku. Staroświecki magik Tatischeff nie nadąża za modami. Jego czas się skończył, magia przestała działać. Iluzjonista postanawia jednak raz jeszcze podjąć walkę z losem. Pakując mizerny dobytek, rusza do miejsc, w których – być może – zostanie doceniony.

 

JESTEM Z TOBĄ (Io sono con te)
reż.: Guido Chiesa
scen.: Guido Chiesa, Nicoletta Micheli, Filippo Kalomenidis
zdj.: Gherardo Gossi
muz.: Nicola Tescari
w.: Fabrizio Gifuni (mędrzec), Carlo Cecchi (Herod), Giorgio Colangeli (mędrzec), Jerzy Stuhr (Mędrzec), Ahmed Afiene (Mardocheo), Nadia Khlifi (Maria), Mustapha Benstiti (Józef), Mohamed Idoudi (Jezus)
prod.: Włochy 2010 (103 min)

Kto by się spodziewał, że historię Marii z Nazaretu można opowiedzieć z innej perspektywy niż podaje Nowy Testament i zrobić to inaczej niż uwiecznione zostało w dotychczasowych, podobnych do siebie ekranowych hagiografiach. Ta historia ma tutaj wymiar w pełni realistyczny. To opowieść o młodej dziewczynie wydanej za dużo od niej starszego mężczyznę, przy którym dopiero uczy się życia. Nie ma tu cudów typu zapłodnienie in vitro za pomocą gołębia, czy wyprawy trzech nadzianych gości do miejsca jej połogu. Jest za to bardzo wyraziście pokazane społeczne tło i psychiczne dojrzewanie Marii do roli żony i matki.

Maria rodzi Jezusa i zajmuje się jego wychowaniem. Do momentu kiedy dorastający młodzieniec podejmuje dialog ze starszymi w świątyni. To moment jego publicznej inicjacji, po której wyrusza w świat. U progu dojrzałości opuszcza rodzinny dom, jak czyni to wielu współczesnych nastolatków. A Maria nawet nie próbuje go powstrzymać, pogodzona z losem.

 

KAJINEK
reż.: Petr Jákl
scen.: Petr Jákl, Marek Dobeš
zdj.: F. A. Brabec
muz.: Václav Noid Bárta
w.: Konstanty Ławronienko (Jiři Kajinek), Tatiana Vilhelmová (Pokorova), Bogusław Linda (Dolezal), Michal Dlouhý (Lecko), Werner Daehn (Perner), Vladimír Dlouhý (Novotny), Václav Bárta (Krizek), Deana Horváthová (sędzia Gorecka), Ken Duken (Bukovsky), Hynek Cermák (Bachar Pakosta)
prod.: Czechy 2010 (118 min)

Jiři Kajínek istnieje naprawdę. Dziś siedzi w czeskim więzieniu. Pisze wnioski o ułaskawienie, jego sprawa trafiła do Trybunału w Strasburgu. Na stronie www.jirikajinek.cz rzesza jego sympatyków przekonuje, że Kajinek siedzi w więzieniu za czyn, którego nie popełnił, a wszystkiemu winny jest spisek, w którym biorą udział wysoko postawieni czescy politycy i policjanci.

 

KAREN PŁACZE W AUTOBUSIE (Karen llora en un bus)
reż.: Gabriel Rojas Vera
scen.: Gabriel Rojas Vera
zdj.: Manuel Castañeda
muz.: Rafaél Escandon
w.: Angela Carrizosa (Karen), Diego Galindo (César), María Ángelica Sánchez (Patricia), Juan Manuel Diaz (Eduardo)
prod.: Kolumbia 2011 (98 min)

Dlaczego Karen płacze? Bo podjęła decyzję, w której chce wytrwać, a nie wie, czy wystarczy jej sił i odwagi. Do tej pory była tylko formalnie niewykształconą, acz oczytaną kurą domową, dodatkiem do męża biznesmena, pragmatyka i ignoranta w sprawach sztuki. Postanawia więc odejść od niego, wyzwolić się z okowów przyziemności i zacząć w pełni samodzielne, inspirujące życie. Pakuje swoje rzeczy w jedną walizkę i w środku nocy wynajmuje w centrum Bogoty tani, obskurny pokoik, do którego trudno jej będzie przywyknąć…

 

KOLEJNY ROK (Another Year)
reż.: Mike Leigh
scen.: Mike Leigh
zdj.: Dick Pope
muz.: Gary Yershon
w.: Jim Broadbent (Tom), Ruth Sheen (Gerri), Lesley Manville (Mary), Oliver Bradley (Ronnie), Martin Savage (Carl), Karina Fernandez (Katie), Imelda Staunton (Janet), Michele Austin (Tanya)
prod.: Wielka Brytania 2010 (129 min)

Nagroda jury ekumenicznego na MFF w Cannes ‘2010; nagroda dla najlepszej aktorki (L. Manville) na MFF w Santa Barbara ‘2011; nominacja do Oscara ‘2010 za scenariusz oryginalny

 Psycholożka Jerry zaprasza do domu Mary, koleżankę z przychodni - samotną, śmieszną, nieszczęśliwą, nieznośną. Mary chce ogrzać się w cieple rodziny Jerry'ego i Toma, czuje się w ich domu jak u siebie. Przygarnięta - zaczyna intrygować, rządzić. Równocześnie widać, jak bardzo jest bezbronna. Jerry w pewnym momencie uznaje, że Mary jest niebezpieczna. Wymawia jej dom... 

 

KOLOROWE WZGÓRZA (Los colores de la montaña)
reż.: Carlos César Arbeláez
scen.: Carlos César Arbeláez
zdj.: Oscar Jiménez
muz.: Camilo Montilla
w.: Hernán Mauricio Ocampo (Manuel), Nolberto Sánchez (Julián), Genaro Aristizábal (Poca Luz), Natalia Cuéllar, Hernán Méndez (Ernesto), Antonio Galeano (ojciec Juliána)
prod.: Kolumbia 2010 (88 min)

Nagroda za najlepszy debiut na MFF w San Sebastian ‘2010

Opowieść skupia się na życiu kilku dzieciaków z niewielkiej i systematycznie pustoszejącej wioski w górskich rejonach Kolumbii. Pochłania ich bowiem pasja piłkarska: każdą wolną chwilę spędzają na grze w nogę. Do czasu gdy nowiutka piłka Manuela zostanie wykopana na pole minowe. Próby odzyskania cennej futbolówki stanowią centralną oś akcji, pełną ciepłego humoru, żywych dialogów i zabawnych sytuacji, podszytych jednak grozą sytuacji – w końcu to pole minowe, a nie ogródek niesympatycznego sąsiada.

 

ŁONO (Méh)
reż.: Benedek Fliegauf
scen.: Benedek Fliegauf
zdj.: Péter Szatmári
muz.: Max Richter
w.: Eva Green (Rebecca), Matt Smith (Thomas), Lesley Manville (Judith), Peter Wight (Ralph), István Lénárt (Henry), Hannah Murray (Monica), Natalia Tena (Rose), Ella Smith (Molly), Wunmi Mosaku (Erica), Alexander Goeller (Marc), Gina Stiebitz (Dima), Amanda Lawrence (nauczyciel)
prod.: Węgry/Niemcy/Francja 2010 (111 min)

„Łono” to opowieść o kobiecie, która zwraca się ku klonowaniu by odzyskać ukochanego z dzieciństwa (Matt Smith), po tym gdy ten zginął w tragicznym wypadku samochodowym. Jej zżycie z młodym chłopcem, którego wychowuje rodzi wiele kontrowersji.

 

MAMAS & PAPAS
reż.: Alice Nellis
scen.: Alice Nellis
zdj.: David Čalek, Matěj Cibulka
muz.: Jan Ponocný, Buty
w.: Zuzana Bydžovská (Irena), Zuzana Čapková (Zuzana), Filip Čapka (Filip), Martha Issová (Tereza), Michal Čapka(Michal), Natalja Volková(Aljona), Ivan Shvedoff(Saša), Petr Franěk(Petr), Václav Jiráček(Vašek)
prod.: Czechy 2010 (110 min)

 „Mamas & Papas" to gorzka, ale chwilami zbyt pretensjonalna opowieść o ludziach, dla których dziecko może być kimś najbardziej pożądanym, ale także ciężarem, niefortunną życiową wpadką. Oglądamy przeplatające się historie czterech par. Całość spina historia lekarki (Bydžovská), specjalistki od niepłodności, cierpiącej po stracie córeczki.

Para jej pacjentów tak bardzo pragnie dziecka, że ich seks staje się jedynie mechaniczną czynnością. W innych związkach to kobiety podejmują ostateczne decyzje: jedna o aborcji, druga – o oddaniu niemowlaka do adopcji.

 

MISJA KADROWEGO (The Human Resources Manager)
reż.: Eran Riklis
scen. (na podst. powieści Abrahama B. Jehoshua): Noah Stollman
zdj.: Rainer Klausmann
muz.: Cyril Morin
w.: Mark Ivanir (kadrowy), Gila Almagor (wdowa), Reymond Amsalem (rozwódka), Noah Silver (chłopiec), Guri Alfi (Weasel), Irina Petrescu (babcia), Julian Negulesco (wicekonsul), Bogdan E. Stanoevitch (były mąż), Papil Panduru (kierowca), Rosina Kambus
prod.: Izrael/Niemcy/Francja 2010 (103 min)
Nagrody Izraelskiej Akademii Filmowej’ 2010 za najlepszy film, reżyserię, scenariusz, drugoplanową rolę kobiecą (R. Kambus) i dźwięk

Tytułowy kadrowy, który dostał zadanie „opanowania” nagłośnionej przez lokalną gazetę sprawy tragicznej śmierci byłej pracownicy swojej firmy, chciałby być dobrym człowiekiem, ale już dawno zaprzedał się światu wielkich pieniędzy i zacierania granic odpowiedzialności. Dziennikarz, który „wyśledził skandal”, nagina emocjonalnie artykuły, by poruszyć „swoich zobojętniałych czytelników”, jednocześnie przekraczając różnorakie granice, by teksty były opatrzone odpowiednimi zdjęciami. A szefowa ogromnej jerozolimskiej piekarni, w której pracowała zmarła, robi wszystko, by nie utracić przypadkiem dobrego PR-owego wizerunku swojej firmy.

 

NANNERL, SIOSTRA MOZARTA (Nannerl, la Solur de Mozart)
reż.: René Féret
scen.: René Féret
zdj.: Benjamín Echazarreta
muz.: Marie-Jeanne Serrero

w.: Marie Féret (Nannerl Mozart), Marc Barbé (Léopold Mozart), Delphine Chuillot (Anna-Maria Mozart), David Moreau (Wolfgang Mozart), Clovis Fouin (następca tronu), Lisa Féret (Louise de France), Adèle Leprêtre (Victoire de France), Valentine Duval (Sophie de France)
prod.: Francja 2010 (120 min)

Pomysł na film był ciekawy: przybliżyć nam Nannerl Mozart, siostrę słynnego geniusza, traktując ją w tej opowieści jako postać centralną, na której skupia się cała nasza uwaga, podczas gdy Amadeusza ustawia się gdzieś tam na boczku, mimo że jest on oczkiem w głowie swojego ojca, który obwozi własne dzieci po wszystkich monarszych dworach Europy, faworyzując wyraźnie syna. I właśnie na tym polega problem Nannerl, która wydaje się być nie mniej utalentowana niż jej młodszy brat, tyle że – jako że jest kobietą – nie jest ona traktowana poważnie jako muzyk.

 

NIE MA TEGO ZŁEGO (Smukke mennesker)
reż.: Mikkel Munch-Fals
scen.: Mikkel Munch-Fals
zdj.: Eric Kress
w.: Bodil Jørgensen (Ingeborg), Sebastian Jessen (Jonas), Henrik Prip (Anders), Mille Lehfeldt (Anna), Stefan Pagels Andersen (Jonas' ex bofælle), Michelle Bjørn-Andersen (Tove), Ida Dwinger (Hanne), Karl-Erik Falkentorp (Flemming), Mia Lyhne (Vivian), Camilla Lykke (Kvinde), Rasmus Bjerg (sprzedawca w sklepie)
prod.: Dania 2010 (93 min)

Film jest zbudowany z czterech równoległych wątków, opowiadających o czterech zagubionych ludziach. Ingeborg właśnie przeszła na emeryturę i pochowała swojego męża. Całe dnie spędza, wpatrując się w telewizor. Pewnego wieczoru jej pogłębiające się poczucie osamotnienia prowadzi do dość niekonwencjonalnego spotkania.

Jonas jest młodym, przystojnym mężczyzną, który nie może jak jego rówieśnicy, oddać się beztroskiej zabawie, bo musi sam zarobić na swoje utrzymanie. Praktycznie jedynym atutem jakim dysponuje, jest jego wygląd.

 Anna dochodzi do siebie po amputacji piersi. Kobieta próbuje odnaleźć na nowo siebie i swoje ciało. Jednak wciąż nie może pozbyć się urazu psychicznego, który pozostał po operacji.

Anders prowadzi pozornie dość zwyczajne życie, ale pod powierzchnią skrywa się mroczny sekret i pewna chora skłonność. Niespodziewanie, losy wszystkich postaci zostaną połączone kilkoma przypadkowymi spotkaniami.

KATALOG - OffPlusCamera

 

OBCA (Die Fremde)
reż.: Feo Aladag
scen.: Feo Aladag
zdj.: Judith Kaufmann
muz.: Max Richter, Stephane Moucha
w.: Sibel Kekilli (Umay), Derya Alabora (Halyme), Nizam Schiller (Cem), Tamer Yigit (Mehmet), Settar Tanriogen (Kader ), Serhad Can (Acar), Almila Bagriacik (Rana), Alwara Höfels (Atife)
prod.: Belgia/Niemcy/Francja 2010 (119 min)

Grand Prix na MFF w Sao Paolo’ 2010; nagroda publiczności na MFF w Montrealu’ 2010; Grand Prix i nagroda publiczności na MFF w Gandawie’ 2010; Niemieckie Nagrody Filmowe’ 2010 – Złota: za kreację aktorską (S. Kekilli) i Brązowa: za najlepszy film

Umay (wybitna Sibel Kekilli, pamiętna Sibel z "Głową w mur" Fatiha Akina) wpada w sidła nieudanego małżeństwa z Turkiem. W domu poddaje się ją terrorowi i przemocy, rodzina męża wyraźnie jej nie sprzyja. Raj staje się piekłem. Dla dobra swego, ale przede wszystkim dla dobra małego synka, Cema, Umay postanawia uciec od rodziny. W różnych miejscach w kraju podejmuje próby odbudowania szczęścia w życiu, jednak turecka rodzina nie zamierza jej na to pozwolić. Przeszłość wciąż ją prześladuje, a urażona duma męża domaga się zemsty na kobiecie. Niedawni bliscy stają się obcy, coraz bardziej agresywni, zapominają o skrupułach i podejmuje krwawą walkę o wyrwanie syna z rąk Umay.

 

PARKING KRÓLÓW (Kongavegur)
reż.: Valdís Óskarsdóttir
scen.: Valdís Óskarsdóttir
zdj.: Bergsteinn Björgúlfsson
w.: Björn Hlynur Haraldsson (Önni), Daniel Brühl (Rupert), Gísli Örn Garðarsson (Júníor), Hanna María Karlsdóttir (Ásta), Ingvar Eggert Sigurðsson (BB), Kristbjörg Kjeld (María), Margrét Vilhjálmsdóttir (Inga), Nanna Kristín Magnúsdóttir (Sallý), Nína Dögg Filippusdóttir (Rósa)
prod.: Islandia/Niemcy/Wielka Brytania 2010 (100 min)

Rzecz dzieje się na kempingu, który pełni funkcję osady. Jej mieszkańcy – fascynująca galeria oryginałów – mieszkają w przyczepach i liczą na to, że los, który uczynił z nich wyrzutków, jeszcze się do nich uśmiechnie. Przyjazd dorosłego syna jednego z mieszkańców osady zakłóca panujący w niej pozornie spokój i doprowadza do diametralnych zmian zarówno w życiu jej, jak i życiu młodego mężczyzny.

 

POGORZELISKO (Incendies)
reż.: Denis Villeneuve
scen.: Wajdi Mouawad, Denis Villeneuve
zdj.: André Turpin
muz.: Grégoire Hetzel
w.: Lubna Azabal (Nawal Marwan), Mélissa Désormeaux-Poulin (Jeanne Marwan), Maxim Gaudette (Simon Marwan), Rémy Girard (notariusz), Abdelghafour Elaaziz (Abou Tarek), Mohamed Majd (Chamseddine), Nabil Sawalha (Fahim), Baya Belal (Maika)
prod.: Kanada 2010 (130 min)

Nominacja do Oscara ‘2010 za najlepszy film zagraniczny ; Grand Prix na  MFF w Warszawie ‘2010

(...) Nawal Marwan, bohaterka filmu występująca tylko w retrospekcjach, pozostawiła po sobie tajemniczy testament. Jej dzieci, dorosłe już bliźniaki Jeanne i Nicolas, mają odszukać ojca i brata i każdemu z nich wręczyć list. Tyle że ich ojciec ponoć nie żyje, a o bracie nigdy nie słyszeli. Wykonanie do końca postanowień testamentu – to znaczy wypisanie nazwiska matki na kamieniu nagrobnym, będzie więc możliwe dopiero po trudnym prywatnym śledztwie. Jeanne wyrusza z Kanady na Bliski Wschód, do Libanu, by szukać śladów matki w Bejrucie, w którym studiowała i w wiosce, z której pochodziła.

 

PONAD NAMI TYLKO NIEBO (Ü ber uns das all)
reż.: Jan Schomburg
scen.: Jan Schomburg
zdj.: Marc Comes
muz.: Steven Schwalbe, Tobias Wagner
w.: Georg Friedrich (Alexander), Sandra Hüller (Martha), Felix Schmidt-Knopp (Paul),
Kathrin Wehlisch (Trixi), Valery Tscheplanowa (Anja), Stephan Grossmann (Bruno Heimann), Aljoscha Stadelmann (Bernd), Julia Wieninger (Monika)
prod.: Niemcy 2011 (88 min)

Gdy Paul popełnia samobójstwo, jego żona Martha nie może w to uwierzyć. Co prawda, ostatnio dziwnie się zachowywał, ale nic nie wskazywało, żeby po jego głowie krążyły aż tak drastyczne rozwiązania. Z czasem jednak żałoba kobiety zamienia się w nienawiść: z dnia na dzień odkrywa coraz więcej sekretów męża, które układają się w drugie życie, prowadzone za jej plecami.

 

PRZYTUL MNIE (Hold om mig)
reż.: Kaspar Munk
scen.: Jannik Tai Mosholt
zdj.: David Katznelson
muz.: Mikael Simpson
w.: Julie Andersen (Sara), Frederik Christian Johansen (Mikkel), Sofia Cukic (Louise), Hicham Najid (Hassan), Wili Julius Findsen (Jonas), Charlotte Fich (mama Sary), Bjarne Henriksen (ojciec Mikkela), Helene Egelund (matka Mikkela)
prod.: Dania 2010 (80 min)

W filmie Munka młodzi ludzie, którzy stają się prowodyrami inscenizowanego gwałtu na swojej szkolnej koleżance są winni, lecz ich wina choć podlega surowej moralnej ocenie ma różne odcienie. Reżyser nikogo nie usprawiedliwia, nie tłumaczy, lecz także nie piętnuje. Nie wytyka młodych oprawców palcem, mimo że dopuścili się karygodnego czynu. Zamiast tego, nastoletnią ofiarę i samych dręczycieli zestawia ze sobą wskazując na łączące ich podobieństwa.

 

SCHRONIENIE (Le refuge)
reż.: François Ozon
scen.: Mathieu Hippeau, François Ozon
zdj.: Mathias Raaflaub
muz.: Louis-Ronan Choisy
w.: Isabelle Carré (Mousse), Louis-Ronan Choisy (Paul), Pierre-Louis Calixte (Serge), Melvil Poupaud (Louis), Claire Vernet (matka), Jean-Pierre Andréani (ojciec)
prod.: Francja 2009 (88 min)

Nagroda Specjalna Jury na MFF w San Sebastian ‘2009

Zaczyna się jak zwykle od egzystencjalnej katastrofy. Dwoje młodych ludzi – Mousse i Louis szuka ucieczki w narkotycznym sztucznym raju. Są już w tym stadium, w którym zamknięci w mieszkaniu czekają na dealera. Nie wstają juz z łóżka i z trudem znajdują miejsca, w które można wkłuć strzykawkę z heroiną. Louis umiera z przedawkowania, a odratowana Mousse w szpitalu dowiaduje się, że jest w ciąży. Wyprowadza się z Paryża do małego domku nad morzem. Kilka miesięcy później przyjeżdża do niej brat Louisa – Paul.

 

SZUKAJĄC ERICA (Looking for Eric)
reż.: Ken Loach
scen.: Paul Laverty
zdj.: Barry Ackroyd
muz.: George Fenton
w.: Steve Evets (Eric Bishop), Eric Cantona (Eric), Stephanie Bishop (Lily), Gerard Kearns (Ryan), Stafan Gumbs (Jess), Lucy-Jo Hudson (Sam), Cole Williams (Daisy)

prod.: Anglia/Francja/Włochy/Belgia/Hiszpania 2009 (116 min)

Futbol pełni tu rolę nie tyle sportowej atrakcji, co gabinetu psychoterapeutycznego, w którym sfrustrowany, zalękniony, stale popełniający życiowe błędy listonosz (Steve Evets) odnajduje wiernych przyjaciół, rodzinne wsparcie, poczucie grupowej solidarności. Co najważniejsze, otrzymuje też dar w postaci duchowej pomocy od swego piłkarskiego idola.

 

WUJEK BOONMEE, KTÓRY POTRAFI PRZYWOŁYWAĆ SWOJE POPRZEDNIE WCIELENIA (Loong Boonmee raleu c hat)
reż.: Apichatpong Weerasethakul
scen.: Apichatpong Weerasethakul
zdj.: Yukontorn Mingmongkon, Sayombhu Mukdeeprom
w.: Thanapat Saisaymar (Boonmee), Sakda Kaewbuadee (Tong), Jenjira Pongpas (Jen), Natthakarn Aphaiwonk (Huay), Geerasak Kulhong (syn), Kanokporn Thongaram (Roong), Samud Kugusang (Jaai), Mongkolprasert (księżniczka)
prod.: Tajlandia/Anglia/Francja/Niemcy/Hiszpania/Holandia 2010 (114 min)

Złota Palna na MFF w Cannes ‘2010

Za każdym razem moment przejścia na drugą stronę odbywa się inaczej. Syn przemienia się w małpoluda po wieloletnim współżyciu z tajemniczą istotą. Księżniczka, po odbyciu stosunku seksualnego z sumem, rozpływa się w wodzie, po czym odradza w formie stada komarów. Wujek Boonmee, który ma złą karmę (zabijał komunistów), znał swoje wcześniejsze wcielenia (m.in. jako byka), odchodzi w zaświaty, ale pewności, w jakiej formie powróci, nie ma.

 

ALMANYA (Almanya – Willkommen In Deutschland)
eż.: Yasemin Samdereli
scen.: Yasemin Samdereli, Nesrin Samdereli
zdj.: The Chau Ngo
muz.: Gerd Baumann
w.: Vedat Erincin (stary Husajn), Fahri Yardim (młody Husajn), Aylin Tezel (Canan), Lilay Huser (stara Fatma), Demet Gül (mloda Fatma), Denis Moschitto (Ali), Rafael Koussouris (Cenk), Petra Schmidt-Schaller (Gabi)
prod.: Niemcy 2010 (97 min)

Niemieckie Nagrody Filmowe ‘2011 – Srebrna: za najlepszy film; Złota: za najlepszy scenariusz

Kiedy w latach 60. Husajn ściągał swoją rodzinę, w oczach jego najmłodszego synka Niemcy były rajem coca-coli. Oszroniona, niewyczerpana butelka nawiedzała go w snach. Zarazem był to kraj groźny, gdzie ludzie "jedzą świninę i czczą ukrzyżowanego boga, którego także jedzą". Niemcy są brudni - uważała żona Husajna. Po przyjeździe w wynajętym mieszkaniu nie mogła się doczyścić klozetu: bo nie wiadomo, jakie bakterie mają ci Niemcy! Dzieci łatwo się zaaklimatyzowały. Jakiś czas straszył je krzyż na ścianie, ale marzyły o choince ze świeczkami, kolędach i prezentach od Świętego Mikołaja.

 

ARMADILLO. WOJNA JEST W NAS (Armadillo)
reż.: Janus Metz
scen.: Kasper Torsting
zdj.: Lars Skree
muz.: Uno Helmerson
prod.: Dania 2010 (100 min)

Nagroda Tygodnia Krytyki na MFF w Cannes’ 2010; nagroda publiczności na Planete Doc Film Festival’ 2011           

W dokumentalnej opowieści o żołnierzach z obozu Armadillo odbija się cały sens i cały bezsens wojny. Bez pacyfistycznych przemów, bez dramatyzacji, wszystko jest tu wpisane w obraz, wynika z biegu wypadków, z samej relacji wiernej rzeczywistości.

 

CHICO I RITA (Chico & Rita)
reż.: Fernando Trueba, Javier Mariscal, Tono Errando
scen.: Fernando Trueba, Ignacio Martinez de Pisón
muz.: Bebo Valdés
w.: Limara Menses (Rita – głos), Eman Xor Oña (Chico – głos), Mario Guerra (Ramon – głos)
prod.: Hiszpania/Anglia 2010 (94 min)

Szansę zrobienia kariery w Nowym Jorku dostają tytułowi Chico i Rita. Młodzi, piękni, zdolni. Od pierwszych scen (erotycznych zwłaszcza) wiemy, że połączyła ich nie tylko miłość do muzyki. Wiemy też (bo twórcy wybiegają w przyszłość i pokazują nam samotnego, pomarszczonego Chico), że nie będzie im dane spędzić razem życia. Na drodze staną im z jednej strony wielka historia – kubańska rewolucja, z drugiej mały człowiek – zazdrosny o Ritę producent.

 

­­FRYZJERKA (Die Friseuse)
reż.:Doris Dörrie
scen.:Laila Stieler
zdj.:Hanno Lentz
w.:Gabriela Maria Schmeide (Kathi), Natascha Lawiszus (Julia), Ill-Young Kim (Tien), Christina Grosse (Silke), Rolf Zacher (Joe), Maren Kroymann (pani Krieger), Matthias Freihof (Micha)
prod.: Niemcy 2010 (106 min)

Jej bohaterka jest chorobliwie otyła, ale ma miłą, uśmiechniętą twarz. Z powodu nieestetycznego wyglądu nie dostaje pracy w hipermarkecie. Porzucił ją mąż, córka pełna jest wrogości. Ale Kathi nigdy nie traci optymistycznej wiary w to, że się jej powiedzie. I nie ustaje w wysiłkach, które z Berlina prowadzą ją nawet do Polski. Chodzi o przemyt Wietnamczyków wędrujących przez cały świat do Londynu.

 

HISZPAŃSKI CYRK (Balada triste de trompeta)
reż.: Alex de la Iglesia
scen.: Alex de la Iglesia
zdj.: Kiko de la Rica
muz.: Rogue Baños
w.: Carlos Areces (Javier), Antonio de la Torre (Sergio), Carolina Bang (Natalia), Manuel Tallafé (Ramiro), Alejandro Tejerias (zjawa), Enrique Villén (Andrés), Manuel Tejada (kierownik areny), Gracia Olayo (Sonsoles), Sancho Gracia (płk Salcedo), Paco Sagarzazu (Anselmo)
prod.: Hiszpania/Francja 2010 (107 min)

Srebrny Lew za reżyserię oraz nagroda za najlepszy scenariusz na MFF w Wenecji ‘2010

Akcja rozpięta jest między rokiem 1937, kiedy trwała wojna domowa, a schyłkiem dyktatorskich rządów generała Franco. Ten czas tworzy ramę dla przypowieści o ludziach wrzuconych w bezwzględne tryby historii. "Ta pieprzona wojna jest żartem" – mówi klaun wcielony do oddziałów republikańskich. Gdy trafia do niewoli, przekazuje pałeczkę synowi, prosząc, by go pomścił i został smutnym klaunem. Prawie 40 lat później wrażliwy Javier spełnia wolę ojca i zaczyna pracę u boku wesołego klauna Sergia. Ich rywalizacja przeradza się w walkę na śmierć i życie.

 

JASKINIA ZAPOMNIANYCH SNÓW ( Cave of Forgotten Dreams )
reż.: Werner Herzog
scen.: Werner Herzog, Judith Thurman
zdj.: Peter Zeitlinger
muz.: Ernst Reijseger
narracja: Werner Herzog
prod.: Kanada / USA / Francja / Niemcy / Anglia 2010 ( 90 min )

17 lat temu w południowej części doliny Rodanu francuscy archeospeleologowie dokonali epokowego odkrycia. W odkrytej przez nich jaskini, nietkniętej przez człowieka przez dziesiątki wieków, odnaleziono najstarsze znane nam malowidła naskalne datowane na około 32 tys. lat. Przedstawiają portrety dzikich zwierząt, głównie mamutów, nosorożców i lwów w różnych pozach i sytuacjach. W ogromnej – wielkości boiska piłkarskiego – jaskini Chauveta doliczono się 447 tajemniczych rysunków, których przeznaczenia nie udało się jak do tej pory wyjaśnić.

 

JEŚLI NIE MY TO KTO? (Wer wenn nich wir)
reż.: Andres Veiel
scen. (na podst. książki  „Vesper, Ensslin, Baader”Gerda Koenena): Andres Veiel
zdj.: Judith Kaufmann
muz.: Annette Focks
w.: August Diehl (Bernward Vesper), Lena Lauzemis (Gudrun Ensslin), Alexander Fehling (Andreas baader), Thomas Thieme (Will Vesper), Imogen Kogge (Rose Vesper), Michael Wittenborn (Helmut Ensslin), Susanne Lothar (Ilse Ensslin), Maria – Victoria Dragus (Ruth Ensslin)
prod.: Niemcy 2011

Alfred Bauer Award na MFF w Berlinie ‘2011; Niemiecka Nagroda Filmowa ‘2011 – Brązowa: za najlepszy film

Debiut fabularny Veiela „Jeśli nie my, to kto?” odtwarza życiorys dwojga lewicowych radykałów – Bernwarda Vespera i Gudrun Ensslin. On jest synem nazistowskiego pisarza, ona – córką pastora, któremu zarzuca (niesłusznie) nazistowskie sympatie. Film dzieje się między rokiem 1949 i 1971, gdy Vesper popełnia samobójstwo, zostawiając po sobie kultową, pisaną w narkotycznym transie książkę „Podróż”.

 

KIEŁ (Kynodontas)
reż.: Giorgos Lanthimos
scen.: Efthymis Filippou, Giorgos Lanthimos
zdj.: Thimios Bakatakis
w.: Christos Stergioglou (ojciec), Michele Valley (matka), Aggeliki Papoulia (starsza córka), Mary Tsoni (młodsza córka), Hristos Passalis (syn), Anna Kalaitzidou (Christina)
prod.: Grecja 2009 (94 min)

Brązowy Koń na MFF w Sztokholmie ‘2009; nagroda za debiut reżyserski na MFF w Sitges ‘2009; Nagroda Specjalna Jury na MFF w Sarajewie ‘ 2009; nagroda za najlepszą reżyserię na MFF w Montrealu ‘ 2009; nagroda Un Certain Regard na MFF w Cannes ‘2009; nominacja do Oscara ‘2010 za najlepszy film zagraniczny

(…) W tym greckim filmie luksusowa willa na przedmieściu przypomina więzienie, w którym rodzice przetrzymują trójkę nastoletnich dzieci. Wizyta w tym miejscu okaże się prawdziwie wstrząsająca.

 

MIEJSKI SERWIS RANDKOWY (Nesvatbov)
reż.: Erika Hniková
scen.: Erika Hniková
zdj.: Jiři Strnad
prod.: Czechy/Słowacja 2010 (80 min)

Największym bodaj zmartwieniem burmistrza Zemplinske Hámre jest ilość singli żyjących w  tym małym słowackim miasteczku (czy raczej dużej wsi). Ludzie ci nie tylko dobrowolnie pozbawiają się radości dzielenia życia z drugą osobą i posiadania dzieci, ale wręcz zachowują się aspołecznie. Przez takich jak oni mieścinie, a może całej Słowacji grozi poważny kryzys demograficzny, a w przyszłości - kto wie? - może nawet wymarcie. Aby temu zapobiec, energiczny włodarz i urzędniczka miejscowego wydziału kultury organizują coś w rodzaju wieczorku zapoznawczego.

 

MIÓD (Bal)
reż.: Semith Kaplanoglu
scen.: Semith Kaplanoglu, Orçun Köksal
zdj.: Bariş Özbiçer
w.: Bora Altas (Yusuf), Erdal Besikçioglu (Yakup), Tülin Özen (Zehra), Ayse Altay, Alev Uçarer, Özkan Akcay
prod.: Niemcy/Turcja 2010 (103 min)
Złoty Niedźwiedź na MFF w Berlinie ‘2010

Ojciec Yusufa jest pszczelarzem, który umieszcza ule na wysokich drzewach. Wycieczki ojca z synem do lasu to wyprawy ku temu, co pierwotne, tajemnicze i niepokojące. Kamera pokazuje okolice Anatolii oczami dziecka, które pierwszy raz wchodzi do lasu: kolory są intensywnie zielone, w tle słychać ptasie koncerty. Prawie raj. Tym większe wrażenie robi scena, w której ojciec Yusufa, podczas zawieszania ula z dala od domu, spada z drzewa. Chłopiec nie traci wiary, że ojca odnajdzie.

 

MISS KICKI
reż.: Hakon Liu
scen.: Alex Haridi
zdj.: Ari Willey
muz.: Fredrik Viklund
w.: Pernilla August (Miss Kicki), Ludwig Palmell (Viktor), He Huang (Didi), Britta Andersson (Mormor), Eric Tsang (Chang), Ken Lin (recepcjonista), Gwen Yao (pani Chang)
prod.: Szwecja 2009 (88 min)

Kicki poznajemy w chwili, gdy w swym malutkim, obskurnym apartamencie rozmawia przez internet z odzianym w garnitur Chińczykiem – tych dwoje ewidentnie łączy sieciowy romans. Mężczyzna zaprasza Kicki do Tajpej, ale otaczająca kobietę aura rezygnacji podpowiada, że raczej nie wybierze się w tę podróż.

 

MOSKWA, BELGIA ( Aandrijding im Moscou)
reż.: Christophe Van Rompaey
scen.: Jean – Claude Van Rijckeghem, Pat Van Beirs
zdj.: Ruben Impens
muz.: Tuur Florizoone
w.: Barbara Sarafian (Matty), Jurgen Delnaet (Johnny), Johan Heldenbergh (Werner), Anemone Valcke (Vera), Sofia Ferri (Fien), Julian Borsani (Peter), Bob De Moor (Jacques), Jits Van Belle (Nicky), Griet  Van Damme (Nathalie)
prod.: Belgia 2008 (102 min)

Nagroda za debiut reżyserski na MFF w Zurychu ‘2008; nagroda im. K. Kieślowskiego za najlepszy film na MFF w Denver ‘2008; nagroda Tygodnia Krytyki na MFF w Cannes ‘2008

Zaczyna się od sceny w supermarkecie: Matty razem z trójką dzieci robi zakupy. Ma niedbale związane włosy i nieobecne spojrzenie, które za chwilę przerodzi się w atak furiackiej złości. A wszystko z powodu Johnny'ego, w którego tira Matty uderza na parkingu.

 

NAWET DESZCZ (También la lluvia)
reż.: Iciar Bollain
scen.: Paul Laverty
zdj.: Alex Catalán
muz.: Alberto Iglesias
w.: Gael García Bernal (Sebastian), Luis Tosar (Costa), Raúl Arévalo (Juan/Antonio de Montesinos), Karra Elejalde (Anton/Cristóbal Colón), Juan Aduviri (Daniel/Hatuey)
prod.: Hiszpania/Francja/Meksyk 2010 (103 min)

Nagroda za debiut reżyserski na MFF w Zurychu ‘2008; nagroda im. K. Kieślowskiego za najlepszy film na MFF w Denver ‘2008; nagroda Tygodnia Krytyki na MFF w Cannes ‘2008

Film pokazuje wyprawę grupy filmowców do Boliwii – tam, w dziewiczych lasach, przy udziale taniej lokalnej siły roboczej, a nie w studio (co jest powodem wielkiej radości reżysera), będzie kręcona historyczna produkcja o pierwszych przybyszach z Europy. Pojawi się w niej oczywiście Krzysztof Kolumb i jego armada poszukująca złota oraz gnębiąca Indian, a także Bartolomé de Las Casas – dominikanin, który – jak powiedzielibyśmy dzisiejszym językiem – był wielkim obrońcą praw człowieka. Wyprzedzający swoje czasy zakonnik wstawiał się za traktowanymi nieludzko tubylcami, czym oczywiście ściągnął na siebie mnóstwo problemów.

 

PALACZ ZWŁOK (Spalowač mrtvol)
reż.: Juraj Herz
scen. (na podst. powieści Ladislava Fuksa): Juraj Herz
zdj.: Stanislav Milota
muz.: Zdeněk Liška
w.: Rudolf Hrušinský (Kopfrkingl), Vlasta Chramostová (Lakmé), Jana Stehnová (Zina), Miloš Vogni (Mili), Jija Prachař (Walter Reinke), Zora Božinová (pani Reinke), Eduard Kohout (dr Bettelheim), Jiři Lir (Strauss), Dimitrij Rafalský (Fenek), Václav Kotva (Zajic), Jan Vlček (Vrána), Václav Halama (Pelikán), Jiři Menzel (Dvořák)
prod.: Czechosłowacja 1968 ( 90 min)

Nagroda za zdjęcia i najlepszą rolę męską (R. Hrušinský) na MFF w Sitges’ 1972

Tytułowym palaczem zwłok jest pan Kopfrkingl, korpulentny i zupełnie niepozorny pracownik krematorium. Kopfrkingl wiedzie żywot szczęśliwie pozorny – ma kochającą rodzinę oraz dobrze płatną i satysfakcjonującą pracę. Tej ostatniej oddaje się zresztą z prawdziwą pasją. Lubi patrzeć jak płoną. Zwłoki. Duże, małe, kobiece lub męskie – nie ma to znaczenia. W piecu krematoryjnym wszystkie są sobie równe. Ulegają oczyszczeniu, odkupieniu. Gdyby tylko poczciwy pan Kopfrkingl mógł, spaliłby wszystkich, spaliłby cały świat.

 

PUZZLE ( Rompecabezas )
reż.: Natalia Smirnoff
scen.: Natalia Smirnoff
zdj.: Barbara Alvarez
muz.: Alejandro Franov
w.: Maria Onetto (Maria Del Carmen), Arturo Goetz (Roberto), Gabriel Goity (Juan), Felipe Villanuera (Juan Pablo),  Henny Trayles (Carlotta), Julian Doregger (Ivan), Nora Zinsky (Raquel), Marcela Guerty (Susana)
prod.: Argentyna/Francja 2009 (87 min)

Maria Del Carmen (kapitalna Maria Onetto), kobieta w średnim wieku, żyje z trzema mężczyznami i ma jasno sprecyzowane obowiązki. Gotuje, sprząta, podaje do stołu, wysłuchuje opowieści  synów o szkole, a męża o pracy. Gdyby  akcja filmu Natalii Smirnoff nie rozgrywała się w Argentynie, można by rzec – typowa matka Polka. Jej życie zmienia się, gdy w prezencie urodzinowym dostaje tytułowe puzzle. Choć  składają się z kilkuset elementów, układa je w jedno popołudnie. Od tej pory każdą wolną chwilę i zaoszczędzone pieniądze  poświęca nietypowej pasji, która zmienia ją bardziej, niż ona sama i jej otoczenie mogli się spodziewać.

 

SEZON NA KACZKI ( Temporada de patos )
reż.:  Fernando Eimbcke
scen.: Fernando Eimbcke, Paula Markovitch
zdj.: Alexis Zabe
muz.: Liguits
w.: Daniel Miranda ( Flama ), Diego Cataño ( Moko ), Danny Perea ( Rita ), Enrique Arreola ( Ulises )
prod.: Meksyk 2004 ( 90 min )

Silver Ariel ( Meksykańskie Nagrody Filmowe ) ‘2005 za reżyserię, scenariusz, zdjęcia, rolę męską
( E. Arreola ), kobiecą ( D. Perea ), scenografię, montaż, muzykę, dźwięk i debiut reżyserski; nagroda za najlepszą reżyserię na MFF w Salonikach ‘2004; Nagroda Specjalna Jury na MFF w Paryżu ‘2005

Zamów pizzę, usiądź na kanapie, otwórz dużą butelkę coca-coli. Tak zabijają czas Moko i Flama, chłopcy z bloku z napisem 'Ninos Heros' w mieście Meksyk. Poznając ich historię, będziesz bawić się nudą jak oni. (…) Trwa długa, niekończąca się niedziela. Dwójka kumpli, Flama i Moko, siedzą w mieszkaniu. Leniwy weekend w pustej chacie: gry komputerowe, jakieś żarcie, pornole. A jednak w chłopcach coś nagle pęka. Pomiędzy kawałkiem pizzy a wirtualnym morderstwem videogame zaczynają dorastać. Widzimy moment przejścia, w którym dziecko staje się nastolatkiem, a sielanka i bezpieczeństwo kilku lat zamienia się w niepewność, bunt i przeczucie bolesnej dojrzałości.

 

W LEPSZYM ŚWIECIE (Haevnen)
reż.: Susanne Bier
scen.: Susanne Bierm, Anders Thomas Jensen
zdj.: Morten Søborg
muz.: Johan Söderqvist
w.: Mikael Persbrandt (Anton), Trine Dyrholm (Marianne), Ulrich Thomsen (Claus), Markus Rygaard (Elias), William Nielsen (Christian), Wil Johnson (Najeeb), Eddie Kihani (pacjent), Camilla Gottlieb (Eva), Simon Maagaard Holm (Sofus)
prod.: Dania/ Szwecja 2010 (119 min)

Złoty Glob ‘2010 za najlepszy film zagraniczny; Oscar ‘2010 za najlepszy film zagraniczny

Wątek lekarza dzielącego swój czas między duńskie miasteczko a ogarnięte wojną Kongo razi popową metafizyką w stylu "Babel" Alejandro Gonzaleza Inarritu. Jednak reżyserka Susanne Bier wygrywa, gdy spuszcza z tonu, odstawia na bok dęte metafory i wybiera znacznie bardziej kameralną perspektywę. "W lepszym świecie" staje się wtedy wiarygodną opowieścią o dwóch rodzinach, których członkowie zagubili się w poszukiwaniu życiowego wzorca. …"W lepszym świecie" wydaje się kryzys męskości pociągający za sobą kompromitację autorytetu ojca. Choć obaj chłopcy znacząco różnią się temperamentem i skalą życiowych doświadczeń, łączy ich właśnie pogardliwy stosunek do ojców. Pretensje młodych bohaterów wydają się uzasadnione. Dorośli mężczyźni z filmu są jednakowo przegrani, naiwni, a przede wszystkim – jako niepoprawni idealiści – nie radzą sobie w świecie nastawionym na agresywną walkę o przetrwanie.